در خبرها آمده است:
«در روزهای گذشته، کاربران ایرانی توییتر از داخل و خارج کشور، با انتشار صدها هزار توییت با هشتگ #iranregimechange به معنی «تغییر حکومت ایران»، مخالفت خود را با جمهوری اسلامی به گوش جهانیان رساندند... سیاوش اردلان، از خبرنگاران بی‌بی‌سی فارسی شاید با هدف بی‌اهمیت جلوه دادن مخالفان جمهوری اسلامی، مدعی شد که IP اکثر توییت‌های منتشرشده در خارج از ایران به ویژه در آمریکا ثبت شده‌اند...»
من نمی دانم هشتگ-مشتگ چیست، و آقای سیاوش اردلان را هم نمی شناسم، و نمی خواهم که بشناسم. بر اساس برخی از نظرات ایشان و این تلاش آخر -برای دیگر گون جلوه دادن خواست ایرانیان برای تغییر نظام سیاسی حاکم بر ایران-، به نظر می رسد که ایشان جزو «مخالفان»ِ خواست مردم جان به لب رسیده ایران هستند.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
بسیار خب. هیچ اشکالی برای طرفداری از نظام اسلامی حاکم بر ایران نمی بینم. لابد خط فکری و نظر ایشان چنین است. سیاست بی بی سی هم که به رغم تمام تذکرات حرفه ای و دوستانه و دلسوزانه، همان است که بود، یعنی کوبیدن یکی بر نعل و یکی بر میخ. این هم ایرادی ندارد و مسوولیت اش با دولت انگلیس است.
می ماند ما، یعنی نویسندگان مستقل مخالف حکومت اسلامی و مردم خواهان تغییر این حکومت ایران بر باد ده.
من، به عنوان یکی از این نویسندگان، صریح و روشن، بدون هشتگ و مشتگ، با صدای بلند فریاد می زنم:
ما این حکومت را نمی خواهیم!
حال جناب اردلان می تواند برود ریشه ی این فریاد را در هر جا که می خواهد پیدا کند و به اطلاع مخاطبان بی بی سی برساند.
ناخرسندی اردلان از این که اغلب هشتگ ها به امریکا بر می گردد و متعلق به ایران نیست، ناخرسندیِ بیهوده ای ست چرا که ایشان هم در قلب لندن نشسته و از آن جا فتوا صادر می کند. اما برای نشان دادن اهل عمل بودن هر یک از ما، پیشنهاد می کنم ایشان کارنامه ای از حمایت خود از حکومت اسلامی که مایل به ماندن آن است ارائه دهد، و من هم کارنامه ی خودم را در مقابله با این حکومت ارائه دهم تا لااقل بدانیم عیار موافقان ماندن این حکومت و رفتن این حکومت چقدر است و چه کسی حرف مفت و یاوه و چه کسی حرف واقعی تحویل مردم ایران می دهد.
