حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای، اخیرا در جمع زبان دانان، اظهاراتی داشتند در مورد خراب شدن زبان فارسی و چگونگی رفع این خرابی و ایجاد آبادانی، که من به عنوان یک فارسی زبان از این اظهارات بسیار لذت بردم و اگر بخواهم به فارسی اصیل بگویم، «خر کیف» شدم.
ایشان فرمودند در گذشته پیشنهاد داده اند که ما از عرب ها الگو بگیریم و به تلویزیون مثلا «تلویزان» و به رادیو مثلا «رادیان» بگوییم.
بسیار فرمایش متینی است فرمایش ایشان که مثل دیگر نظرات ایشان سخته و راه گشاست!
من به عنوان مکمل نظر ایشان پیشنهاد می کنم که ما به جای کلید کردن روی کلمات غربی که بیشتر در مورد اشیاء و مفاهیم علمی به کار می روند، روی کلمات عربی، که تا فی خالدون فارسی زبانان و ایرانیان را مورد تجاوز قرار می دهد کلید کنیم و فارسی سازی را از این کلمات بیاغازیم!
مثلا شما کلماتی مانند تضییع و تبرج، یا تنقیه و تفخیذ، یا چه می دانم در حالت عام تر تعزیر و اعدام را در نظر بگیرید که موارد استعمال اش حیاتی تر از تلویزان و رادیان می باشد.
بر اساس نظریه ی زبان شناسانه ی حضرت آیت الله، ما می توانیم به جای تضییع -مثلا در جمله ی تضییع مال مردم- از کلمه ی فارسی «چپاول» (که هم «چ» دارد و هم «پ» و حسابی فارسی است) استفاده کنیم و به جای تبرج -مثلا تبرج زنان با چکمه و یا دوچرخه- از «چشم گردان» و «دل لرزان» استفاده کنیم که بسیار زیباتر و گویاتر می باشد.
یا به جای تنقیه -مثلا در جمله ی جمهوری اسلامی، مردم ایران را با آب و صابون تنقیه و دل و روده شان را پاک نمود- از کلمه ی دل انگیز ««پاک سازی» دل و روده از مواد خوراکی» و به جای تفخیذ -مثلا در جمله ی مشهور و محبوب حضرت امام که فرمودند تفخیذ و مالاندن فلان مردان بر لای پای دختران شیرخواره ایرادی ندارد- از واژه ی با شکوه «مال شان» و فعل پر مفهوم «مالشیدن» بهره بگیریم.
در مواردی مانند تعزیر، قربان اش بروم این قدر کلمه ی فارسی داریم بگذاریم که اصولا برای استفاده از این دو کلمه ی خارجی، دلیل متینی مترتب نیست.
تعزیر که اصولا معادل زیبای «شکنجه» در زبان فارسی دارد و اعدام هم به راحتی می تواند با کلماتی مانند «انسان آویز» و «جان کِش» و «کله آونگان» جایگزین شود.
باری از حضرتان آیت اللان خامنه ای، رهبر جمهران اسلامان به سهم خود بسیار تشکر و قدردانی می نمایم.
