ایرانی‌ها سابقه قرن‌ها رابطه فرهنگی و مردمی با گرجستانی‌ها دارند. اما تا همین چند سال پیش در تفلیس، پایتخت گرجستان، کم‌تر ایرانی‌ای پیدا می‌شد و تاریخ دیرین تجار و کارگران و روشنفکران ایرانی مقیم این شهر از میان‌ رفته بود. این اوضاع اخیرا به سرعت تغییر یافته، بخصوص از فوریه ۲۰۱۶ به بعد که شرط روادید برای ورود ایرانیان به گرجستان لغو شد. برخی از شهروندان ایران در سال‌های اخیر در مقابله با عدم امنیت اقتصادی و محدودیت‌های اجتماعی دست و پاگیر، به فکر خروج از ایران افتاده‌اند. آن‌ها که توانایی‌اش را دارند معمولا خود را به آمریکای شمالی، اروپای غربی و یا استرالیا و نیوزلند می‌رسانند، بقیه اما دنبال گزینه‌های ارزان‌تر و آسان‌تر می‌روند مثل مالزی،‌ هند یا ارمنستان، ترکیه و همچنین گرجستان.

گرجستان هم حالا به این فهرست دومی اضافه شده و هر سفری به این کشور نوپا این واقعیت را نشان می‌دهد. در تفلیس هزاران گردشگر ایرانی پیدا می‌شوند و کمی که در خیابان‌ها چرخ بزنی به احتمال بسیار صدای موسیقی ایرانی به گوش می‌رسد. رستوران‌ها و آژانس‌های توریستی و معاملات املاک ایرانی در محله محبوب راستاولی فراوانند، اما کمی آن‌طرف‌تر که بروی به نهاد ایرانی دیگری می‌رسی:‌ نایت‌کلاب‌هایی که عملا روسپی‌خانه هستند. سال گذشته بود که یک وبلاگ ایرانی مدعی شد ۱۷نایت‌کلاب/روسپی‌خانه در تفلیس فعالیت می‌کنند. وبلاگی دیگر گفتگویی با یک کارگر جنسی ۲۶ ساله از کرمانشاه منتشر کرد. بعضی مسافرین هم روایت‌های مشابهی منتشر کرده‌اند.

کورش سخت می‌کوشد گرجستان را به عنوان مقصد خوبی برای گردشگری جنسی جا بیاندازد. می‌گوید: «از تایلند نزدیک‌تره، از دوبی هم دردسرش کمتره. الان واقعا شده پایتخت این کار. باور کنید!»

ماه پیش بود که ایران‌وایر سری به نایت‌کلاب «شهرهای تهران» در تفلیس زد که به میزبان کارگران جنسی بودن معروف است. «شب‌های تهران» در چند قدمی «میدان آزادیِ» معروف تفلیس است اما زیر پله‌هایی قرار گرفته و کمی از نظرها پنهان است. کنار آن چند مکان مشابه هستند که همه‌شان بیشتر به خارجی‌ها سرویس می‌دهند. یکی‌شان ترکیه‌ای است و دور و برش را پرچم‌های سرخ و سفید ترکیه گرفته. بیرون این فضا جوانانی که بیشتر ایرانی و ترک و عرب هستند چرخ می‌زنند و با صدای بلند از برنامه‌های شب‌شان می‌گویند. تقریبا تمام این برنامه‌ها مربوط به چگونه پیدا کردن تن‌فروش می‌شود.

