محمدرضا یزدان‌پناه - سایت دماوند
ظاهرا انتصاب ابراهیم رئیسی، کاندیدای ناکام انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۶ به عنوان رئیس آینده قوه قضائیه قطعی شده است.
اخبار و گزارش‌های غیررسمی از تهران حاکی از آن است که رئیسی قرار است آستان قدس رضوی در مشهد را ترک کند و به تهران بیاید تا جانشین صادق آملی لاریجانی در قوه قضائیه شود.
محمدجعفر منتظری، دادستان کل جمهوری اسلامی، شنبه اول دی، به این اخبار غیررسمی واکنش نشان داد و بدون تکذیب آنها، تنها گفت که این جابجایی «مدتی طول می‌کشد».
صادق آملی لاریجانی در سال ۱۳۸۸ به عنوان رئیس قوه قضائیه انتخاب شد و با این اوصاف تا سال ۱۳۹۸ (یعنی همین سال آینده) بیشتر در این سمت نخواهد بود.
ابراهیم رئیسی از آدمکش‌های درجه اول و باسابقه جمهوری اسلامی است. او پس از انقلاب اسلامی وارد قوه قضائیه شد و در دهه خونبار ۶۰ سمت‌هایی مانند دادستانی کرج و جانشین دادستان انقلاب تهران را بر عهده داشت.
رئیسی پس از انتخاب سیدعلی خامنه‌ای به‌عنوان رهبر جمهوری اسلامی و در دوران ریاست شیخ محمد یزدی بر قوه قضائیه، برای پنج سال دادستان تهران بود. پس از آن نیز به مدت ۱۰ سال معاون اول قوه قضائیه، دو سال دادستان کل کشور و از سال ۱۳۹۱ هم دادستان دادگاه ویژه روحانیت است.
چنین سابقه خونبار و سیاهی، ابراهیم رئیسی را بدون شک به یکی از مناسبترین گزینه‌ها برای ریاست بر قوه قضائیه جمهوری اسلامی تبدیل می‌کند.
جناح اصلاح‌طلب فرقه تبهکار در سال ۹۶ با هراس‌افکنی فوق‌العاده میان مردم، آنها را ترغیب کرد تا بین دو آدمکش امنیتی جمهوری اسلامی یعنی حسن روحانی و ابراهیم رئیسی به اولی رای دهند.
حالا با ریاست احتمالی رئیسی بر قوه قضائیه یک بار دیگر ثابت میشود که در جمهوری اسلامی و بر خلاف کشورهای دموکراتیک دنیا، ناکامی در انتخابات به معنی کنار گذاشته شدن از قدرت نیست.
در آمریکا، کانادا، اروپا و بقیه کشورهای دموکراتیک جهان، شما وقتی در انتخابات شکست می‌خورید، به گوشه‌ای می‌روید و در بخش خصوصی، دانشگاه یا جای مشابه دیگری، ماست خود را می‌خورید.
اما در جمهوری اسلامی، وقتی مشخص میشود که فردی منفور ملت است، با حکم ولی فقیه درهای قدرت تازه‌ای به روی او باز میشود. مثلا به جای رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه، شهردار تهران، رئیس مجمع تشخیص مصلحت یا چیز دیگری شبیه اینها میشود.
این، حقیقتی است که باند اصلاح‌طلب فرقه تبهکار و کرور کرور روزماله‌نگار و به اصطلاح تحلیلگر این جریان در داخل و خارج از کشور، هرگز به مردم نمی‌گویند.
