این فیلم که به نوعی زندگی اولین سفیر ایران در آمریکا، حسینقلی خان صدرالسلطنه، معروف به "حاجی واشنگتن" را به تصویر می کشد، چون به نحو خاصی پته ی بادنجان دور قاپ چین های دربار را روی دوری می ریخت، در همان سال ساخت، سال۱۳۶۱، پس از نمایش درآمدن در جشنواره فیلم فجر توقیف شد تا این که در سال ١٣٧٧، در زمان دولت اصلاحات، رفع توقیف شد و به نمایش عمومی درآمد.

اصطلاح بادنجان دورقاپ چین، از آن جا رایج و به دنیای سیاست وارد شد که جماعت چاپلوس و متملق در آشپزخانه شاهی سرخه حصار، برای خوش آمد قبله عالم، دست به هرکاری می زدند و هرچه از دست شان برمی آمد خودنمایی و خودشیرینی می کردند.

آن ها اگرچه در امر طبخ و آشپزی هیچ نمی­دانستند و کار مهمی از شان ساخته نبود، اما در آشپزخانه دائم دور و بر ناصرالدین شاه می پلکیدند و به هر کاری دست می زدند تا مورد توجه قرار گیرند.

این جماعت چاپلوس که در راس آن­ها صدر اعظم قرار داشت، دو وظیفه­ ی مهم و خطیر انجام می دادند : اول، چهار زانو بر زمین نشستن و مانند خدمه­ های آشپزخانه بادنجان را پوست کردن. دوم، بادنجان­ها را پس از پخته شدن در دور و اطراف قاب­های آش و خورشت چیدن.

در مورد این بادنجان دورقاپ چین ها-جماعتی که حساب کار را داشتند که موقعی که شاه سری به چادر آن­ها می­زد بادنجان ها را دور قاب بچینند و دقت و سلیقه ی مخصرص به کار ببرند تا زیبا و شاه پسند باشد و موجبات مسرت خاطر قبله عالم فراهم آید و سرورشان نسبت به مراتب اخلاص و چاکری آن­ها اظهار تفقد و عنایت فرمایند- مرحوم عبدالله مستوفی می­نویسد : "من خود عکسی از این آشپزان دیده ­ام که صدر اعظم مشغول پوست کردن بادنجان، و سایرین هریک به کاری مشغول بودند."

دکتر فورویه طبیب مخصوص ناصرالدین شاه هم در خاطراتش نقل می کند: "... اعلیحضرت مرا هم دعوت کرد که در این آشپزان شرکت کنم. من هم اطاعت کردم و در جلوی مقداری بادنجان نشستم و مشغول شدم که این شغل جدید خود را تا آن­جا که می­توانم به خوبی انجام دهم. در همین موقع ملیجک به شاه گفت بادنجان­هایی که به دست یک نفر فرنگی پوست کنده شود نجس است. شاه امر را به شوخی گذراند و محمد خان پدر ملیجک تمام بادنجان­هایی را که من پوست کنده بودم جمع کرد و عمدتا آن­ها را با نوک کارد بر می­چید تا دستش به بادنجان­هایی که دست من به آن­ها خورده بود نخورد. بعد بادنجان­ها و سینی و کارد را با خود بیرون برد ...".

حال با افاضات امثال ابراهیم رئیسی که تعدادشان هم ماشاالله کم نیست، می توان حدس زد که حال و هوای حاکم بر کشور به کجا رسیده و روحیه ی "حاجی واشنگتنی" و خصلت "بادنجان دور قاپ چینی"، چگونه در حال رشد و نمو کردن است؛ خدا به مردم ایران رحم کند!