ناتاشا فیلیپس فرح شکارچی خانقاهی با ارائه اولین کار خود که یک نگاه صمیمانه و بی‌ریا به صنعت موسیقی و سیاحت‌اش به عنوان یک هنرمند را ارائه می‌کند موجی در بریتانیا به راه انداخته است.

او با نام هنری «فرح»، یک آهنگ جدید با نام «making do» منتشر کرده که با ترکیبی از سبک‌های الکترونیکا، آراَندبی (R&B) و الهامی از موسیقی ایران، آوای منحصر به‌ فردی را می‌سازد که توجه دنیای موسیقی را به خود جلب کرده، تا حدی که مجله‌ی «خطِ بهترین فیت» معرفی ویژه‌ای را به او اختصاص داده است؛ مجله‌ای که به‌خاطر معرفی آثار استعدادهای مطرح و نوظهور موسیقی، شهرت دارد.

فرح در حالی که فقط ۲۳ سال سن دارد، ترانه‌ای اجرا کرده که در میان هنرمندان برجسته به یک ستاره تبدیل شده است. او توسط LNL کشف شد که از او خواسته بود خواننده اصلی آنها باشد. فرح تصمیم گرفته با اتکا به خودش شکوفا شود.

کیهان لایف پای سخنان فرح نشسته است.

- فرح، چگونه سر از آوازخوانی درآوردی؟

-واقعا نمی‎توانم به خاطر بیاورم، والدینم می‌گفتند به محض اینکه توانستم صحبت کنم، می‌خواندم و آنها نمی‎توانستند ساکتم کنند.

- برای رشد این توان موسیقیایی به چه کسانی گوش می‌دادی؟

-به بسیاری از «آراندبی» دهه ۹۰، به «دیزنی چایلد» و «براندی» و «سیارا» گوش می‌دادم. کریستینا آگیلرا بیشترین تأثیر را بر من داشت. جنس و دامنه صدای او باورکردنی نیست. «موتون» را هم دوست دارم.

-تا بزرگ شوم گاهی برای دیدار با خانواده به ایران می‌رفتیم. در آنجا همیشه چیزی از موسیقی و آهنگ وجود داشت. به یاد می‌آورم که عموهایم با انگشتان دست بشکن می‌زدند و قر می‌دادند و عمه‌هایم عربی می‌رقصیدند. من عاشق شور و انرژی آنها بودم. آنها تاثیر شگرفی بر من داشتند. تماشای افرادی که دور هم جمع می‌شدند، شگفت‌انگیز بود. خانواده‌ام که خیلی اهل موسیقی و رقص بودند، باعث تشدید علاقه‌ی من می‌شدند. از هنرمندان ایران گوگوش را دوست دارم و همچنین وقتی نوجوان بودم آرش برایم واقعا عالی و خوشایند بود.