دو حزب «سکولار دمکرات ایرانیان» و «مشروطه ایران» امروز اطلاعیه ای صادر کردند با عنوان «پیشنهاد و دعوت دو حزب سراسری اپوزیسیون» که در ابتدای آن چنین نوشته شده است:
«هموطنان ارجمند در درون و بيرون از کشور، ارزيابی دو حزب ما از شرايط کنونی کشورمان آن است که هر آن احتمال می رود که رژيم کنونی از هم پاشيده، و در خلاء ناشی از فقدان يک آلترناتيو کارآمد، وظيفه شناس و دموکراسی خواه، ملت ايران دچار مصائبی بزرگ شود. حال آنکه ائتلاف نيروهای سياسی در زير سقف يک «اتحاد ملی» می تواند راه حلی کوتاه و کارآمد برای جلوگيری از هرگونه هرج  و  مرج باشد. ارزيابی دو حزب ما از شرايط کنونی کشورمان آن است که هر آن احتمال می رود که رژيم کنونی از هم پاشيده، و در خلاء ناشی از فقدان يک آلترناتيو کارآمد، وظيفه شناس و دموکراسی خواه، ملت ايران دچار مصائبی بزرگ شود. حال آنکه ائتلاف نيروهای سياسی در زير سقف يک «اتحاد ملی» می تواند راه حلی کوتاه و کارآمد برای جلوگيری از هرگونه هرج  و  مرج باشد...».

به عبارتی، اطلاعیه ی این دو حزب، برای ایجاد زمینه های لازم جهت «اتحاد ملی» و عمل مشترک گروه ها و شخصیت های مخالف حکومت اسلامی ست.

همراه با اطلاعیه این دو حزب، پتیشنی جهت امضای موافقان طرح اتحاد منتشر شده است.

اقدام این دو حزب بسیار پسندیده است ولی کافی نیست. نه تنها کافی نیست بلکه برای نزدیک کردن گروه ها به هم نیز اثری ندارد. امضا کردن چند ده یا در بهترین حالت چند صد ایرانی با نام و بی نام هم اگر باعث دلسردی اقدام کنندگان نشود مایه ی هیچ دلگرمی و حرکت عملی نخواهد شد. اپوزیسیونِ از دماغِ فیل افتاده ی ایرانی، شان اش اجل از آن است که با خواندن یک اطلاعیه، با کسی اعلام همبستگی کند.