آقای عبدالعلی بازرگان در متنی به مناسبت درگذشت عباس امیرانتظام در تارنمای زیتون با عنوان«سفرِ قهرمان» روایتی نادقیق و مخدوش از دوران حبس ایشان ارائه داده و ناعادلانه سهم صفرخان قهرمانیان را لوطی‌خور! کرده‌اند. :«قهرمان محبوب ما امروز سفرکرد؛ سفری ابدی. منظورم «صفر قهرمانی» سابقه‌دارترین زندانی زمان پهلوی نیست که به جرم فعالیت در فرقه دموکرات آذربایجان ۲۲ سال در زندان به سر برد و با انقلاب از اسارتِ بند و در سال ۱۳۸۱ با عنوان رکورددار زندانی سیاسی ایران، از اسارت تن آزاد شد. منظورم رکوردشکن دیگری است در دوران جمهوری جهل و جور، نخستین و قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران»(۱)
در بازگفتِ بالا دوران حبس صفرخان در روایت عبدالعلی بازرگان از ۳۲ سال به ۲۲ سال تقلیل یافته. حتا اگر جرزنی‌ی آقای بازرگان را مبنای داوری قرار دهیم، باز نیز آقای امیرانتظام را نمی‌توان با عنوان قدیمی‌ترین زندانی‌ی سیاسی‌ی ایران رکورددار حبس قلمداد کرد. این‌همه البته چیزی از ارزش‌های آقای امیرانتظام نمی‌کاهد، اما دانسته نیست آقای بازرگان با چه منطقی دست به این تحریف زده‌اند؟ ایشان فارغ از هرنیتی در دفاع از منافع خطی و سیاسی‌ی حزبی با زبان بی‌زبانی و لابد تحت تاثیرِ هیاهوی این‌روزهای بازی‌های جهانی‌ی فوتبال خواسته‌اند به دیگران و چپ‌ها بگویند: دیدید بالاخره رکوردتان را زدیم.
با عباس امیرانتظام در سال ۱۳۶۵ کوتاه زمانی در زندان قزل‌حصار هم‌بند بوده‌ام و برایشان احترامی عمیق قائل‌‌ام و سخت باورمند که ایشان در دفاع از پرنسیپ‌های خود کم‌فروشی نکردند. روایت ناراست آقای بازرگان چیزی از این احترام نمی‌کاهد.
عباس امیرانتظام سخنگوی دولت موقت پس از بازگشت از سوئد در اقدامی توطئه‌‌آمیز در ۲۸ آذر ۱۳۵۸ بازداشت می‌شوند و به حبسی طولانی می‌روند. تا سال ۱۳۷۳ به حبس می‌مانند. در دوران حبس بارها به مرخصی می‌آیند؛ در نهایت در دوره‌ی آخر ریاست‌جمهوری‌ی هاشمی‌رفسنجانی در سال ۱۳۷۳ به خانه‌ی امن منتقل می‌شوند؛ از نوع خانه‌‌های امنی که کیانوری و مریم فیروز و طبری و بسیاری دیگر از زندانیان کهن‌سال تحت‌الحفظ نگهداری می‌شدند. دوسالی را این‌گونه سپری می‌کنند و زان‌پس از سال ۱۳۷۵ دیگر نه به خانه‌ی امن و نه زندان برگردانده نمی‌شوند. بعد در ماجرای ترور لاجوردی در سال ۱۳۷۷ و موضع‌گیری رادیکال و جنایتکار خطاب کردن او در دوران محمد خاتمی به زندان بازگردانده شده و دوسال دیگر در حبس می‌مانند. آقای بازرگان هرجور که بشماریم جفت نمی‌شود و شما در مقابل این عنوان‌سازی‌ی جعلی‌تان بده‌کار تاریخ می‌مانید
صفرخان ۳۲ سال به حبس ماند. خان در سفر طولانی و 32 ساله اش از «نه» واژه‌ی مقدسی ساخت و نگهبان حرمت حریم این معنا باقی ماند. خان هیچ‌گاه خود را با هیچ جناحی از حکومت حتا موقت یک‌سان نکرد و هم‌سان هیچ‌‌نوع از تباهی نشد و در تمام ۳۲ سال وحشت و درد نماد ایستاده‌گی در مقابل فشار و واداشتن به خودنبودن ماند و سپر انداخت.
صفر خان در دوم آبان ۱۳۵۷ بر شانه‌های مردمی که خان جوانی به نازشان داده بود به آزادی سلام گفت و بر شانه‌های همان مردم در سال ۱۳۸۱ به امانت خاک سپردیم‌اش.
نمی‌توان منافع جناحی را مبنا قرار داد و سهمِ پیرکودک آذری در اسارت خطا نگاه داشت!
(۱) نگاه کنید به «سفر قهرمان»، عبدالعلی بازرگان، تارنمای زیتون
