کلمه - اسدالله بادامچیان، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی، در توییتر خطاب به ماکرون رئیس جمهور فرانسه نوشت: "جناب آقای #مکرون، رئیس جمهور محترم #فرانسه خواسته‌های مردم فرانسه، پاسخش سرکوب و خشونت عریان نیست، صدای معترضان را بشنوید. شما را به آرامش و بازگشت به اصول دموکراسی دعوت می کنم."
این توییت واکنش‌های بسیاری را در برداشت و بسیاری از کاربران فضای مجازی به آن واکنش نشان دادند. فارغ از آنچه که در فرانسه می گذرد، توصیه‌ی عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی به رئیس جمهور فرانسه مبنی به بازگشت به اصول دموکراسی می تواند یکی از طنز های تلخ روزگار ما باشد.
عضو حزبی چنین توصیه ای را می کند، که حزب خود او فرسنگ ها با ابتدایی ترین اصول دموکراسی فاصله دارد و مهم تر از آن در مقابل اتفاقت مشابهی که در کشور خودش رخ داده یا سکوت کرده و یا رویه‌ای کاملا متفاوت از آنچه که توصیه کرده در پیش گرفته است.
باید از جناب بادامچیان پرسید، چرا در سال ۸۸ که نیروهای امنیتی و انتظامی در خیابان جوانان مردم را با باتوم مورد ضرب و شتم قرار می دادند، نگران دموکراسی نشد و حاکمیت را به خویشتن داری فرانخواند و الفبای دموکراسی را یادآوری نکرد؟ آیا خون جوانان فرانسه از جوانان ایرانی رنگین تر است که عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اینچنین نگران آنان می شود؛ اما یکبار نگران جوانان ایرانی نشد؟
در آن روزها که جوانان در زندان کهریزک زندانی شدند و به بدوی ترین شکل ممکن مورد شکنجه و بازجویی و نگهداری قرار گرفتند، آقایان کجا بودند تا به حاکمیت نهیب زنند که چرا خویشتن داری نمیکنند و جوانان را در زندانی چون کهریزک نگه داری میکنند. ای کاش آقای بادامچیان؛ به جای خطاب قرار دادن رئیس جمهور فرانسه، رهبر کشور را خطاب قرار میداد، که چرا در ۲۹ خرداد خویشتن داری نکرد و در خطبه های نماز جمعه معترضین و رهبرانشان را تهدید کرد؟ ماکرون رئیس جمهور فرانسه باید خویشتن داری کند، اما رهبری ایران باید تهدید کند؟
آقای بادامچیان و دیگر دوستانشان در این حزب از جمله دبیرکل آن حزب، نبی حبیبی بارها و بارها معترضین به انتخابات سال ۸۸ را تهدید کرده، و البته نبی حبیبی که مهدی کروبی شیخ در حصر را محارب نیز خواند و دیگر اعضای این حزب نیز همیشه محصوران را تهدید کرده و با ادبیاتی توهین آمیز خطاب به آنان صحبت کرده‌اند.
حتی در دی ماه سال ۹۶ نیز که مردم معترض نسبت به وضعیت اقتصادی به خیابان آمدند، باز این آقایان هیچ کدام اعتراض را حق آنان نداسته و حاکمیت را به خویشتن داری فرانخواندند و حتی پس از بازداشت های گسترده‌‌ی مردم در اعتراضات آن سال و احکام سنگین دانشجویان، یک بار تلاش نکردند تا الف بای دموکراسی را یادآوری کنند.
به نظر میرسد، از منظر آقایان، داشتن حق دموکراسی فقط برای مردم فرانسه است و دولتمردان آن سرزمین، باید اصول آن را رعایت کرده و در مقابل اعتراض مردم خویشتن دار باشند و نوبت به سرزمین خودمان که می رسد، باید با نسخه‌هایی خشن، رفتار با مردم را به نیروهای امنیتی و قضایی توصیه کنند و آنان را عامل بیگانه خوانند و مواجب بگیر عربستان و آمریکا و اسرائیل خطاب کنند.
کاش آقایان در تمام این سالها که دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی برای کمترین نقدی راهی زندان می شدند، به فکر اصول دموکراسی بودند و حاکمان و خصوصا رهبری را به خویشتن داری فرامیخواندند.
