اعتراض به حجاب اجباری در ایران ادامه دارد و در این رابطه، دوشنبه 29 اکتبر، دختری با بالا رفتن بر نماد وسط میدان انقلاب تهران، روسری‌اش را از سر برداشت.
رادیو فردا - گزارش‌های منتشره در شبکه‌های اجتماعی حاکی است یک زن جوان که روز دوشنبه هفتم آبان اقدام به برداشتن روسری خود در میدان انقلاب کرده بود، توسط نیروی انتظامی بازداشت شد.
بر اساس فیلم‌های منتشر شده، یک زن جوان در حالی که روسری خود را برداشته و تعدادی بادکنک رنگی در دست دارد در وسط نماد گنبدی شکل میدان انقلاب برای دقایقی ایستاده و روسری خود و این بادکنک‌ها را تکان می‌داد.
دقایقی بعد اما یک مامور نیروی انتظامی از این زن می‌خواهد که پایین بیاید و همراه او به کلانتری برود. در فیلم‌های منتشره، برخی از حاضران با سر دادن فریاد این زن را تشویق می‌کنند.
گزارشی درباره هویت این زن و وضعیت وی پس از بازداشت منتشر نشده است.
رادیو فردا نمی‌تواند به طور مستقل زمان این اتفاق را تایید کند.
اعتراض علنی به حجاب اجباری از دی‌ماه پارسال در ایران آغاز شد و بر اساس گزارش‌ها تاکنون ۴۰ زن در همین رابطه بازداشت شده‌اند.
ویدا موحد، نرگس حسینی، اعظم جنگروی، شاپرک شجری‌زاده و مریم شریعتمداری از جمله زنانی هستند که بازداشت و پس از مدتی آزاد شدند. برخی از این زنان به زندان محکوم شده‌اند.
رهبر جمهوری اسلامی این معترضان به حجاب اجباری را «فریب‌خورده» خوانده و حرکت آنها را «حقیر» و نتیجه «تبلیغات پرحجم دشمنان و هزینه‌های سرسام‌آور آنان» دانسته بود.
به دنبال پیروزی انقلاب بهمن ۵۷، حجاب در ایران اجباری شد. با این حال برخی از روحانیون شیعه با اجباری شدن حجاب مخالفند و برخی دیگر معتقدند که حجاب حکمی قابل تغییر است.
از جمله آیت‌الله محمد اسحاق فیاض، یکی از چهار مرجع مشهور در نجف، سال ۹۵ در دیدار با رئیس قوه قضائیه ایران اعلام کرده بود که «به کارگیری زور و اجبار در امر ترویج حجاب موثر نیست».
حسن یوسفی اشکوری، روحانی شیعه، در سال ۷۹ در حاشیه کنفرانس برلین گفته بود که احکام اجتماعی دین اسلام از جمله حجاب تغییرپذیر هستند.
او به دلیل این اظهارنظر در دادگاه اولیه به ارتداد متهم و سپس به اعدام محکوم شد. این حکم در نهایت لغو شد و آقای اشکوری علاوه بر خلع لباس، پنج سال زندانی شد.
مطالب بیشتر در سایت رادیو فردا
در این زمینه، ۱۲ تن از نواندیشان دینی روز ۱۷ بهمن ۹۶ در بیانیه‌ای در نفی حجاب اجباری، تاکید کرده بودند که سیاست‌های جمهوری اسلامی در این زمینه نتیجه‌ای جز «هزینه‌های گزاف مالی، بی‌اعتباری دینی و معنوی، ناکارآمدی سیاسی و سرمایه‌سوزی اجتماعی» به دنبال نداشته است.
