Monday, Dec 17, 2018

صفحه نخست » خطاب به کسری ناجی و نریمان مصطفوی: اصلاح طلبی حکومتی معنی اش تغییر تدریجی حکومت اسلامی نیست!؛ ف. م. سخن

62EF632E-B023-45FA-8C39-AECD5FB8FC6C.jpegدر برنامه «شصت دقیقه»ی بی بی سی فارسی، آقایان، نریمان مصطفوی و امیرحسین اعتمادی در باره ی صحبت های اخیر رضا پهلوی بحث تند و تیزی داشتند که در آن موضوعی مطرح شد که انگیزه ی نوشتن این یادداشت کوتاه شد.

آقای کسری ناجی، اداره کننده ی این بحث در بی بی سی فارسی، سوالی مطرح کرد به این مضمون که در حکومت -فرضی- آینده، اصلاح طلبان که خواهان «تغییر تدریجی حکومت» هستند آیا جایی خواهند داشت یا خیر؟

آقای نریمان مصطفوی، عضو سابق دفتر تحکیم وحدت هم بر این موضوع تاکید داشت این که اصلاح طلبان و اصول گراها باید از یک رسانه ی خاص کنار گذاشته شوند خیلی خیلی زشت است خاصه از کسی که قرار است در فردای «خیالین» براندازی، آینده ی روشنی را به ارمغان بیاورد... (نقل به مضمون).

اول این که، بر خلاف تعریف کسری ناجی، اصلاح طلبان حکومتی، خواهان «تغییر» تدریجی حکومت امروز ایران نیستند بلکه خواهان «اصلاح» این حکومت هستند که با «تغییر دادن آن» زمین تا آسمان فرق دارد.

اصلاح طلبان حکومتی، از صدر تا ذیل شان، خواهان «معتدل» شدن رفتار حکومت اسلامی، در برخورد با مردم، در تصویب و اجرای قوانین، در موضوعات اجتماعی هستند. تمام این خواسته ها هم منتهی به این نتیجه ی اصلی می شود که «اصلاح طلبان حکومتی، دوباره به دایره ی قدرت باز گردند و همه چیز را به دوران «طلایی امام» بازگردانند و قانون اساسی جمهوری اسلامی را بدون «تنازل» اجرا کنند.»

بنابراین اصلاح طلبان، بر اساس عملکردی که تا کنون داشته اند، «بخشی» از حکومت فعلی هستند نه «جدای» از آن و نه خواهان حکومتی غیر از آن.

نکته ی دوم، در بد فهمی موضوع دمکراسی است. دمکراسی، معنایش اجازه دادن به مثلا «فاشیست ها» و «راسیست ها» و «جنایتکاران سابق و لاحق» برای اداره ی کشور نیست.

«««دمکراسی، معنایش اجازه دادن به کسانی که می خواهند از دمکراسی، برای لغو اصول دمکراتیک و قوانین دمکراتیک و در نهایت نابود کردن «دمکراسی» استفاده کنند نیست.»»»

و این عبارت آخر، ختم کلام در مقابل کسانی ست که دمکراسی را آگاهانه یا نا آگاهانه «جور دیگر» می فهمند و آن را چماقی می کنند بر سر دمکراسی خواهان واقعی در متن حکومت های تبهکار آزادی ستیز.

در مراحل اولیه ی استقرار یک حکومت -واقعا- دمکراتیک، سرکوب گران «آزادی و دمکراسی»، قطعا سرکوب خواهند شد تا قدرت مستقر در دستان آن ها که با «زور» خواهان نگهداری اش هستند از ید شان بیرون شود.

در مراحل بعد، اجازه ی فعالیت محدود و بعد نشر افکار در اندازه های محدود -و نه در مثلا رسانه های بزرگ و رسمی- داده خواهد شد.

در مراحل دیگر اجازه ی تظاهرات محدود و حضور با اَشکال معتدل تر که شرط اول آن عدم تعرض به اصول اساسی دمکراسی در قوانین هست در امور سیاسی داده خواهد شد.

به محض این که از این دوایر پا به بیرون گذاشته شود، از فعالیت آن ها، حتی در حد نشان دادن نشانه های حکومت سابق سرکوب گر جلوگیری خواهد شد.

دمکراسی یعنی این و پیاده شدن آن هم به این صورت خواهد بود نه این که به قول جناب مصطفوی، در فردای خیالین بر اندازی، به سید علی خامنه ای و احمد خاتمی و حسین طائب و محمد رضا نقدی اجازه انتخاب کردن و انتخاب شدن داده شود و در مجلس «خیالین»، فراکسیونی هم به آن ها اختصاص داده شود که مثلا دوباره حکومت اسلامی خودشان را بر قرار کنند.

اما در مورد اصلاح طلبان، تکلیف حکومت «خیالین» هم با امثال آقای تاج زاده ی اصلاح طلبی که خوشحال است تعداد کشت و کشتار در انقلاب اسلامی کم بوده و مثلا در بعد از انقلاب، سر و ته اش با ۵۰۰ اعدامی به هم آمده معلوم است. اصلاح طلبانی که در متن حکومت اسلامی، خواهان بازگشت به دوران طلایی امام راحل بوده اند و هستند، جز در کنار جنتی ها و لاریجانی ها جایی نخواهند داشت.

مطلب قبلی...
مطلب بعدی...


Copyright© 1998 - 2024 Gooya.com - سردبیر خبرنامه: info@gooya.com تبلیغات: advertisement@gooya.com Cookie Policy