«کفن امام پاره شد. منظره بدن امام در این حالت واقعاً جلوه ماندگاری ثبت کرد. تلاش مردم برای رساندن دست خود به تابوت امام، مشکل‌آفرین شد. در حدی که کفن امام پاره شد و در رسانه‌ها منظره بدن امام در این حالت! واقعاً جلوه ماندگاری ثبت کرد.» - خاطرات سال ۱۳۶۸ اکبر هاشمی‌رفسنجانی

-------------------
در میدانِ فاطمی‌ی تهران، پشتِ فرمانِ تاکسی، منتظر مسافر بودم. چند ماهی بود از حبس خلاصی یافته. تاکسی می‌راندم هیچ‌جا برای آدم سابقه‌داری چون من کاری نبود. بی‌پولی بود و غمِ نان. آب‌دارچی هم که می‌خواستم بشوم عدم سوء‌‌پیشینه می‌خواستند و من سابقه‌دار شده بودم. دو مسافر تهِ تاکسی نشسته بودند. سه مسافر کم داشتم تا راهی بازار شوم. «روح بلند پیشوای مسلمانان به ملکوت اعلا پیوست.» و این صدای محمد حیاتی گوینده‌ی قدیمی رادیو بود که خبر را با بغض قرائت کرد. هرگز خبر مرگ کسی برایم تؤام با شادمانی نبوده. دروغ نگویم این‌بار اما متفاوت بود. میلیون‌ها تن در مراسمی دولتی سیاه پوشیده و گریبان چاک دادند و بی‌قلب‌ترین موجودی که نمادِ بی‌معرفتی و بی‌عاطفگی‌ی مطلق در تاریخ ایران بود را به تاریخ شانزدهم خرداد از درون فریزر به خاک سرد سپردند. همان‌گونه که میلیون‌ها نفر در مراسمی غیردولتی در ۱۲ بهمن ۵۷ به استقبال‌اش رفتند. مرگش پایان تباهی نبود. او که با جوشانده‌ی مذهب و شمشیر خرافات گردن خردورزی نحیف ایرانی را از بدن جدا کرد و فرهنگ و سیاست ایران را یک‌سر به پلیدی کشاند، آن‌سان که رهایی از میراث‌اش به آرزوی ۴۰ساله‌ی انسان ایرانی بدل شده است. همه چیز در «آقا» مستحیل شد. آن‌قدر "آقا" بزرگ شد که مقاومت در برابرش به ناممکن‌ها پیوست. بزرگی‌ی «آقا» کوچکی دیگران خوانده شد. هنوز اما کسانی در تبعید و مهاجرت شوم‌آوایی کرده و او را که شاخص اصلی و سپهسالار ارتجاع در تاریخ ایران بود را نماد معرفت می‌‌خوانند: «خمینی باسوادترین رهبر این کشور بود از ایام اولیه حکومت هخامنشیان تا روزگار حاضر هیچ کس به لحاظ علمی به پای او نمی‌رسید. در تاریخ ما آقای خمینی واقعا یک نمونه‌ی بی‌نظیر بود در مقام حکومتداری. خمینی مرد شجاعی بود.» بخشی از سخنان عبدالکریم سروش در کالیفرنیا ۲۰۱۹