تیم ایران‌وایر حوالی ساعت ۱۱ شب به «شب‌های تهران» رسید. ما اولین مشتریان آن شب بودیم. در اتاق تاریک بیش از هر چیز یک میله رقاصی جلب توجه می‌کرد و چراغ‌های چشمک‌زن رنگارنگ. صاحب نایت‌کلاب مرد ایرانی پنجاه و چند ساله‌ای بود که به گرمی بهمان خوشامد گفت. خودش را «کورش» معرفی کرد و پرسید چه نوع موسیقی دوست داریم و با دست به خدمه علامت داد که مشغول کار شوند. دو دختر جوان شروع کردند به رقصیدن دور میله و دیگری رفت پشت بار تا سفارش‌مان را بگیرد. چند زن مسن‌تر به گوشه تاریکی رفتند و به نوشیدن آب‌جوهایشان ادامه دادند. از ظاهرشان برمی‌آمد «خانم رئیس» باشند و باهاشان که صحبت کردیم این گمانه را تایید کردند. می‌گویند «دختر» زیاد دارند اما باید اول با کورش صحبت کنیم. این «خانم رئیس‌»ها هم مثل تمامی بقیه خدمه گرجستانی هستند و باهاشان که حرف می‌زنیم، می‌فهمیم از شهرستان‌های بیرون از تفلیس می‌آیند. بعد از اندکی گفت‌وگو، کورش تعارف را کنار می‌گذارد و می‌گوید می‌توانیم هر کس را بخواهیم با خودمان ببریم. از او می‌پرسیم کارگران جنسی ایرانی هم می‌شناسد یا نه و او بلافاصله تلفنش را در می‌آورد تا عکس‌هایی نشان‌مان دهد.

کورش می‌گوید: «ایرانی هم داریم، هر سنی، هر سلیقه‌ای. از گرجستانی‌ها براتون گرون‌تر تموم می‌شه اما نه چندان. روس داریم، سیاه داریم، ارمنی داریم. در خدمتیم.» قیمت‌ها از ۴۰ تا ۲۰۰ دلار هستند. کورش سخت می‌کوشد گرجستان را به عنوان مقصد خوبی برای گردشگری جنسی جا بیاندازد. می‌گوید: «از تایلند نزدیک‌تره، از دوبی هم دردسرش کمتره. الان واقعا شده پایتخت این کار. باور کنید!» بعدها هم‌صحبت چند تاجر ایرانی که پاتوق‌شان «شب‌های تهران» است، می‌شوم.

امیر ۴۷ ساله که در زمینه معاملات ملکی فعال است می‌گوید: «تازه اومده باشی و کسی رو نشناسی، همین کلاب بهترین‌جا است. همیشه کسی پیدا می‌شه.» او تاکید می‌کند کارگران جنسی که در «شب‌های تهران» پیدا کرده، «موقتی» هستند. گزینه معمول‌تر او، وارد کردن تن‌فروش از ایران است. او البته در ایران همسر و فرزند دارد اما در ضمن دفتری در تفلیس اداره می‌کند. جواز اقامت قانونی در گرجستان دریافت کرده و نصف سال را این‌جا است. پروازهای ارزان باعث می‌شود راحت بین تهران و تفلیس در حرکت باشد.

امیر می‌گوید: «این‌که فحشا نیست. قرار و مدار ساده است. ما خرج سفر و اقامت و یک هزینه کلی ماهانه را می‌دهیم. خانم هم این‌جا می‌ماند و از خانه نگهداری می‌کند. به نفع هر دو طرف است.»

مقامات گرجستان اخیرا بعضی حساب بانکی‌های ایرانی را به اتهام پول‌شویی تعطیل کرده‌اند. به گفته چند تاجر ایرانی در تفلیس، شماری از نایت‌کلاب‌ها و کازینوهای ایرانی برای پول‌شویی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ما نتوانستیم با هیچ کارگر جنسی ایرانی در تفلیس گفتگو کنیم اما بعضی کارگران گرجستانی آن‌ها برایمان از همکاران ایرانی‌شان گفتند.

یکی می‌گوید: «یک خانم ایرانی را می‌شناسم که این‌جا گردشگر بود. آمده بود خوش‌گذرانی. در ایران هم شغل داشت اما حقوقش ماهی ۲۰۰ دلار این‌طورها بود. در کلابی بود که یک گردشگر اسرائیلی فکر کرد این‌ کاره است و بلافاصله گفت ۱۰۰ دلار می‌دهد. اول خیلی بهش برخورد و گفت نه. اما پولش زود تمام شد و نمی‌خواست برگردد ایران. این راه نجات ساده‌ای بود. از آن موقع دارد کار می‌کند.»

