چرا این پل ساخته شده است؟

ساخت این پل بخشی از نقشه چین برای ایجاد "منطقه خلیج بزرگ" است که شامل هنگ‌کنگ، ماکائو و ۹ شهر دیگر در جنوب چین می‌شود.

در حال حاضر حدود ۶۸ میلیون نفر در این منطقه زندگی می‌کنند.

قبلا برای طی کردن مسیر میان جوهای و هنگ کنگ حدود ۴ ساعت زمان لازم بود اما به وسیله این پل جدید در حدود نیم ساعت می‌توان این مسیررا طی کرد.

آیا هر کسی می‌تواند از این پل عبور کند؟

خیر، افرادی که بخواهند از این پل عبور کنند باید مجوز مخصوص بگیرند و این مجوز به طور محدود صادر میشود. همه خودروها برای دریافت این مجوز باید پول بپردازند.

قرار نیست که وسایل حمل و نقل عمومی از این پل عبور کنند بلکه اتوبوس‌هایی که به وسیله یک شرکت خصوصی اداره می‌شود، حمل مسافران از روی پل را برعهده گرفته است. امکان عبور قطار از این پل وجود ندارد.

مسئولان تخمین زده بودند که حدود ۹۲۰۰ خودرو هر روز از این پل عبور کند اما به تازگی و با ساخت و توسعه شبکه‌های حمل و نقل منطقه، انتظار می‌رود تعداد متقاضیان عبور از پل کمتر شود.

نظر مردم درباره این پل چیست؟

همزمان با ساخت پل انتقادهایی هم از این پروژه مطرح شده است.

بعضی از رسانه‌های محلی این پل را "پل مرگ" نامیدند و درباره استحکام آن ابراز تردید کردند. به گفته مسئولان دست‌کم ۹ کارگر در بخش هنگ‌کنگ پل و آن طور که مسئولان به خبرنگار بی‌بی‌سی در چین گفته‌اند ۹ نفر هم در بخش سرزمین اصلی چین طی عملیات ساخت این پل کشته شده‌اند.

بر اساس همین گزارش‌ها صدها کارگر در زمان ساخت این پل مجروح شده اند.

دوربین‌های "کنترل خمیازه" چگونه کار می‌کند؟

به گزارش رسانه‌های محلی، دوربین‌های مخصوصی روی این پل برای کنترل وضعیت رانندگان قرار داده شده است که میزان خستگی و خواب آلودگی آنها را محاسبه می‌کند، مثلا اگر در یک زمان محدود بیش از سه بار خمیازه بکشند، مسئولان پل هشداری درباره این راننده دریافت خواهند کرد.

همچنین برای مقابله با حملات تروریستی احتمالی دوربین‌هایی با حساسیت زیاد همه نقاط را زیر نظر دارد و نیروهای پلیس ویژه ضد تروریسم نیز در طول پل و اطراف آن نگهبانی می‌دهند.

رانندگان در هنگ‌کنگ و ماکائو سمت چپ رانندگی می‌کنند اما این پل قلمرو چین محسوب میشود و به این دلیل رانندگان باید سمت راست رانندگی کنند. مقررات و مسیرهایی برای رانندگان گذاشته شده که بتوانند با این مساله کنار بیایند.

نگرانی‌های زیادی هم درباره تاثیر این پل بر محیط زیست منطقه وجود دارد.

گروه‌های فعال محیط زیستی می‌گویند که این پروژه آسیب جدی به زندگی موجودات دریایی منطقه خواهد زد از جمله دلفین سفید چینی که تعداد آن بسیار کم است.

به گزارش صندوق جهانی طبیعت تعداد این نوع دلفین در آب‌های اطراف هنگ‌کنگ در ده سال گذشته از ۱۴۸ به ۴۷ عدد کاهش پیدا کرده است و در آب‌های اطراف پل تقریبا اصلا دیده نمی‌شوند.

سامانتا لی، دستیار مدیر بخش اقیانوس‌های صندوق جهانی طبیعت می‌گوید: "این پروژه صدمه جبران ناپذیری به دریا و موجودات آن زده است. نگران هستم که کاهش تعداد دلفین‌ها هرگز جبران نشود."

ساخت این پل، راه‌های اتصالی آن و جزیره‌های مصنوعی در مجموع حدود ۲۰ میلیارد دلار هزینه داشته است.

مقامات چین می‌گویند که این پل بیش از ۱.۴۴ هزار میلیارد دلار به اقتصاد کمک خواهد کرد اما یکی از اعضای شورای قانونگذاری سابق هنگ کنگی معتقد است که به این ارقام نمی‌توان اعتماد کرد.

تانیا چان، عضو شورای قانونگذاری سابق جزیره هنگ‌کنگ به بخش چینی بی‌بی‌سی میگوید اگر خودروهای زیادی نتوانند از این پل استفاده کنند بعید است که بتواند هزینه ساختش را تامین کند: "تقریبا مطمئن هستم که هرگز نمی‌توانیم پولی که بابت ساخته آن خرج شده را به دست بیاوریم."

بر اساس تخمین بخش چینی بی‌بی‌سی درآمد حاصل از محل عوارض خودروهای عبوری از این پل، سالانه حدود ۸۶ میلیون دلار خواهد بود که در حال حاضر حداقل یک سوم این درآمد صرف هزینه‌های جاری نگهداری و محافظت از پل خواهد شد.

منتقدان می‌گویند که ساخت این پل "نوعی اتلاف سرمایه" بوده است و هیچ نوع توجیه اقتصادی ندارد. اما گروهی هم معتقدند که ساخت این پل هدفی نمادین دارد تا نشان دهد که هنگکنگ به شکل فیزیکی هم به سرزمین چین ملحق شده است.