مسیحی شدن این دو که در ایران ارتداد محسوب شده و حکم اعدام برای آن در نظر گرفته شده است، حتی به مذاق خانواده و بستگان این پدر و پسر نیز خوش نیامده است. در واقع این پدر و پسر به دلیل گرویدن به مسیحیت و خطر بازگشت به ایران، مجبور به درخواست پناهندگی در کشور محل اقامت خود شدند.

کره جنوبی به طور معمول تعداد بسیار اندکی از تقاضاهای پناهندگی را قبول می‌کند. این کشور که اقتصاد یازدهم جهان است، در فاصله بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۷ میلادی تنها به پرونده ۷۰۸ پناهجو پاسخ مثبت داده است. این میزان تنها شامل ۳.۵ درصد کل پرونده‌های درخواست پناهندگی در این کشور را شامل می‌شود. این در حالی است که میانگین قبولی پرونده‌های پناهندگی در کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ۲۵ درصد است.

درخواست پناهندگی آنتونیو نیز در نوبت اول از سوی مقام‌های کره جنوبی رد شده بود. استدلال آنها مبنی بر این که آنتونیو کوچک‌تر از آن است که بخواهد دین خود را انتخاب کند، در دیوان عالی کره جنوبی تأیید شد.

با این حال امید برای آنتونیو زمانی زنده شد که هم‌کلاسی‌های او در مدرسه وارد عمل شدند. آنها با ایجاد یک کارزار ویژه در پایگاه اینترنتی ریاست‌جمهوری اعلام کردند که آنتونیو در اظهارات خود صادق است و به طور دائم به کلیسا می‌رود. آنها به این ترتیب توانستند دولت را قانع کنند که فرصتی دوباره به آنتونیو بدهد و به گفته خودشان «روزنه امید»ی برای او باز کنند.

درآمد سرانه ناخالص ملی برای هر نفر در کره جنوبی حدود ۳۰ هزار دلار در سال است و دانش‌آموزان از رئیس جمهوری پرسیده بودند که دولت با چنین درآمدی چرا نمی‌تواند یک نفر پناهجو را بپذیرد. دانش‌آموزان موفق شدند برای این کارزار ۳۰ هزار امضا جمع کنند.

در تابستان گذشته روزی که قرار بود آنتونیو به اداره مهاجرت برود، حدود ۵۰ تن از هم‌کلاسی‌های او به همراهش رفتند و در حالی که هوا به شدت گرم بود، آنها به نشانه اعتراض به تصمیم دولت، ساعت‌ها در برابر آن اداره تحصن کردند.

به فیسبوک یورونیوز فارسی بپیوندید

بیشتر هم‌کلاسی‌های آنتونیو ماسک تنفسی به صورت زده بودند تا از سوی مهاجرستیزان و ملی‌گرایان شناسایی نشوند. ترس آنها هم به‌جا بود، زیرا در سال جاری زمانی که ۵۰۰ مهاجر یمنی وارد جزیره «ججو» در جنوب کشور شدند، شماری از مهاجرستیزان به آنها حمله‌ور شده و کتک‌شان زده بودند.

تنها ۴ درصد از جمعیت ۵۰ میلیونی کره جنوبی از کشورهای دیگر به این کشور آمده‌اند. بیشتر این افراد نیز اهل چین یا دیگر کشورهای جنوب آسیا هستند. با این حال، همین مهاجران نیز عموما مورد تبعیض قرار می‌گیرند.

با این که دولت کره جنوبی یکی از سختگیرترین دولت‌های جهان در پذیرش مهاجران به شمار می‌رود. در زمان ورود یمنی‌ها، حدود ۷۰ هزار نفر از شهروندان کره جنوبی با امضای کارزاری روی پایگاه اینترنتی ریاست جمهوری از دولت خواستند تا مقررات سختگیرانه‌تری در زمینه پذیرش مهاجران وضع کند. این تعداد امضا برای یک کارزار در کره جنوبی رکورد محسوب می‌شود. این افراد آشکارا گفته بودند که دلیل دشمنی‌شان با حضور مهاجران یمنی، مسلمان بودن آنهاست.

بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی هم‌کلاسی‌های آنتونیو را به «طرفداری از دیوانگان اسلام» متهم کرده و گفتند که آنها «شستشوی مغزی» شده‌اند.

چو هیون جون که به همراه جمعی از دانش‌آموزان دیگر برای دفاع از آنتونیو در برابر مقر ریاست جمهوری تجمع کرده بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «خیلی به ما فحش دادند، به خودمان و به پدر و مادرمان. بعضی از دوستان ما ترسیده بودند.»

هئون روک، معلم این دانش‌آموزان نیز در دفاع از آنتونیو به خبرگزاری فرانسه گفت که مردم به مدرسه شکایت برده‌اند و مقام‌های شهر نیز گفته‌اند که مدرسه باید بی‌طرف و خنثی باشد. وی افزود: «ولی به نظر من تدریس انسان‌دوستی و لزوم کمک کردن به دیگری پایه نظام آموزشی ما را تشکیل می‌دهد.»

پیگیری و حمایت دوستان آنتونیو بالاخره نتیجه داد و او ماه پیش توانست به عنوان پناهنده ایرانی در کره جنوبی پذیرفته شود. این در حالی است که تنها دو روز پیش از صدور نامه قبولی او، درخواست تمام پناهجویان یمنی رد شده بود.

آنتونیو و پدرش از بیم اثرگذاری منفی بر روند بررسی پرونده‌شان حاضر نشدند با خبرگزاری فرانسه گفتگو کنند. درخواست پناهندگی پدر همچنان در دیوان عالی کره جنوبی در حال بررسی است.

کیم جئون-جو، کنشگر مرکز حقوق پناهندگان به خبرگزاری فرانسه گفته است که در کره جنوبی، مهاجران بسیار به ندرت از سوی جامعه مدنی حمایت می‌شوند. تنها مهاجرانی که بخت بیشتری برای پذیرفته شدن در جامعه کره جنوبی دارند، مسیحیان هستند. آنها همچنین بیش از سایر مهاجران از خدمات نهادهای حمایتی برخوردار می‌شوند، گر چه این نهادها هم امکانات بسیار محدودی دارند.

همکلاسی‌های آنتونیو، پناهنده نوکیش ایرانی بر این باورند که مبارزه آنها راه را برای مدارای بیشتر جامعه با مهاجران باز خواهد کرد.