البته حضرت امام چهاردهم چند نکته را در نظر نداشتند و بدون آگاهی کافی وارد عرصه پویانمایی امریکایی ها شدند. نکاتی که در نزد حضرت آقا مغفول ماند عبارت بودند از:
-تام، یا همان گربه ی خبیث، یا همان امریکای جنایتکار، درست است که خیلی جری را دنبال می کرد و سر به سر او می گذاشت، ولی او را دوست هم می داشت و نمی خواست او را لقمه ی چپ کند و به عبارتی جری، همبازی اش بود نه دشمن اش.

-تام، حیوونکی خبیث نبود و وقتی مشکلی جدی برای جری پیش می آمد دچار افسردگی و غم می شد و در آرزوی بازگشت یا سلامت جری بود و وقتی جری سر حال می شد، تام هم بسیار خوشحال می شد.

-تام و جری درست است که سر به سر هم می گذاشتند و گاه شوخی های خرکی با هم می کردند، اما اصلا نسبت به هم بد دل نبودند و فقط با هم بازی می کردند و اسباب مشغولیت و خنده ی مردم بودند.

-اما جری نازنین، یا همون موش کوچولو، درست است که پدرسوخته، خودش را به موش مردگی و ضعف می زد، اما در کل مجموعه، خصلتی بد جنس و بد ذات داشت، و بیننده ی حرفه ای مثل من، متوجه خباثت ذاتی او می شد.

-جری کوچولو، گاه دست به کارهای خبیثانه ای می زد که انسان دل اش به حال تام بیچاره می سوخت.

-جری با آن قد و هیکل کوچک، به خاطر ساده لوحی تام، او را بازی می داد، و اگر تام واقعا می خواست قدرت خود را نشان دهد، می توانست در همان اولین کارتون، جری را به قتل برساند و کارتون، نیامده بساط اش جمع شود.

حال این ها زیاد مهم نیست. من تصور می کنم که در سالگرد تسخیر لانه ی جاسوسی، شعار حزب اللهی ها این خواهد بود که مرگ بر تام، زنده باد جری!

و در مراسم عاشورا، غیر از شمر و امام حسین و حضرت علی اصغر و این ها، از عروسک های بزرگ تام و جری که در مقابل ساندویچ فروشی ها مردم را دعوت به ساندویچ خوردن می کنند دعوت به عمل خواهد آمد که بخشی از سوز و گداز جری را در مقابله با تام خبیث به مردم عزادار منتقل کنند تا این الگوهای جدید، ان شاءالله تعالی جا بیفتد و بچه های ما، بهتر موضوع ظلم تام به جری یا یزید به امام حسین یا امریکا به جمهوری اسلامی را بفهمند!

در پایان پیشنهاد می کنم برای درک بهتر ظلم ظالم به مظلوم، از الگوهای دیگری مثل لورل و هاردی هم استفاده شود که ملت حظ بیشتری از این الگو پردازی ها ببرند. به امید خدا!