در سال گذشته بود که نابسامانی‌ها و نوسانات شدید بازارهای ارز، سکه و طلا آغاز شد و دامنه این نوسانات و نابسامانی‌ها به سال ۹۷ نیز کشیده شد. ماجرا تا آنجا پیش رفت که بانک مرکزی جهت کنترل اوضاع راهکارهایی پیشنهاد نمود. یکی از این راهکارها، پیش فروش سکه با سررسیدهای مختلف بود؛ بنابراین، از ۱۸ فروردین ماه ۹۷ پیش فروش سکه با سررسید یک ماهه یک میلیون ۵۹۰ هزار تومان، سه ماهه یک میلیون و ۵۴۰ هزار تومان، شش ماهه یک میلیون و ۴۷۵ هزار تومان، ۹ ماهه یک میلیون و ۴۱۰ هزار تومان، ۱۲ ماهه یک میلیون و ۳۵۰ هزار تومان، ۱۸ ماهه یک میلیون و ۲۴۵ هزار تومان و دو ساله یک میلیون و ۱۶۰ هزار تومان اعلام شد.

در سوم اردیبهشت ۱۳۹۷ بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور در مراسم رونمایی از سامانه الکترونیکی نیما در بانک مرکزی اعلام کرد، همه افرادی که سکه خرید کرده‌اند تا دوم اردیبهشت ۱۳۹۷، ۶۵ هزار تن بوده‌اند که چند میلیون سکه خریده‌اند که البته برخی از آن‌ها حتی ۲۶ هزار سکه خرید کرده‌اند، بنابراین تعداد آن‌ها محدود است و افراد نمی‌توانند کاری کنند که اقتصاد ایران به هم بریزد!

فردی که به گفته معاون اول رئیس جمهور توانست با راهکارهای بانک مرکزی ۲۶ هزار سکه خریداری کند، اگر این سکه‌ها را با سررسید یک ماهه و به قیمت یک میلیون ۵۹۰ هزار تومان خریداری کرده باشد، توانسته است ظرف مدت یک ماه ۱۳ میلیارد تومان سود به جیب بزند؛ چرا که در زمان تحویل این سکه‌ها، قیمت هر سکه تمام بهار آزادی در بازار آزاد تا دو میلیون و ۱۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسید و این یعنی اختلاف قیمت ۵۰۰ هزار تومانی سکه‌ها با سررسید یک ماهه با قیمت سکه در بازار آزاد.

حالا پرسش این است که واقعا کدام کار تولیدی با آن همه موانع موجود بر سر راهش، می‌توانست چنین سودی را به جیب تولیدکننده سرازیر کند؟ قطعاً شما هم به این پاسخ خواهید رسید که هیچ کار تولیدی این میزان سود نخواهد داشت. اما راهکار چیست؟

راهکار این است که به گفته رحیم زارع، سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس به این گونه درآمدهایی که بادآورده نصیب افراد می‌شود، به مانند هر کجای دیگر دنیا ۷۰ تا ۸۰ درصد مالیات بسته شود؛ اما متأسفانه در کشور ما این یک خلأ قانونی است که باید اصلاح شود.