امروز در خبرها خواندیم که وزیر اطلاعات ج.ا. در مجلس گفته است که:
«با حمایت آمریکا، جریان های مختلف ضد انقلاب در حال نزدیک شدن به هم هستند و سعی در همگرایی و هم افزایی دارند...».
معمولا آدم های اطلاعاتی، آن هم در سطح وزیر، ندانسته و نسنجیده حرفی بر زبان نمی آورند. آن ها شطرنج بازهای خوبی در عرصه ی سیاست هستند و حتی حرف هایشان، حرکت فکر شده ی مهره، بر صفحه ی شطرنج سیاسی ست.
با این همه، آن چه به صورت تاکتیکی هم می گویند، حقیقتی را در مورد حرکت های پیشین حریف شان آشکار می کند.
وزارت اطلاعات ج.ا.، مطابق آن چه در طول فعالیت سال های اخیر ش دیده ایم، به جای خرد و خاکشیر کردن فیزیکی مهره های حریف، به بازی کردن مطابق اصول مبارزه ی فکری روی آورده و البته گاه و بیگاه، با تقلب و از دور خارج کردن فیزیکی مهره های استراتژیک حریف سعی در بُردن پارت های مختلف شطرنج سیاسی دارد.
یکی از روش های وزارت اطلاعات در این بازی ها، از دور خارج کردن حریف به کمک خود حریف است. به عبارتی با رو در روی هم قرار گرفتن یا بر سر راه هم قرار گرفتن مهره های طرف مقابل، ج.ا. می تواند حداقل آسیب را متحمل شود و حریف را تضعیف کند و در نهایت با چند حرکت ساده، حریف ضعیف شده را از سر راه بر دارد.
این روشی بوده که وزارت اطلاعات سال ها در مقابل گروه های اپوزیسیون نظام مورد استفاده قرار داده و اتفاقا روش موفقی هم بوده است.
اما در این میانه، رسانه ها و ناظران متفکر سیاسی، این بازی ها را تجزیه و تحلیل کرده اند و به کشف روش های وزارت اطلاعات پرداخته و آن ها را به اطلاع عموم رسانده اند. بازیکنان اپوزیسیون هم این تجزیه و تحلیل ها را مورد توجه قرار داده و اکنون در صدد هستند که حداقل، با این روش «شناخته شده» مقابله کنند.
این که گفت و گوهایی بر سر روش پراکنده کردن اپوزیسیون و به جان هم افتادن آن ها آغاز شده، اتفاق مبارکی ست که وزیر اطلاعات امروز آن را اعلام می کند.
اما برای به مرحله ی عمل در آمدن «جلوگیری از پراکندگی» و در مرحله ی عالی تر «هماهنگ عمل کردن مهره های اپوزیسیون» باید طرح ریخت و برنامه ریزی کرد و این طرح و برنامه را به مرحله ی اجرا در آورد. این که اپوزیسیون در این امر موفق شود یا نه، به تغییر برخی خصائل ذهنی متکی به عمل انفرادی بستگی دارد که باید دید آیا در این زمینه نیز شاهد تغییرات عملی خواهیم بود یا خیر.
