تهدید خانواده‌ها و دفن پیکرها در محلی نامعلوم شامل زانیار و لقمان مرادی نیز شده است. امری که در مورد زندانیان سیاسی مسبوق به سابقه است.

روز یکشنبه بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار و زندانی سیاسی سابق طی یادداشتی بیان داشت که خانواده‌های لقمان و زانیار مرادی طی تماسی تلفنی به بهشت زهرا رفته و با پیکر بی‌جان فرزندان خود دیدار کرده اما مسئولان از تحویل پیکرها به خانواده‌هایشان خودداری کرده‌اند.

این اعدام‌ها واکنش‌های بسیاری را بین نهادهای حقوق بشری داشته است که کماکان نیز ادامه دارد.

در واکنش به اعدام این سه زندانی سیاسی کرد برخی احزاب اپوزیسیون کرد نیز با صدور اطلاعیه‌ای از اعتصاب در منطقه کردستان عراق طی روزهای آینده در اعتراض به اجرای این حکم خبر دادند.

در ادامه واکنش‌ها روز دوشنبه ۲۰ شهریورماه نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین با نگارش نامه‌ای سرگشاده این اعدام‌ها را نمونه‌ای دیگر از کشتارهای سال ۶۷ دانسته و گفت: "دستگاه قضایی ایران سه تن از هموطنان کرد را اعدام کرد، هموطنانی که طی دهه‌های متمادی تحت سرکوب و مظالم متعدد قرار داشته‌اند. حکم آنان که در روندی آشکارا غیرقانونی از دادگاه انقلاب صادر شده بود، ناعادلانه و مغایر با موازین حقوق بشر و قانون مصوب جمهوری اسلامی ایران بوده است. این در حالی است که دست‌کم پرونده‌های یکی از این افراد روند اعاده دادرسی خود را طی می‌کرد و چه بسا منجر به تبرئه ایشان می‌شد.

زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی در حال اعتصاب غذا و درحالی‌که روزهای متمادی گرسنگی تحمل کرده بودند، به چوبه دار سپرده شدند و این خود گواه دیگری بر خشونت ذاتی دستگاه قضایی ایران است که باید از هر نوع خشونتی پرهیز کند.

اینجانب ضمن تسلیت به هموطنان عزیز کرد که همواره در اعتلای فرهنگ ایران زمین نقش مهمی ایفا کرده‌اند، به همه هموطنان و به ویژه خانواده‌های گرامی مرادی و حسین پناهی تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم با توجه کافی به جنبه‌های مختلف خشونت قضایی که در اشکال مختلف بروز می‌یابد، زمینه لازم را برای پرهیز از هر نوع خشونتی فراهم نمائیم".

هم‌زمان در این روز گلرخ ایرایی، کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین نیز طی نامه‌ای جان باختن این زندانیان سیاسی را "آغاز خشم کودکان کردستان" خواند و نوشت: "زانیار مرادی، لقمان مرادی، رامین حسین پناهی مبارزان راه آزادی، جاودان‌های مقاومت کردستان و آموزگاران صبر و استقامت، بی کمترین کرنشی، آزادمردانه درس ایستادگی دادند و با حضور دلاورانه‌شان در حالی که در اعتراض به برخوردهای مأموران لب بر غذا بسته بودند، به دار آویخته شدند. در برابر دیو استبداد و ارتجاع ایستادند تا رسوا کنند ننگ و افتضاح آنانی که خود را حاکم و دولت مرد تصور می‌کنند و هیچ نکردند جز خیانت. باشد که باور کنیم مجال محکوم کردن نمانده است و زمان تاوان است".

از سوی دیگر میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل روز گذشته ۱۹ شهریورماه در نخستین سخنرانی خود در سی و نهمین نشست شورای حقوق بشر در مقر ژنو سازمان ملل ضمن ابراز تاسف عمیق از اعدام سه زندانی سیاسی کرد بیان داشت: "من تأسف عمیق خود را از اعدام سه زندانی کرد ایرانی اعلام می‌کنم؛ این اعدام‌ها علی‌رغم آن اجرا شدند که گزارشگران ویژه اعلام کرده بودند این افراد از دادرسی عادلانه برخوردار نبوده و شکنجه شده بودند".

لازم به ذکر است، پیش از این آتنا دائمی، کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین و شش تن دیگر از زندانیان و فعالان مدنی زن محبوس در زندان اوین با نگارش نامه‌هایی سرگشاده جان باختن این زندانیان را تسلیت گفتند.

در روزهای اخیر مسئولان سالن ملاقات زندان اوین در اقدامی خلاف روال معمول خانم‌ها آتنا دائمی و گلرخ ایرایی دو تن از افرادی که به این اعدام‌ها واکنش نشان داده بودند را مورد بازرسی بدنی غیرمعمول و چندباره قرار داده که با پیگیری این زندانیان مشخص می‌شود که این عمل سلیقه‌ای به دستور رییس زندان صورت گرفته و وزیری، معاون دادیار وعده رسیدگی را به زندانیان سیاسی زن داده است.

همچنین فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل ضمن ابراز همدردی با خانواده‌های اعدام شدگان این اعدام‌ها را محکوم کرد.

حسین احمدی نیاز، وکیل مدافع رامین حسین پناهی و صالح نیکبخت، وکیل مدافع لقمان و زانیار مرادی نیز پیش از این اعلام کردند که این اعدام‌ها بدون ابلاغ و حضور ایشان اجرا شده است.