«اگر مردم ناامید شوند، از همه عبور می‌کنند»؛ این جمله هشدارآمیز محمدرضا عارف، یکی نمایندگان مجلس رژیم ایران است که نسبت به شرایط کنونی ایران ابراز نگرانی کرده و خواهان «الگو گرفتن از تجربه موفق دهه شصت» برای حل مشکلات اقتصادی شده است.
به گزارش «شبکه رسانه‌ای بیان» بسیاری از چهره‌های سیاسی رژیم ایران خطر فروپاشی را بیخ گوش خود احساس می‌کنند. افرادی مانند عارف حالا به این مسئله که مردم از رژیم فاصله زیادی گرفته‌اند، اذعان دارند. مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های آن‌ها نشان می‌دهند از اوضاع بحرانی کنونی کشور کاملاً آگاه هستند و می‌دانند تا خروش مردم در خیابان‌ها چیزی باقی نمانده است.
عارف هم مانند روحانی هشدار داده است که ایران در یک «جنگ اقتصادی» قرار دارد. در شرایطی که حکومت مشروعیت خود را از دست داده، او خواهان «وحدت» و «یکپارچگی» مردم و مسئولان شده است تا کشور از «گردنه سخت» عبور کند. بی‌تردید منظور او از گردنه سخت، تحریم‌هایی است که بر شاهرگ‌های حیاتی رژیم فشار آورده و نظم و ساختار سیاسی و اقتصادی کشور را مختل کرده است.
هشدارهای کارگزاران رژیم به هسته مرکزی قدرت صرفاً به اصلاح‌طلبان محدود نمی‌شود؛ حتی اصولگرایان و چهره‌های تندرو نیز شرایط را «بحرانی» خوانده‌اند و خواهان کناره‌گیری حسن روحانی از قدرت شده‌اند؛ اما واقعیت نشان می‌دهد نه‌فقط دولت که کلیت رژیم جمهوری اسلامی توانایی اجرایی و مشروعیت خود را از دست داده است.
جناح تندرو با هوچیگری در رسانه‌های خود و به جریان انداختن طرح استیضاح روحانی در مجلس قصد دارند مشکلات را به «دولت» محدود کنند؛ اما امروزه اکثریت قاطع مردم بر این باورند که تمامیت رژیم (که دولت روحانی هم جزء آن محسوب می‌شود) عامل به وجود آورنده اوضاع بحرانی کنونی است. در حالی که طبقات مختلف جامعه خواهان سرنگونی رژیم آخوندی هستند و قاطبه مردم تبدیل به برانداز شده‌اند، دستگاه رسانه‌ایِ هسته مرکزی قدرت با مقصر جلوه دادن روحانی دو هدف را دنبال می‌کند؛ نخست اینکه با تخطئه کردن دولت در پی تطهیر کلیت رژیم است و دوم، تلاش دارد زمینه‌ای را برای کنار گذاشتن روحانی در جهت بقای رژیم فراهم کند.
حال، افرادی مانند عارف دانسته یا ندانسته در زمین جناح رادیکال جمهوری اسلامی بازی می‌کنند. این نماینده مجلس با چاپلوسی کردن برای علی خامنه‌ای، بر این باور است که برای رسیدن به اقتصاد پایدار، باید از «سیاست‌های اقتصاد مقاومتی» و «تجربه موفق دهه شصت» استفاده شود.
حال اینکه دهه شصت در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی و حقوق بشری «دهه سیاه» خوانده می‌شود؛ دهه‌ای که میلیون‌ها نفر بر اثر انقلاب ویرانگر شیعی زندگی‌شان از هم پاشید و طبقات محروم به مانند دوره کنونی در فقر و فلاکت دست‌وپا می‌زدند.
اقتصادی مقاومتی نیز که عارف از آن دم می‌زند، طرح شکست‌خورده‌ای است که حتی خود رهبر جمهوری اسلامی هم به آن اعتقادی ندارد و دیگر از آن صحبتی به میان نمی‌آورد. عبارت اقتصاد مقاومتی که از دل تحریم‌های آمریکا بیرون آمد، معنای دیگری جز سپردن اقتصاد کشور به دست سپاه تروریستی پاسداران و بسیج ندارد؛ حال، افرادی مانند عارف هرچه می‌توانند پیرامون اقتصاد مقاومتی مفهوم‌سازی و برای رهبر جمهوری اسلامی چاپلوسی کنند. پدر «ژن خوب» در بخش دیگری از صحبت‌های خود هشدار داده که اوضاع فعلی کشور «خاکستری» است.
محمدرضا عارف به عنوان یکی از منفعل‌ترین چهره‌های مجلس شناخته می‌شود و حتی برخی اصلاح‌طلبان به او لقب «نماینده بی‌خاصیت» را داده‌اند. از دیدگاه اصلاح‌طلبان و مردم عادی او طی سه سالی گذشته تقریباً هیچ کار خاصی انجام نداده و فعالیت قابل قبولی هم نداشته است.
تلاش در نظام ورشکسته برای ظهور رهبر سوم
