پس از آزادی این افراد، بکتاش آبتین از صورت آسیب دیده مزدک زرافشان عکس گرفته و این تصویر را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد. به دنبال انتشار این عکس دادستانی کرج پرونده‌ای به اتهام "تبلیغ علیه نظام" برای وی تشکیل داد و حکم آن پس از گذشت حدود بیست ماه، طی هفته گذشته به وی ابلاغ شد.

این شاعر درباره حکمی که به او ابلاغ شده به صفحه فیسبوک کانون نویسندگان ایران گفته است: "من این حکم را قبول ندارم. اصولا محاکمه هیچ کس را به دلیل ابراز نظر و عقیده‌اش قبول ندارم. برای همین هم عضو کانون نویسندگان شده‌ام. مدافع آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا هستم و این فشارها در عزم من برای مبارزه با سانسور خللی وارد نمی‌کند. من به حکم صادر شده اعتراض می‌کنم".

بکتاش آبتین پیش از این نیز در پرونده‌ای دیگر به همراه رضا خندان مهابادی، نویسنده و عضو هیأت مدیره کانون نویسندگان ایران به اتهام "تبلیغ علیه نظام" و "انتشار نشریه غیرقانونی" متهم شده است. در جریان این پرونده ماموران امنیتی به منزل رضا خندان و بکتاش آبتین رفتند و پس از تفتیش خانه اقدام به ضبط تعدادی از وسایل شخصی آنها کردند.

آقای آبتین همچنین در سال ۹۴ به دلیل فیلم‌ها، عضویتش در کانون نویسندگان و شرکت در اعتراضات خیابانی سال ۸۸ طی سه روز متوالی توسط ماموران وزارت اطلاعات بازجویی شده بود.

بکتاش آبتین، متولد ۱۳۵۳، شاعر و مستند ساز به عنوان عضو هیات دبیران کانون نویسندگان در کنار چهار نویسنده دیگر در شهریور ماه ۱۳۹۳ انتخاب شد. او در یک دوره منشی و در دو دوره از اعضای اصلی هیئت دبیران بود. در انتخابات بهمن ۱۳۹۶ کانون نویسندگان ایران نیز به عنوان یکی از بازرسان مالی کانون انتخاب شد. او همچنین تاکنون چندین فیلم مستند ساخته که در جشنواره‌های بین‌المللی اکران شده است. فیلم‌هایی مانند «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷» مستندی که درباره لوریس چکناوریان، رهبر ارکستر و آهنگسار مطرح ایرانی است، فیلم «آنسور» که در خصوص سانسور در ایران است و مستندی به نام «همایون خرم» درباره آهنگسار نامی ایران.

از بکتاش آبتین چندین کتاب شعر نیز از جمله "و پای من که قلم شد نوشت برگردیم"، "مژه ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند"، "پتک"، "شناسنامه‌ی خلوت" و "در میمون خودم پدربزرگ" منتشر شده است.

کانون نویسندگان ایران یک نهاد غیردولتی متشکل از نویسندگان، مترجمان، ویراستاران و بخشی از انجمن جهانی قلم است، این کانون در سال ۱۳۴۷ رسما با هدف تشکل یابی صنفی نویسندگان و مبارزه با سانسور اعلام موجودیت کرد، کانون نویسندگان و اعضای آن از ابتدای تشکیل و به ویژه طی دهه های ۶۰ و ۷۰ با درجات مختلف سرکوب، از سانسور و تعقیب قضایی گرفته تا قتل روبرو بوده‌اند. محمدجعفر پوینده و محمد مختاری از از جمله اعضای کانون نویسندگان بوده‌اند که در جریان قتل‌های زنجیره‌ای توسط وزارت اطلاعات به قتل رسیدند.

در تاریخ ۴ خرداد ماه سال جاری نیز ماموران امنیتی مانع از برگزاری مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران شده بودند. گفته شده ماموران خیابان خانه محل برگزاری مراسم را بسته و پوسترها، یادگاری‌ها و وسایل تهیه شده برای مراسم را ضبط کرده و از تعدادی از حاضران در محل مراسم بازجویی کرده‌اند.

طی سال‌های اخیر حکومت جمهوری اسلامی ایران برخوردهای شدیدی با شاعران و نویسندگان داشته و در مواردی چند تن از آنها را به حبس، جریمه نقدی و شلاق محکوم کرده است و تعدادی نیز مجبور به خروج از کشور شده‌اند. "روزبه گیلاسیان"، "الهه سروش‌نیا"، "نیما صفار"، "محمد بم"، "سید مهدی موسوی"، "رضا اکوانیان"، "محمدرضا حاج‌رستمبگلو"، "فاطمه اختصاری" از جمله شاعران و نویسندگانی هستند که طی سال‌های گذشته تاکنون محکوم شده و برخی نیز پس از بازداشت، شکنجه و حبس‌های بلندمدت مجبور به فرار و خروج از کشور شده‌اند.