ما همچنین با سیما، یک کارگر جنسی ایرانی که در دوبی ساکن است، صحبت کردیم. او از وضع بازار تفلیس با خبر بود. از طریق او بود که داستان مژگان را شنیدیم، کارگر جنسی ایرانی که از دوبی به تفلیس نقل مکان کرده. به گفته منبع ما، مژگان در زندان دوبی با خانم رئیسی ایرانی به نام «نازی» آشنا شده. نازی متخصص مشتری‌های «دولتی و اصفهانی‌های پولدار» بوده است.

به روایت سیما: «[مژگان] با نازی (خانم رییس) قرار گذاشتند برن گرجستان. الان هم مژگان گرجستانه. اون جایی که شما میگین [«شب‌های تهران»] را می‌شناسد اما میگه اون‌جا نمیره چون خیلی چیپه. یک خانه توی تفلیس است که همان نازی اداره می‌کند. میگه کار در آن‌جا از دوبی راحت‌تره و مامورها راحت‌تر رشوه می‌گیرند. اما ایرانی‌هایی که میرن گرجستان، بیشتر جوان‌ها و توریست‌ها هستند که هم اذیت می‌کنند و هم پول نمیدن.»

از او می‌پرسیم از این‌که کسی را به زور به تفلیس برده باشند یا نه هم خبر دارد. می‌گوید: «اولش به زور نیست که مثلا یکی را بدزدند و بیارن دوبی یا ببرند گرجستان. ولی بعدش زوریه. یعنی یک سری وعده میدن. مثلا میگن که میرین کار می‌کنین و در عرض یک سال حداقل ۵۰۰ میلیون تومان درمیارین. بعد هم آقای زندگی خودتون هستین و میتونین برگردین سر زندگیتان. اما مصیبت تازه شروع می‌شه. بعد که می‌افتین توی این کار به هر نوعی معتادتان می‌کنند. به مشروب، به مواد، به هر چی که به آن‌ها وابسته بشین. یعنی برای مواد یا مشروب هر کاری بکنین. بعد پاسپورت‌تان را می‌گیرند و میگن اگر برگردین ایران، اعدام‌تان می‌کنند. همیشه می‌زننتون، توهین می‌کنند، حتی حبس‌تان می‌کنند. آنقدر اذیت می‌کنند که فکر می‌کنید زندگی همینه و راه فرار ندارید. بعدش هم می‌دانی دولت طرف آن‌ها را می‌گیره. یعنی وقتی می‌بینید یک حاج آقا یا مامور سپاه، با ریش و پشم میاد دوبی دستش با خانم رئیس و آقا رئیس تو یک کاسه است، شما چه کار می‌تونید بکنید؟»

میزان دقیق حضور تن‌فروش‌های ایرانی در گرجستان معلوم نیست اما شکی نیست که این حضور رو به رشد است. مقامات گرجستان اخیرا بعضی حساب بانکی‌های ایرانی را به اتهام پول‌شویی تعطیل کرده‌اند. به گفته چند تاجر ایرانی در تفلیس، که با ایران‌وایر گفتگو کردند، شماری از نایت‌کلاب‌ها و کازینوهای ایرانی برای پول‌شویی مورد استفاده قرار می‌گیرند. شبکه‌ای از تن‌‌فروشی، کسب و کار، گردشگری و پول‌شویی در این کشور کوچک فعال است و تمام نقاط این شبکه متوجه تصویر بزرگ‌تر هم نیستند. حالا که ایران وارد بحران عمیق اقتصادی می‌شود، کشورهای منطقه همچنان گرجستان هم بی‌شک تاثیر می‌پذیرند.

امیر می‌گوید: «ما هم مثل بیشتر ایرانیان این‌جا کار غیر قانونی نمی‌کنیم و آمده‌ایم که رابطه خوبی با مردم محل هم داشته باشیم. ما پول کثیف دولتی‌های ایران را هم نداریم. اینجا خوش‌گذرانی می‌کنیم، داستان برای‌مان درست نکنید.»