محمد نقدی فرمانده پیشین بسیج نیز همان روز در جمع اعضای بسیج اصناف در مشهد گفته «نظام ولایت فقیه یک مدل حکومتی است که بعد از ائمه در تاریخ سابقه نداشته است». وی این سخن عجیب و کاملا دروغ را هم اضافه کرده که «انقلاب اختیار همه چیز را دست مردم داده و مردم خودشان رهبر، رئیس جمهوری و نماینده مجلس انتخاب می‌کنند لذا اگر مشکلی وجود دارد به گردن انقلاب نیست بلکه به خاطر انتخاب مردم است.»

نقدی در ادعای عجیب دیگری گفته «در انقلاب اسلامی حتی شکم‌پرستان نیز منتفع شده‎اند طوری‌ که پیش از انقلاب، مصرف کالری مردم هزار و ۷۰۰ کیلو کالری بود که این رقم اکنون به سه هزار و ۱۰۰ کیلو کالری رسیده است»!

مقام‎های جمهوری اسلامی صدای اعتراضات مردم و اعتصابات صنفی بی‎سابقه را که ریشه‎های معیشتی دارد و در ماه‎های اخیر به اوج خود رسیده نمی‌شنوند و یا جدی نمی‌گیرند. اما واقعیت قابل انکار نیست. سفره‎های مردم بخصوص طبقه کارگر و مزدبگیران از همیشه خالی‎تر است و درآمد آنها، اگر داشته باشند، کفاف زندگی آنها را نمی‎دهد. کارمندان نیز به سختی از پس مخارج سنگین زندگی برمی‎آیند و حقوق آنها کفاف حداقل‎های زندگی را نمی‌دهد.

در چنین شرایطی از بین مسئولان نظام هستند کسانی مثل سرداران سپاه که ماموریت دارند حقیقت را انکار کنند و گروهی دیگر مانند علی‎اکبر ولایتی معروف به «ابوالمشاغل نظام« نمک‌پاش زخم‎های مردم هستند و نسخه‎های تحقیرآمیز برای گرفتاری‎ها و بدبختی‎های جامعه می‎پیچند از جمله این‎ پیشنهاد مضحک ولایتی که گفت مردم مثل یمنی‌ها مقاومت کنند و لُنگ ببندند و نان خشک بخورند!

اما آیا آنطور که ادعا می‎شود به فرض آنکه حکومت ائمه خوب بوده، واقعا پس از حکومت آنها هیچ نظامی بهتر از ولایت فقیه وجود نداشته و وضعیت مردم در جمهوری اسلامی است که بهتر شده؟! منظور از مردم کدام طبقه از اجتماع است؟ چطور ممکن است فوران تبعیض آنهم با این شدت دیده نشود؟ در شرایطی که آحاد مردم پیش چشم خود این واقعیت زشت و عریان را می‎بینند و هر روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

طبق آمار رسمی حدود ۳۰ درصد جوانان در ایران بیکارند. یعنی درآمدشان صفر است. اغلب آنهایی هم که شاغل‌اند درآمدشان زیر خط فقر است اما همزمان اقلیتی تازه به دوران رسیده وجود دارند که روز به روز غنی‎تر می‎شوند. آنهایی که زندگی لوکس و به اصطلاح «لاکچری‌» دارند، با اتومبیل‌های چندمیلیاردی در خیابان‌ها ویراژ می‌دهند و با هم کورس می‌گذارند، بساط خوشی‌ و تفریح‎شان جور است و به طرزی جنون‌آمیز و تهوع‌آور پول و اموال و حتی خوراک خود را به رخ تهی‌دستان و تنگدستانی می‎کشند که در فقر و نداری زندگی می‌کنند.