در پی خبر استعفای رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی، تعدادی دیگر از مسئولان این فدراسیون هم از سمت خود کناره‌گیری کردند. خادم می‌گوید: «کشتی مدت‌هاست که مجبور است برخی از خواسته‌هایش را از مقامات عالیرتبه مملکتی دنبال کند.»
دویچه وله - رسول خادم، یکی از پر افتخارترین قهرمانان کشتی ایران، با ارسال نامه‌ای به اعضای مجمع عمومی فدراسیون کشتی از مقام خود استعفا کرد.
در این نامه خادم متذکر شده استٰ: «حدود هفت ماه پیش، بعد از اعلام استعفای اسفندماه، هیچ قصدی برای بازگشت نداشتم. اما محبت و وفاداری اعضای محترم مجمع عمومی فدراسیون کشتی، به ویژه روسای هیئت کشتی استان‌ها و جمعی از خانواده بزرگ کشتی، با توجه به در پیش بودن مسابقات بازی‌های آسیایی و شرایط خاصی که در فضای کشتی کشور ایجاد شده بود، مجبور به بازگشتم کرد.»
خادم ضمن اشاره به "برخی از جریاناتی که موافق این بازگشت نبودند" و تحمل "مصائب فراوان" به این نتیجه رسیده است که دوباره استعفا کند.
نقش "مقام‌های عالیرتبه"
رسول خادم در نامه خود در باره جایگاه "مقامات عالیرتبه" در کشتی ایران نوشته است: «اینکه بخواهی هر روز از مقامی عالیرتبه، طلب حق و‌حقوق ورزش ملی‌ات را داشته باشی و بعد بنا به سنت سیاسیون، پاسخی جز "سکوت" و یا "....همین است که هست...." دریافت نکنی، تا یک جایی معنی دارد.....اما ادامه‌اش اصلا خوشایند نیست.... به هر حال شاید کسان دیگری باشند که در همین شرایط ، بتوانند بهتر از مدیریت فعلی کشتی این مسئولیت ها را دنبال کنند.»
رئیس فدراسیون کشتی ایران از حمایت وزارت ورزش در هفت ماه گذشته قدردانی کرده و یادآور شده است: «بخشی از مسائل خانواده کشتی، دیگر ارتباطی با وزارت ورزش ندارد. کشتی مدت‌هاست که مجبور است برخی از خواسته‌هایش را از مقامات عالیرتبه مملکتی دنبال کند....»
خادم از مجمع عمومی فدراسیون کشتی خواسته است که اجازه دهد او، حدود ۲۱ ماه مانده به بازی‌های المپیک ۲۰۲۰، "در سکوت و در فضایی آرام" کناره‌گیری خود را اعلام کند.
خادم تاکید می‌کند که "همه تاروپود من از کشتی است و لحظه‌ای از خانواده کشتی جدا نخواهم بود".
استعفای مسئولان دیگر فدراسیون کشتی
به گزارش رسانه‌های ایران پس از انتشار نامه استعفای رسول خادم، رئیس فدراسیون کشتی ایران، حمید بنی‌تمیم، نایب رئیس، و رضا لایق، دبیر فدراسیون کشتی، در نامه‌‌های جداگانه‌ای به اعضای مجمع عمومی فدراسیون کشتی، از سمت،های خود استعفا کردند. همچنین مریم منظمی، نایب رئیس فدراسیون کشتی بانوان نیز از سمت خود کناره‌گیری کرده است.
حمید بنی‌تمیم در نامه خود نوشته است: «اکنون که رسول کشتی تصمیم به کناره گیری گرفته‌اند اینجانب نیز استعفای خود را از سمت نایب رئیسی فدراسیون اعلام می‌نمایم و امیدوارم حضور بنده برای خانواده بزرگ کشتی ایران مثمر ثمر بوده باشد.»
رضا لایق، دبیر فدراسیون کشتی، نیز در نامه جداگانه‌ای از سمت خود کناره‌گیری کرده است.
در پی انتشار خبر استعفای مسئولان فدراسیون کشتی، تعدادی از اعضای شوراهای فنی کشتی آزاد نیز از سمت خود استعفا کردند. به گزارش ایسنا ابراهیم جوادی و منصور برزگر، دو عضو اصلی شورای فنی کشتی آزاد، نیز در پی کناره‌گیری رسول خادم اعلام کردند آن‌ها نیز دیگر به حضور در شورای فنی ادامه نمی‌دهند.
دخالت مسئولان در امور ورزشی
خادم از پنج سال پیش ریاست فدراسیون کشتی ایران را بر عهده دارد. نحوه برخورد مسئولان با موضوع رویارویی ورزشکاران ایرانی با حریفان اسرائیلی دلیل اصلی استعفای اول خادم بود.
سال گذشته علیرضا کریمی در مسابقات کشتی زیر ۲۳ سال جهان در لهستان در حالی که از حریف روس خود پيشى گرفته بود به "دستور" مربی‌اش، حميدرضا جمشيدى، مسابقه را باخت تا از رویارویی احتمالی با حریف اسرائیلی پرهیز کند. این موضوع به محرومیت کریمی و جمشیدی انجامید.
رسول خادم پس از این اتفاق از مسئولان کشور خواست که اگر سیاست رسمی ورزش ایران عدم رویارویی با ورزشکاران اسرائیلی است، این موضوع را به طور علنی و صریح اعلام کنند.
رئیس سازمان بسیج در واکنش به این موضوع از دست‌اندرکاران ورزش ایران خواست "وارد عرصه دیپلماسی ورزش" نشوند. غلامحسین غیب‌پرور موضوع به رسمیت نشناختن اسرائیل را "خط قرمز نظام و جزء اصول تغییرناپذیر انقلاب اسلامی" خواند.
مشکلات مالی ورزشکاران
علاوه بر مشکلات ناشی از دخالت مسئولان سیاسی در امور ورزشی و موضوع حجاب اجباری برای زنان ورزشکار، معضلات مالی نیز از مشکلات عمده ورزشکاران ایران در سطح بین‌المللی و داخلی بوده است.
رسول خادم در چهارم آبان ماه سال جاری در نامه سرگشاده‌ای که برای حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، نوشت از شرایط سخت مالی و فشارهای ناشی از آن به روی ورزشکاران ایران سخن گفت. او در این نامه نوشت: «قهرمانان ملی، به ویژه قهرمانان رشته‌های المپیکی ورزش کشور؛ همچون کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو را بشدت تحت الشعاع خود قرار داده است. به گونه‌ای که حتی در زمان برگزاری اردوهای ورزشی، نمی‌توان برخی از قهرمانان ملی‌پوش را، برای استراحتی دو سه روزه به جمع خانواده فرستاد. زیرا فقر و مشکلات معیشتی خانواده‌شان، شرایط روحی، روانی و جسمی این عزیزان را بهم می‌ریزد.»
