نسترن فرخه، خبرنگار انصاف نیوز: در میدان ۴۹ نارمک که قدم بزنید درختان تنومندی را می‌بینید که از ته بریده شده‌اند، درختانی که تا ماه‌های قبل در این میدان دیده می‌شدند. خبرنگار انصاف نیوز از اهالی این منطقه در مورد خشک شدن ناگهانی درختان و بریده شدنشان می‌پرسد ولی اغلب افراد ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند
امیرحسین رجبی، یکی از ساکنان محله‌ی نارمک در تماسی با انصاف نیوز ضمن اظهار اینکه درختان منطقه ۸ از تابستان بطور ناگهانی در حال خشک شدن هستند اضافه کرد: «طرز خشک شدن درخت‌ها اصلا طبیعی نیست.»
او همچنین گفت: «از سال ۸۹ خیلی از درختان را در منطقه بریدند، حتی به دلیل بازسازی میدان هفت حوض درختان آن منطقه را هم از بین بردند و جای آن چیزی کاشت نشد، نهال‌های کوچکی کاشته شد ولی جای آن درختان تنومند را نگرفت.»
در مراجعه‌ی خبرنگار انصاف نیوز به ابن محله، یکی از زنان ساکن در منطقه گفت: «حدود یک ماه پیش ماموران شهرداری درختان را هرس کردند ولی به طرزعجیبی تا دو هفته بعد از آن دوتا از درخت‌ها خشک شدند.»
شخص دیگری نیز بیان کرد: «درخت‌های زیادی در خیابان سمنگان و سامان است که در تابستان هم خشک شده بودند و برای همین ماموران شهرداری آنها را بریده‌اند.»
اما خشک کردن عمدی درختان با استفاده از طرقی چون عدم آبیاری یا استفاده از مواد شیمیایی و در نهایت بریده شدن آنها سابقه‌ای چندین ساله دارد و این نخستین بار نیست که چنین موردی مشاهده می‌شود. خشک شدن باغات دروس و باغات اطراف تهران، خشک شدن و بریده شدن درختان تنومند و چند صد ساله در خیابان‌های اصلی و فرعی در شهری که با چالش بزرگ و خطرآفرینی چون آلودگی هوا روبرو است، امری غیرقابل چشم‌پوشی است. موضوعی که سال‌ها است خبرهای متعددی از آن شنیده می‌شود ولی همچنان چاره‌ای جدی برای آن اندیشیده نشده.
بارها در گزارش‌های مختلفی از وجود مافیا و سودجویانی در خشک کردن باغات شهر تهران سخن گفته شده بود. سال ۹۵ محمد حقانی رییس سابق کمیته محیط زیست شورای اسلامی شهر تهران، در گفت‌وگویی با باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به این مافیا گفته بود: «این افراد با عدم آبیاری به درختان، سبب خشک شدن آنها می‌شوند و بعد از مدتی هم به تدریج تعدادی از آنها را قطع می‌کنند.»
البته قانون حفظ و گسترش فضاهای سبز شهری برای قطع درختان شهری و باغ‌ها مجازات تعیین کرده است، محمد حسین بازگیر، رییس اداره محیط زیست شهر تهران در این مورد به ایسنا گفته بود: «هرکسی که درختان معابر، میادین، بزرگراه‌ها، پارک‌ها، بوستان‌ها، باغات را عمدی قطع کند یا موجب از بین رفتن آنها شود، علاوه بر جبران خسارت به جزای نقدی از یک میلیون ریال تا ده میلیون ریال برای قطع هر درخت و در صورتی که قطع درخت بیش از سی اصله باشد به حبس تعزیری از شش ماه تا سه سال محکوم می‌شود.»
اما سوال اینجاست که با وجود این مجازات‌ها به چه دلیل همچنان با این اتفاق‌ها روبرو می‌شویم؟ آیا این مجازات‌ها برای سودجویانی که در برخی موارد سودهایی کلان عایدشان می‌شود، مجازاتی بازدارنده است؟
نکته‌ی دیگر آن است که تنها عامل خشکی درختان سودجویان نیستند. علیرغم اینکه حفظ فضای سبز برای شهر تهران امری واجب و حیاتی است اما هنوز هم بسیاری از این درختان علاوه بر اقدامات سودجویان بخاطر سهل‌انگاری در مراقبت از آنها به این سرنوشت دچار می‌شوند.
حال باید دید سازمان‌ها و نهادهای متولی این امر برای ریشه‌کن کردن کامل این پدیده چه خواهند کرد. آیا در کنار ساخت فضای سبزهای گوناگونی که در مناطق مختلف شهر دیده می‌شود، برای قطع دست سودجویان از باغات و درختان چندین و چند ساله در معابر شهری هم تمهیدی جدی‌تر و کاربردی‌تر اندیشیده خواهد شد؟
