قطعا عده ای از خوانندگان، به من اعتراض خواهند کرد که شما، به موضوع فرشگرد، که نه به دار است نه به بار، بیش از اندازه بها می دهید و برای جریانی که جز صدور دو اعلامیه و مقدار زیادی حرف زدن کار دیگری نکرده، ارزش بیش از حد قائل می شوید.

برای من، موضوع فرشگرد، و بچه هایی که آن را به وجود آورده اند اهمیت خاصی ندارد، ولی این که این جریان، «به ناگهان» و «یکشبه»، توسط مهم ترین رسانه های خارج از ایران، به طرز «شگفت انگیزی» مطرح می شود، و بدون این که کاری کرده باشد یا حتی اعضای شناخته شده ای داشته باشد مورد «تایید» قرار می گیرد، حامل نشانه های خوبی نیست.

نمی خواهم به حدس و گمان متوسل شوم، و مثل خیلی از «تحلیلگران»ِ پر چانه، حرفی بزنم و منتظر درستی آن بمانم و این درستی را به عنوان برگ برنده در اینجا و آنجا بر زمین بزنم، اما گاه می توان با کنار هم نهادن موضوعات، استنتاجاتی کرد، که دستکم از نظر منطقی، می تواند صحیح باشد.

فرشگرد، «تا آن جا که من می دانم» بدون اطلاع رضا پهلوی به وجود آمده و تازه بعد از اعلام موجودیت، که حتی نمی توان بر آن نام «تاسیس» نهاد، به سراغ ایشان به عنوان یک شخصیت شناخته شده ی سیاسی که نام و سوابق سیاسی و خانوادگی و نگاه امروزش برای ایرانیان آشناست و ما در ایران و خارج از ایران کسی را از نظر شناخته شده بودن در حد ایشان نداریم، رفته اند، و با ایشان گفت و گو کرده اند و لابد با اظهار این که همفکر و همنظر ایشان هستند، خواستار شناسایی و تایید ایشان از این جریان شده اند.

من ابدا به مشاوران رضا پهلوی اعتماد ندارم، و تخریب از درونی که حکومت اسلامی سعی کرده در نام و اعتبار ایشان به وجود آورد و کژ شدن ها و مژ شدن های تشکیلات مختلفی که هر بار به نامی و با وضعیتی خاص، ایشان را همراه خود کرده و بعد از خود رانده، نشان می دهد که این عدم اعتماد چندان بی دلیل نیست.