بسیار جالب است که افراد وقتی در نوشتن کم می آورند یا لیستی درست می کنند که کوتاه است اخبار و اطلاعات را می سازند. امیر فرشاد ابراهیمی از بسیجی‌هایی که کارش سرکوب زنان و مردان در خیابان بوده در مطلبی در سایت ایران بریفینگ، که در سایت گویا هم بازنشر شده با عنوان "اصلاح‌طلبی دوگانه‌سوز و اصلاح‌طلبان بلاتکلیف!" (الزایمر تاریخی ما ایرانیان) مرا "اولین بولتن نویس اطلاعات نخست‌وزیری" معرفی کرده است. او اسمی از سعید حجاریان و موسوی خوئینی‌ها و اکبر گنجی و عباس عبدی و تاجزاده و آرمین می آورد و نقش آنها را در نهادهای امنیتی و نظامی می گوید و یکباره هم در میان آن حقایق نام مرا پرتاب می کند تا باور پذیر به نظر آید. این از روش های معمول دروغگویی در دستگاه‌های تبلیغاتی نظام‌های فاشیستی و تمامیت خواه است.

من با برخی از افراد ذکر شده ارتباط داشته‌ام در دورانی که برای مرکز تحقیقات استراتژیک کار می کردم (و به دلیل داشتن دوست دختر از آن مرکز اخراج شدم) یا در مطبوعاتی که آنها نیز در آنها کار می کردند. البته در طول یک سالی که برای مرکز تحقیقات استراژیک کار می کردم یک بار هم موسوی خوئینی ها را ندیدم. نتایج کار تحقیقاتی من در مرکز در کتابی با عنوان رفتار شناسی جنبش دانشجویی ایران منتشر شده است. شناختن گروهی از افراد به معنای شریک بودن در سوابق کاری آنها نمی شود. البته تبلیغاتچی‌ها از این نوع ارنباطات برای دادن نسبت‌های نادرست بهره می گیرند.

در چهل سال گذشته حتی بوق‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی و مخالفان سرسخت ایده های من در میان چپ‌ها و اسلامگرایان چنین دروغ بزرگی را نساخته بودند. کیهان یک بار من را بورسیه‌ی جمهوری اسلامی در امریکا معرفی کرد در حالی که من در دانشگاه ایالتی نیویورک با ساعتی 5 دلار در کتابخانه‌ی دانشگاه کار می کردم تا هزینه‌های معیشت خود و خانواده را تامین کنم. آقای ابراهیمی با این دورغگوی ینشان می دهد که هنوز پادوی کیهان شریعتمداری است.