- چهره‌های شناخته شده‌ی اصلاح‌طلبان پس از طی مسیر خونبار «خط امام» در صف کسانی قرار گرفتند که به هر دری زدند تا برای روحانی رأی جمع کنند. امروز اما نمی‌خواهند با روحانی سرشان به باد رود!
- تا همین چند هفته پیش اصلاح‌طلبان که در جامعه به درستی به استمرارطلبان معروف شده‌اند، طبل و شیپور به دست گرفته و مدام نسبت به کودتای سپاه برای پایین کشیدن دولت روحانی هشدار می‌دادند. حالا همین جماعت مانند اصولگرایان ساز عبور از روحانی را کوک کرده‌اند و مسلسلوار علیه او توییت می‌کنند و مصاحبه میدهند!
- اصلاح‌طلبان برای مقبولیت نزد «رهبر» با اصولگرایان رقابت می‌کنند تا ثابت کنند که فقط آنها «سوپاپ اطمینان نظام» هستند.
این بازارگرمیهای عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح‌طلب در حمایت از دولت حسن روحانی است به تاریخ ۱۸ آبان سال ۱۳۹۵٫ حالا اما دو سال از این بازارگرمی گذشته و او امروز معتقد است اصلاح‌طلبان هیچ دلیلی ندارد که سرنوشت خود را با دولت روحانی پیوند بزنند!
این استاد دانشگاه‌‌های جمهوری اسلامی مثل گروه کثیری از چهره‌های شناخته شده داخل ایران پس از طی مسیر خونبار «خط امام» در صف اصلاحطلبانی قرار گرفتند که به هر دری زدند تا برای روحانی رأی جمع کنند. عباس عبدی در حمایت و برای محکم شدن جای پای روحانی در قدرت سنگ تمام گذاشت تا آنجا که برای کم کردن فشار از روی دوش رییس دولت که بارها برای جمع کردن رأی وعده رفع حصر داده بود حتی گفت «امروز زمان مطرح کردن مطالباتی همچون رفع حصرها نیست!»
ولی آبی که قرار بود از صدقه‌ی سر دولت روحانی برای امثال عبدی و همفکرانش گرم شود، نه تنها گرم نشد بلکه راکد ماند و گندید. روحانی و کابینهی او به قول معروف پا در هوا هستند و از فردای خود خبر ندارند.
شرایط عملا موجود چنان است که عباس عبدی که این روزها از پرچمداران ضد براندازی شده در مصاحبه با روزنامه اعتماد تعارف را کنار گذاشته و می‌گوید: «اصلاح‌طلبان چه رادیکال‌تر شوند و چه محافظه‌کارتر هیچ دلیلی ندارد که سرنوشت خود را با دولت یا هر پدیده دیگر پیوند بزنند. به نظرم دولت مسئولیت وظایف خود را دارد و اصلاح‌طلبان نیز در سال‌های ۹۲ و ۹۶ به دلیل محدودیت‌های خود از این دولت دفاع کردند... اما این به معنای آن نیست که اصلاح‌طلبان مسئولیت حقوقی رفتارهای دولت یا سیاست‌گذاری دولت را برعهده دارند.»
تا همین چند هفته پیش اصلاح‌طلبان که در جامعه به درستی به استمرارطلبان معروف شده‌اند، طبل و شیپور به دست گرفته و مدام نسبت به کودتای سپاه برای پایین کشیدن دولت روحانی هشدار می‌دادند. فرمول آنها نه تنها پیچیده نبود بلکه ترفندی رنگ‌باخته بود: چهره‌های اصلی استمرارطلبان از برنامهریزی امنیتیها برای عزل و زمین زدن حسن روحانی میگفتند و خبرنگاران نزدیک به آنها در نقش پیاده‌نظام تنور هشتگهایی مثل (پشیمان نیستیم) و (به عقب برنمی‌گردیم) و (با روحانی تا ۱۴۰۰) می‌ساختند و در «اعتماد» و «شرق» و «آرمان» تیترهای تبلیغاتی می‌ساختند و جوّسازی می‌کردند و به خیال خودشان موج به راه میانداختند. حالا همین جماعت استمرارطلب که می‌بایست خاصیت فرصت‌طلبی‌شان را نیز یادآوری کرد، ساز عبور از روحانی را کوک کرده‌اند و مسلسلوار علیه او توییت می‌کنند و مصاحبه میدهند و از شوری آشی سخن می‌گویند که اصلا به روی خودشان نمی‌آورند که دستپخت خودشان نیز هست.
از قربانی کردن نباید ترسید!
تمام تلاش اصلاح‌طلبان فرصت‌طلب و استمرارطلب این است که با دولت روحانی غرق نشوند. علیرضا علوی‌تبار یکی دیگر از چهره‌های مشابه عباس عبدی است که اخیرا در اظهاراتی بطور تلویحی موضوع عبور از دولت روحانی را پیش کشیده و در توجیهاتی بی سر و ته گفته «اصلاح‌طلبی به رادیکالیسم احتیاج دارد؛ نه به‌معنای رادیکالیسم روشی و تندروی، بلکه به معنای ریشه‌نگری... اگر بخواهیم عمیق‌تر تحلیل کنیم، آنگاه راه‌های ما هم راه‌های دگرگون‌کننده و عمیق‌تری خواهند بود و هم متفاوت از راه‌هایی که تا به حال طی کرده‌ایم.» اما جملات آخرش صریح‌تر از آن است که بتوان تعبیر و تفسیر از آن ارائه داد: «از قربانی‌کردن هم نباید ترسید. اگر دولت نمی‌تواند این راه را بیابد، لزومی ندارد که با آن غرق شویم و تا آخر با او برویم»!
