زمانی بود که افرادی مانند ملک الشعرای بهار و علی اکبر خان دهخدا اعضای اپوزیسیون حکومت وقت بودند.
زمانی بود که حکومت وقت وزرایی مانند محمد علی خان فروغی و احمد خان قوام السلطنه داشت.
آری. حکومتی با چنین وزرایی باید هم که اپوزیسیون اش چنان می بود.
اما امروز چه می بینیم؟
حکومت نکبت اسلامی، اپوزیسیون اش می شود هخا! دنباله رو های هخا هم می شوند یک مشت بچه جغله، که امروز سایت های جدی خبری را که باز می کنید، نام و نشان و تصویرشان را هر روز در آن جا می بینید.
اگر باور نمی کنید، خبرهای روز اپوزیسیون را دنبال کنید ببینید در صدر اخبار چه کسانی نشسته اند. جوانکی برای خودش مجلس سنا درست کرده و خودش شده رییس آن! جوانکی دیگر شده منبع اخبار سری اپوزیسیون! فلان کَسَک شده سخنگوی زنان در رسانه های خارجی و رهبر جنبش زنان! بهمان کَسَک شده نماینده ی مردم ایران در ملاقات با فلان مقام «رسمی» امریکا!
آن ها هم که در عالم سیاست، سابقه ای و گذشته ای دارند نشسته اند پای میکروفون رسانه ها، و بزرگوارانه خواهان میدان دادن به همین ها هستند چرا که جوان هستند! چرا که قدیمی ها احتمالا اشتباه کرده اند و جدیدی ها احتمالا اشتباه نخواهند کرد!
در روزگار جوانی ما، جمله ی «دست فلان کس تا مرفق به خون آلوده است» مد روز بود.
این روزها جمله ی «دست افراد اشاره شده در بالا تا مرفق به افتضاح آلوده است» باید به جای آن جمله ی قدیمی بنشیند.
شخص هخا و پدیده ی هخاییسم یک اتفاق بی ریشه در تاریخ سیاست ایران نیست. حکومت مبتذل اسلامی، همه چیز را مبتذل کرده، حتی اپوزیسیون را.
امروز گفتاری در «خبرنامه ی گویا» منتشر شده از خداداد عزیزیِ فوتبالیست که در آن از جادو و جنبل در فوتبال سخن گفته و اظهار داشته که مرا کسی نمی تواند طلسم کند چون خودم طلسم می کنم!
شاید این جملات به خاطر خوشمزگی گفته شده باشد، ولی جادو و جنبل در فوتبال ایران، دیگر خوشمزگی نیست؛ معضلی ست که فوتبالیست ها حقیقتا با آن رو به رو هستند!
حکومت، فضاحت و خرافات را حتی به عالم ورزش کشیده است پس استبعادی ندارد که اپوزیسیون را هم دچار رذیلت کند.
آقایان بزرگان اگر زورشان به حکومت نمی رسد و توان مقابله با آن را ندارند، دستکم با هخاهای داخل اپوزیسیون مبارزه کنند پیش از این که اپوزیسیون تبدیل به «مضحکستان» و «دلقکستان» شود و مایه ی خنده ی مردم ایران.
دست بچه جغله ها، که اغلب تبدیل می شوند به بازیچه ی حکومت، اگر باز بماند، محیط اپوزیسون را تبدیل به کودکستان خواهند کرد؛ محیطی که باید دانشگاهی برای ملت باشد.
