جنایتی که در چند روز اخیر صفحات اول بیشتر روزنامه های فارسی زبان را به خود اختصاص داده، در سرزمین ما موضوع تازه ای نیست. در واقع چهل سال است که به برکت قوانین قرون وسطایی حاکم بر سرزمین مان و سیستم های آموزشی و رسانه ای که عقب افتاده ترین نگاه را، به زن، بر اساس قوانین موجود ترویج داده اند، آزار و شکنجه و کتک و قتل زنان از موضوع هایی ست که برای دستگاه های قضایی واپسگرای حکومتی امری عادی بوده و معمولا سر وصدای زیادی هم نداشته است.

آن چه که در اطراف «زن کشی» اخیر این همه جنجال آفریده، از یک سو به دلیل وجود مردی ست بی رحم و ضعیف که به عنوان یکی از امروزی ترین، معقول ترین و با سواد ترین شخصیت های وابسته به حکومت، صاحب مهمترین جایگاه های سیاسی در چند دهه گذشته بوده است، و از سویی دیگر وجود زنی ست جاه طلب و متظاهر که اگرچه تحصیل کرده و سر و ریخت و آرایشی مثلا امروزی داشت، اما تن به عقب افتاده ترین قوانین زن ستیزانه ی موجود داده و (درست یا غلط) در خدمت کثیف ترین و مهمترین عملیات جاسوس سازی جمهوری اسلامی قرار داشته است.

در چند روز گذشته، تا آنجا که من خوانده و شنیده ام، در کنار مقصر شناختن قاتل و یا مقتول و شرح جزییات زندگی خصوصی و اجتماعی آن ها، کمتر کسی به طور مستقیم رژیم مذهبی حاکم بر ایران را، متهم یا مجرم اصلی این واقعه شناخته است. در حالی که این قتل برکنار از همه ی جنبه های غیرانسانی اش، توانسته هم چهره ی کریه دیگری از چهره های حکومت حاکم بر ایران را، که جاسوس سازی و کنترل موافق و مخالف است، فاش کند، و هم اثرات ویرانگرانه ای را که حکومت مذهبی بر بخش بزرگی از طبقه ی متوسط جامعه گذاشته است. اثراتی چون بی ارزش کردن مفاهیم مدرن و حقوق بشری، تن دادن به قوانینی قرون وسطایی و متوسل شدن به دروغ و فریب و خودفروشی، برای رسیدن به هر خواسته ای.

ماجرای نجفی و میترا، و مطالب و اسنادی که به بهانه ی قتل میترا منتشر شده یکبار دیگر به روشنی نشان داده است که کار حکومت مذهبی حاکم بر ایران تنها بسیج کردن مردمان ساده ی کم سوادی نیست که با هر فراخوانی به خیابان ها می ریزند و شعارهای ابلهانه و «مرگ بر»هاشان چهره ی برخی از مردمان ایران امروز را حقیر و دور از تمدن نشان می دهند. بلکه ثابت می کند که حکومت توانسته بسیاری از زنان و مردان تحصیل کرده ی دانشگاه دیده را هم، تبدیل به افرادی کند که عملکردشان درست در چارچوب تعلیمات قرون وسطایی آیت الله ها و «اساتید» وابسته به حکومت اسلامی ست: مردانی که نه از آموخته های دانشگاه های مهم جهانی شان استفاده می کنند، و نه از شرافت و اخلاق انسانی شان، بلکه با چسبیدن به قدرت به راحتی رییس جمهور و وزیر و وکیل و مدیر و رییس می شوند و همه چیزشان را فدای مقام و پول می کنند، یا زنانی که نه با دانش و یا شایستگی شان، با روش های حرمسرایی، و صیغه شدن های روحی و فیزیکی، برای دسترسی به منابع مالی راحت و خواست های خود از هیچ بی اخلاقی ابایی ندارند.