امروزه بیش از۱۷۰ کشور در جهان، مجازاتِ اعدام را از قوانین جزائی خود حذف کرده اند، اما جمهوری اسلامی یکی از معدود رژیم هائی است که نه تنها لکهِ ننگ این مجازات غیرانسانی را بر پیشانی دارد، بلکه شلاق زدن که مصداق بارز شکنجه است و بریدن دست و پا، کورکردن و سنگسار کردن انسان را در قوانین جزائی خود گنجانیده است.
جمهوری اسلامی از ابتدا اعدام و سرکوب مخالفان، منتقدان، معترضان، دگراندیشان و آزادیخواهان را وسیله بقای خود قرارداده است و طیِ ۴۰ سال گذشته دهها هزار نفر را تحتِ اتهامِ ارتکاب به جرمهای جنایی و سیاسی شکنجه و اعدام کرده است. رژیم جمهوری اسلامی در کشتارِ هولناکِ دسته جمعیِ زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ که نمونه ای از مصداق بارز "جنایت علیه بشریت" است، حدود پنج هزار زندانی سیاسی را به قتل رسانید.
چرخ ماشین اعدام این رژیم در تمام این سال ها همیشه در حرکت بوده است و در هفته های اخیر نیز علیرغم درخواست مجامع حقوق بشری جهانی و ایرانی، چندین نفر و از جمله سه جوان کرد: رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی را بدون برخورداری از یک دادگاه عادلانه و دفاع از خود، با وقاحت تمام به قتل رسانید.
اعدام کودکان که حین ارتکاب جرم هنوز به سن قانونی نرسیده بودند، یکی دیگر از وحشتناک ترین اشکال به قتل رساندن در حکومت جمهوری اسلامی است. زینب سکانوند، زنی که متهم است در هفده سالگی مرتکب قتل شده است، سه شنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۷ در ارومیه به دار آویخته شد. خبر ها حاکی از این است که می خواهند معترضان صنفی را نیز با اتهاماتی مانند افساد فی الارض به پای دار ببرند.
طبق گزارش عفو بین الملل در ژانویهِ ۲۰۱۸، جمهوری اسلامی در سال گذشته صدها نفر را که در دادگاه های ناعادلانه "محکوم" شده بودند، اعدام کرده است. طبق آمار سازمان ملل، در ایران در سالِ ۲۰۱۷ تا نوامبر، حداقل ۴۷۶ نفر اعدام شده‌اند و بر اساس گزارش دیدبان حقوق بشر در سال ۲۰۱۸، تا ۴ سپتامبر ۱۷۹ نفر اعدام شده اند. عفو بین الملل اطلاع میدهد که به غیر از کشور چین، ۸۴ درصد از اعدام های دنیا تنها در چهار کشور ایران، عربستان سعودی، عراق و پاکستان رخ میدهند.
واقعیت تلخ این است که اعتراضاتِ مسالمت آمیز علیه بازداشتِ های خود سرانه، شکنجه و اعدامِ حکومتی، به عناوین مختلف، از جمله " اقدامِ غیر اسلامی" سرکوب شده و ابرازِ هرنوع نظرِ انتقادی به مقدساتِ مذهبی، تحت عنوانِ "اهانت به پیغمبر" و "دشمنی با خداوند"، با کیفر اعدام روبرو میشود.
سال هاست که بسیاری از گروه ها و فعالان سیاسی و اجتماعی و خانواده های آسیب دیده و دادخواه از دهه ی شصت تا کنون در ایران و خارج از کشور برای لغو مجازات اعدام پیگیرانه تلاش می کنند. در سالهایِ اخیر نیز گروه های مختلفی در ایران و خارج از کشور برای حذف کامل قانون مجازات اعدام فعالیت می کنند که می توان از مادران پارک لاله ایران و حامیان حرکت های دادخواهانه در کشورهای مختلف به عنوان فعال ترین این گروه ها نام برد که از سال ۱۳۸۸ شروع به فعالیت کرده اند و پیگیرانه علیه لغو مجازات اعدام در ایران و در اعتراض به احکام اعدام فعالان سیاسی و اجتماعی تلاش می کنند و یکی از سه خواسته اصلی شان لغو مجازات اعدام است. کمپین «لگام» برای لغو گام به گام اعدام در ایران نیز در آذرماه ۱۳۹۲ شروع به کار کرده است.
سازمان های بین المللی حقوق بشری نیز علیه لغو مجازات اعدام و اعدام های فراقضایی و ناعادلانه تلاش می کنند و می توان از عفو بین الملل به عنوان یکی از فعال ترین این گروه ها نام برد.
در هفته های اخیر، پس از حادثه مسلحانه در حینِ مراسمِ رژه نیروهای نظامی در اهواز در۲۲ سپتامبر (۳۱ شهریور ۱۳۹۷)، صدها نفر شهروند ایرانی را زندانی و تحت شکنجه قرار داده اند. ما هشدار میدهیم که در تشدید فضای امنیتیِ و سرکوب، امکان اعدام تعدادی از دستگیرشدگان در دادگاههای دربسته و بدون حضور وکیل مدافع وجود دارد.
ما امضاء کنندگان این بیانیه، ضمنِ تأکید بر خواسته‌های خود مبنی بر «لغو مجازات اعدام و آزادی تمامی زندانیان سیاسی-عقیدتی»، برخوردهای امنیتی و خشونت بار با دستگیرشدگان وقایع اخیر در اهواز و سایر مناطق ایران را محکوم می کنیم و از تمامی جوامع حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی تقاضای همراهی در افشای سیاست های غیر انسانی و ضد حقوق بشری رژیم جمهوری اسلامی را داریم.
بی تردید با مبارزه متحد و متشکل مدافعان حقوق بشر و فعالان سیاسی و اجتماعی است که میتوان ماشین زندان و شکنجه و اعدام جمهوری اسلامی را متوقف ساخت.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
اکتبر ۲۰۱۸
امضاء:
۱ - انجمن زنان ايرانى - مونترال
۲ - انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ - انجمن همبستگی ایرانیان - تگزاس
۴ - انجمن جمهوریخواهان ایران - پاریس
۵ - انجمن جمهوري خواهان - واشنگتن دى سى
۶ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۷ - بنیاد اسماعیل خویی
۸ - مادران پارک لاله ایران
۹ - حامیان مادران پارک لاله - دورتموند
۱۰- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۲- شبکه همبستگی ملی فرزنو- کالیفرنیا
۱۳- فدراسیون اروپرس
۱۴- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان
۱۵- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۶- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۱۷- كمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني
۱۸- کمیته مستقل ضدسرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۹- مادران صلح مونترال
۲۰- همبستگى جمهورى خواهان ايران (هجا)- مونترال
۲۱- همبستگى جمهورى خواهان ايران (هجا)- نیویورک
۲۲- همبستگى جمهورى خواهان ايران (هجا)- لوس آنجلس
۲۳- همبستگى جمهورى خواهان ايران (هجا)- ونکوور
۲۴- همبستگی برای حقوق بشر در ایران- کلگری
۲۵- صدای موج آزادی- لندن
