نماینده آمریکا در سازمان منع سلاح‌های شیمیایی می‌گوید رژیم ایران «توان تسلیحاتی شیمایی» خود را به این سازمان گزارش نداده است.
نماینده آمریکا در سازمان منع سلاح‌های شیمیایی می‌گوید رژیم ایران «توان تسلیحاتی شیمایی» خود را به این سازمان گزارش نداده است.
به گزارش «شبکه رسانه‌ای بیان» دولت آمریکا اعلام کرده است به مدارکی دست یافته که نشان می‌دهد رژیم ایران برنامه‌ای را برای «تولید گاز اعصاب» پیگیری می‌کند و قصد دارد از این برنامه برای هدف‌های تهاجمی استفاده کند. کنت وارد، نماینده آمریکا در سازمان منع سلاح‌های شیمیایی روز پنجشنبه 1 آذر از کشف موشک‌های حامل مواد شیمیایی، خمپاره‌ها و بمب‌هایی با «اصالت ایرانی» اشاره و آن را «مدرکی» عنوان کرد که نشان می‌دهد تهران قابلیت‌های خود در این زمینه را به طور کامل آشکار نکرده است.
این اتهام دولت آمریکا علیه رژیم ایران، یادآور اتهام دولت جورج بوش علیه رژیم صدام حسین و حمله نظامی به عراق در سال 2003 میلادی است. بوش در آن زمان عراق را به داشتن انبارهای سلاح کشتار جمعی و حمایت از القاعده متهم کرده بود. بوش از گزارش «گروه بازرسی عراق» که مدعی شده بود تعداد سلاح‌های شیمیایی عراق چندان «قابل اعتنا نیست»، قانع نشد و با کمک چند کشور متحد خود از جمله بریتانیا به این کشور حمله نظامی و دیکتاتور این کشور را دستگیر و اعدام کرد.
اکنون پس از گذشت 15 سال از آن حمله نظامی، دولت دونالد ترامپ ، جمهوری اسلامی را به داشتن سلاح شیمایی متهم کرده است. سلاح شیمایی جزء چهار دسته سلاح‌های کشتار جمعی (سمی، رادیواکتیوی، میکروبی و شیمایی) محسوب می‌شود که بر اساس کنوانسیون تسلیحات شیمیایی (سال ۱۹۹۷) تولید، ذخیره و کاربرد آن ممنوع است.
علاوه بر این اتهام، دولت آمریکا بر این باور است که رژیم ایران به گروه‌های تروریستی مانند حماس، حزب‌الله لبنان، حوثی‌ها و القاعده کمک مالی و تسلیحاتی می‌کند.
اتهام سنگین دولت آمریکا علیه رژیم ایران مبنی بر در اختیار داشتن جنگ‌افزارهای شیمیایی موجب گمانه‌زنی تحلیلگران سیاسی درباره حمله نظامی آمریکا علیه این رژیم شده است. اگر آنچه پیش از حمله نظامی به عراق اتفاق افتاد مرور شود، اکنون اتهام برنامه جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه رژیم ایران نیز تداعی‌کننده همان موضع‌گیری‌های دولت بوش علیه صدام حسین خواهد بود. به نظر می‌رسد ایالات‌متحده در حال فراهم آوردن زمینه‌ای است که اگر تحریم‌های اقتصادی، ایران را سر میز مذاکره نیاورد، نقشه دوم را که همان حمله نظامی است، اجرا کند. نقطه قوت نقشه دوم این است که در زمان اجرای آن، تحریم‌ها، اقتصاد ایران را فلج کرده و حمله نظامی می‌تواند با هزینه کمتر، رژیم ایران را تسلیم کند.
با این حال باید منتظر تحرکات سیاسی بعدی دولت آمریکا ماند و موضع‌گیری‌های این دولت درباره رژیم ایران را پیگیری کرد؛ اما تردیدی وجود ندارد که آمریکا به موازات اعمال تحریم‌های اقتصادی، متهم کردن جمهوری اسلامی به داشتن جنگ‌افزارهای شیمیایی را در نهادهای بین‌المللی پیگیری خواهد کرد.