علوی‌تبار همان کسی است که در سال ۹۵ میگفت «بسیاری از حرف های روحانی قابلیت تبدیل به گفتمان ملی را دارد»!
حالا با بحرانیتر شدن شرایط نظام در هفتههای اخیر، دلواپسان و حزباللهیها می‌بینند که اصلاحطلبهای فرصت‌طلب نیز جایی را در کنار آنها در برابر دولت روحانی اشغال کرده‌اند! با یک تفاوت مهم:
اصولگرایان به این نتیجه رسیده‌اند که «دولت و نظام مسافر یک کشتی‌اند و سوراخ شدن آن یعنی غرق شدن همه آنها»؛ هشداری که بعد از تظاهرات دیماه سال ۹۶ تا پیش از خروج آمریکا از برجام، اصلاح‌طلبان و همچنین برخی مقامات نظام می‌دادند. اما حالا که وضعیت تغییر کرده و دولت روحانی همان آش شوری شده که برخی آشپزها (اصلاح‌طلبان) حاضر نیستند زیر بار آن بروند، می‌خواهند آن را در سفره اصولگرایان سرو کنند! ولی چون این «دو بال نظام» از یک جنس و قماش هستند، خیلی زود دست یکدیگر را میخوانند.
خبرگزاری تسنیم در گزارشی به پایان ماه عسل اصلاح‌طلبان و دولت دوازدهم با طرح چندباره استعفای روحانی پرداخته و از زبان شماری از دانه درشتهای آنها نقل قولهایی علیه دولت آورده و به قول معروف با زبان بیزبانی گفته: «مال بد بیخ ریش صاحبش»!
هواداران سابق دولت حالا در «چرخشی قهرمانانه» لباس نقد پوشیده و به صف اول منتقدان حکومتی نقل مکان کرده‌اند. جایی که پیش از آنها دلواپسان و اصولگرایان جا گرفته بودند!
جالب اینجاست که برخی از اصلاح‌طلبان فرصت‌طلب حاضر نیستند بیان این واقعیات را که از سوی هوادارانشان نیز مطرح میشود بشنوند! مجید انصاری از نزدیکان حجت‌الاسلام محمد خاتمی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفته یک «جریان سوم» در داخل کشور «جوانان تندرو و احساسی اصلاح‌طلب» هستند که با انتظارات افراطی فراتر از توان و یا مصلحت ملّی از دولت، اصلاحات و آقای خاتمی را تخریب می‌کنند! او با تاکید بر اینکه «رابطه اصلاح‌طلبان با رهبر عملا قطع است» می‌گوید اصلاح‌طلبان هنوز می‌توانند سوپاپ اطمینان نظام باشند.
از قرار معلوم، رقابت بین «دو بال نظام» و جناحین خودی نه بر سر بررسی مشکلات مردم و ارائه‌ی راه حل‌های عملی برای کاهش آنها بلکه بر سر مقبولیت بیشتر نزد «رهبر» و قبول افتادن به عنوان «سوپاپ اطمینان نظام» است!
چنین مواضع فرصت‌طلبانه و بی‌خبر از مشکلات واقعی جامعه که با انتقادات زیادی از سوی جوانان و فعالان اصلاح‌طلب روبرو شده نشانگر واخوردگی و بی‌کفایتی فکری و سیاسی چهره‌های استمرارطلب است بطوری که حتی نمیتوانند پاسخگوی بدنه و پیاده‌نظام ساده‌اندیش خود باشند. اگر آنها امروز که هنوز کشتی سوراخ نظام غرق نشده، به این نتیجه رسیده‌اند که «نباید از قربانی دادن ترسید!» فردا که به دنبال تخته‌پاره‌ای برای نجات جان خود می‌گردند، حاضرند هر آنچه را دستشان می‌رسد قربانی کنند!
اصلاح‌طلبان استمرارطلب و فرصت‌طلب راست می‌گویند که نباید از قربانی دادن ترسید زیرا فکر می‌کنند این قربانی، خودشان نیستند! بلکه این قربانی یا دولتی است که از آن حمایت می‌کردند و امروز دیگر به کار آنها نمی‌آید؛ و یا جوانانی که در انتخاب اجباری بین «بد» و «بدتر» چاره‌ای جز حمایت از استمرارطلبان نداشتند!
واقعیت اما این است که اصلاح‌طلبان به همان اندازه از قربانی کردن دیگران هراسی ندارند که اصولگرایان و دلواپسان هرگز این هراس را نداشته‌اند: اصلاح‌طلبان تا چه حد اصولگرایند؟ حدود ۹۳ درصد!
