بی بی سی - علی دایی، سرمربی سابق سایپا، در یک نشست خبری هویت واقعی مصطفی مدبر، مدیرعامل این باشگاه، را زیر سوال برده است.
آقای دایی اخیرا از سرمربی‌گری سایپا اخراج شد.
سرمربی سابق سایپا در مصاحبه‌ای گفته "تا جایی که ذهن ناقصم یاری می‌کند و او را از زمانی که ریاست حراست صداوسیما را داشت، به عنوان سردار غفور می‌شناسم".
در مراسم معارفه مصطفی مدبر در باشگاه سایپا از او به عنوان یکی از مدیران ارشد سازمان صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران نام برده شده بود.
بنابر اظهارات آقای دایی، مصطفی مدبر در سال‌های قبل با هویت "غفور درجزی دولق" فعالیت می‌کرده، از سرداران سپاه پاسداران بوده و پیش از این ریاست حراست صدا و سیما و همچنین سازمان تجهیز و توسعه را برعهده داشته است.
علی دایی گفته است که اولین بار زمانی به هویت واقعی این فرد پی برده که او در مصاحبه‌ای در "برنامه ۹۰" خود را مصطفی مدبر معرفی کرده است.
آقای دایی می‌گوید "تن صدایش برای من آشنا بود و دیدم همین سردار غفور خودمان است و اردبیلی است. چطور او مصطفی مدبر شده است؟ کاش یک نفر از ثبت احوال این جا بود و سوال کنم که یک نفر می‌تواند کل اسم و فامیلش را عوض کند؟"
این بازیکن سرشناس فوتبال تأکید کرده که "آقای مصطفی مدبر برای من وجود خارجی ندارد و آدم حقیقی‌ای به این اسم نمی‌شناسم".
آقای علی دایی بدین ترتیب امضای زیر حکم اخراج خود از تیم سایپا را زیر سوال برده است و گفته درباره هویت واقعی این فرد استعلام خواهد کرد.
او همچنین از حضور این فرد در سمت مدیرعاملی سایپا، آن هم بدون سابقه ورزشی انتقاد کرده است. این نخستین بار نیست که فعالیت سرداران سپاه در فوتبال ایران با انتقاد مواجه می‌شود. محمد رویانیان، اکبر غم‌خوار، و مصطفى آجورلو از جمله اعضای عالی‌رتبه سپاه هستند که در فوتبال ایران نیز فعالیت داشته‌اند.
در ادامه مصاحبه، علی دایی به دعوای حقوقی اشاره می‌کند که در سال ۱۳۸۵ به دادگاه کشید و متهم آن پرونده از آشنایان غفور درجزی بود.
آقای دایی درباره این پرونده می‌گوید "من یک پرونده سال ۸۵ دارم که یک خانم حدود ۳۰۰ میلیون من را خورده بود. همه مدارک مشخص است که او خودش را از نزدیکان غفور درجزی دولق معرفی می‌کرد. آن زمان در دادسرا با تیم حفاظتی او (سردار غفور) مشکل پیدا کردم و سال ۸۵ که من محکومیت او را گرفتم ولی چند بار از زندان فرار هم کرد، از آشنایان سردار غفور بوده است."
بازداشت "سردار درجزی" پس از قتل قاسملو در اتریش
به دنبال افشاگری علی دایی درباره "سردار درجزی"، نام مدیرعامل سایپا به عنوان یکی از افرادی که در قتل سیاسی عبدالرحمان قاسملو، دبیرکل حزب دموکرات کردستان ایران نقش داشته، مطرح شده است.
نام این سردار سپاه اولین بار در اسناد و بازجویی‌های دادگاه میکونوس مطرح شد، اما در رابطه با کشتاری که چند سال پیش از آن اتفاق افتاده بود.
در دهه ۹۰ میلادی، دادگاه مشهور به میکونوس در آلمان که به پرونده قتل سیاسی صادق شرفکندی دیگر رهبر حزب دموکرات کردستان ایران و سه همراه او رسیدگی می‌کرد، ایران را به "تروریسم دولتی" محکوم کرد.
سه سال پیش از ترور میکونوس در سال ۱۹۹۲ میلادی، عبدالرحمان قاسملو، دیگر رهبر مشهور حزب دموکرات کردستان ایران نیز کشته شده بود.
در اسنادی که از دادگاه میکونوس در کتاب "سیستم جنایت‌کار" منتشر شده ابوالقاسم مصباحی شاهد اصلی دادگاه میکونوس و از نیروهای ارشد وزارت اطلاعات که در دهه ۹۰ میلادی خود را تسلیم مقامات آلمانی کرد، به نام "غفور درجزی" اشاره می‌کند.
ابوالقاسم مصباحی در سال ۱۹۹۶ در بازجویی خود در آلمان درباره 'سردار درجزی ' می‌گوید: "فرمانده سپاه پاسداران در غرب ایران، کردستان، به مسئول 'اطلاعات و عملیات ' تیمسار غفور درجزی گزارش داده که قاسملو قصد مذاکره دارد تا جو سیاسی را آرام کند. دولت می ترسید قاسملو بتواند به این وسیله به یک عامل جدی سیاسی تبدیل شود و مشکل بشود او را از میان برداشت. از این رو باید در اوایل تلاشش از میان برداشته می‌شد".
بنیاد برومند با ارجاع به کتاب پرویز دستمالچی "ترور به نام خدا"، غفور درجزی را از جمله عوامل قتل آقای قاسملو معرفی می‌کند.
بنابر مندرجات این کتاب، افرادی که آقای قاسملو را به قتل رساندند با عنوان هیأت نمایندگی ایران و با هدف مذاکره بر سر قرار با آقای قاسملو و همراه او عبدالله قادری آذر حاضر شدند اما آنها را به قتل رساندند.
آقای دستمالچی هیات نمایندگی جمهوری اسلامی ایران را "شامل محمد جعفری صحرارودی (رئیس امور کردها در وزارت اطلاعات)، مصطفی آجودی (استاندار کردستان) و امیر منصور بزرگیان (نام اصلی وی غفور درجزی از نیروهای ویژه سپاه پاسداران)" معرفی می‌کند.
بلافاصله پس از این قتل، غفور درجزی و محمد جعفری صحرارودی که بر اثر کمانه کردن تیر زخمی شده بود توسط پلیس اتریش دستگیر می‌شوند.
نفر سوم مصطفی آجودی اما از صحنه قتل می‌گریزد و به دست پلیس نمی‌افتد.
آقای قاسملو به طور مخفیانه صدای این مذاکرات ضبط کرده است.
بنابر گزارش بنیاد برومند، پلیس اتریش محمد جعفری صحرارودی و غفور درجزی را پس از مدتی آزاد می‌کند و این دو متهم به ایران باز می‌گردند.
جمهوری اسلامی ایران هیچگاه مسئولیت این قتل را نپذیرفت اما دادستان کل اتریش، آذر ١٣٦٨، برای هر سه ایرانی حاضر در صحنه قتل حکم جلب صادر کرد.
