سایت تحلیلی نقطه - سقوط پهباد آمریکایی توسط نیروی پدافند سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران تایید شد. چه خواهد شد! آیا برخورد آمریکا تنبیهی است، ریشه‌ای است و یا اینکه ترامپ همچنان «صلح‌طلبانانه» منتظر آمدن جمهوری اسلامی به میز مذاکره خواهد شد. نخست وزیر ژاپن در ایران بود دو نفتکش طعمه‌ی حریق شدند. مشاور ماکرون از فرانسه در ایران است پهباد آمریکا ساقط می‌شود. پیام‌های جمهوری اسلامی تیز و بلند می‌شوند.
پاسخ نظامی آمریکا
آمریکا برخورد موضعی و تنبیهی در قبال ساقط کردن پهباد ۲۲۰ میلیون دلاری‌اش را به جمهوری اسلامی نشان نخواهد داد. جمهوری اسلامی با اینگونه برخوردها در سوریه آشنا شده است. روانه ساختن تعدادی موشک کروز دریا به زمین آمریکایی به سوی مواضع جمهوری اسلامی و یا از این دست را نباید شاهد باشیم. این‌کار در سوریه روی داد و همتای آن برای جمهوری اسلامی بهانه‌ای برای صحنه‌سازی از مرگ شهروندان «بیدفاع» جمهوری اسلامی خواهد بود. امروز در ایران بسیاری از مقرهای نظامی و پایگاه‌های دفاعی رژیم در نزدیکی با سکونت افراد غیر نظامی عجین است. بسیار بعید است آمریکا با این روش‌های تنبیهی به رژیم سراسر انکار و دروغ ولی فقیه بهانه‌ی تبلیغاتی بدهد.
آمریکا در صورت برخورد نظامی با ایران باید اینبار نابودی «همه»ی جمهوری اسلامی را راهبرد قرار دهد. نوع تحریم‌ها و نوع برخورد ترامپ با جمهوری اسلامی راهی جز این برای آمریکا در صورت تقابل نظامی باقی نمی‌گذارد. حجم و هزینه‌ی نقل و انتقالات نظامی آمریکا در ماه‌های اخیر نیز از یک اقدام کوچک نمی‌گوید. اگر آمریکا، پس از این همه تدارکات و لجستیک و ارتباطات سیاسی و تحریم‌های اقتصادی، در برابر جمهوری اسلامی «شکست» سیاسی و استراتژیک بخورد، آنوقت این برگ تازه‌ای در تاریخ و آینده‌ی این ابر قدرت سیاسی جهان خواهد بود. این برگ را حتی «برنی سندرز» ایده‌آلیست هم برای کشورش نمی‌خواهد. برگی که رییس جمهوری چون جرج بوش پسر با خراب کردن نام خود، اما از نقش خوردن آن جلوگیری کرد.
جمهوری اسلامی نیز اگر برنده‌ی این دعواهای ساختگی و سیاست‌های حرف‌پراکنی گردد، دیگر از فردای آنروز هیچ پرده‌دری و تجاوز و تهدیدی را خط قرمز نخواهد دید و از آن دست برنخواهد داشت. از این‌رو قانون همه یا هیچ کاملا روی میز ترامپ قرار دارد. این، بازی سیاسی خطرناکی شد. ولی برای بازیگر بزرگ دیگری هم این قانون روی میز است.
یا آزادی یا هیچ
امروز بیانیه‌ی جدیدی از سوی ۱۴ نفر در ایران انتشار یافت. گامی به جلو و دورتر از بیانیه‌ی قبلی و دورتر از جمع‌بندی‌های سست و اهداف ناشدنی که به آن اشاره‌ای داشتیم. مردم ایران مدام به سمت بازی خطرناک مقابله با رژیم نزدیک می‌شوند. سکوت مرگبار حاکم بر ایران که ناشی از افزایش سرکوب و مقابله‌ی شتابزده‌ی رژیم با هر تجمع و ابراز نارضایتی است، کار را بر مردم سخت کرده است. اما مردم ایران مدام به این سقوط آزاد نزدیک می‌شوند. یا مردم و مبارزان درون با همت و فداکاری پشت آزادی می‌ایستند و تکلیف خود را با رژیم روشن می‌کنند و یا اینکه خود را برای سال‌ها زندگی با رژیم اسلامی از این همه بدتر آماده می‌سازند.
چنانچه مردم ایران در انتظار (پشت سیاست) پرداختن حداقل هزینه انسانی در ماه‌های آتی بمانند آنوقت نقش عاملان دیگری در شرایط آتی مطرح خواهد شد. نقش فعال مردم برای بدست آوردن، آنچه که ساخت دوباره‌ی ایران از روی این خرابه‌ها را ممکن سازد، یعنی آزادی و انقلابی در ساختار سیاسی کشور، بسیار کلیدی است. آمریکا چنانچه ناچار شود، و در ایران جنبشی نبیند، آنوقت از یکی از گزینه‌های کم هزینه برای آمریکا، (چلبی‌ها؟!) کمک خواهد گرفت. گزینه‌‌ای که نشان پیروزی آمریکا را بر سینه داشته باشد و بدان افتخار کند! آنوقت مردم نیز باید با این گزینه همصدا شوند تا «روز خوش» را ببینند.
قانون همه یا هیچ کاملا در ایران روی میز است. آزادی از طریق قدرت داشتن مردم و ایستادگی پشت ارزش‌هایی که برایشان بیش از ۴ دهه قربانی داده‌ند، یا باز ملقمه‌ای از اتهام‌ها و فضای سیاسی آلوده به اتهام و جعل واقعیات و انگ زدن به مردمی که آزادی می‌خواهند.
شرایط عراق امروز می‌تواند درسی برای «وطن‌دوستان» ایرانی باشد. آزادی بهای سنگینی دارد. بسیاری به ناحق در عراق مردند. مردند تا روزی، نسلی از عراق آزادی و دموکراسی را استشمام نماید. رسیدن به آن نقطه که روزنامه‌ها آزاد بنویسند و احزاب فعالیت آزادانه داشته باشند و انتخابات مهندسی شده کشور را ترک گویند یعنی رسیدن آرام به همه چیز! آهسته، اما جامعه از میان خون و آتش به جایگاه شایسته انسان امروز می‌رسد. تاکنون تاریخ جز این را نشان نداده است. ملت ایران چهل سال پر خون و آتش را اما در زیر ستم یک حکومت سراسر تهدید، ارعاب، جنایت و شانتاژ بسر کرده است. انتهای این مبارزه نمی‌تواند آرام و بی هزینه باشد. پهباد افتاد. جمهوری اسلامی باز هم ادامه خواهد داد. آنقدر «عرب» های آسایش‌طلب منطقه را خواهد ترساند تا شاید آمریکا را به پشت برجام برگردانند. اما زهی خیال باطل و در بالا گفته شد که چرا.
در خارج از کشور، سکوتی از اهل تحلیل و براندازان دیده می‌شود. در آنسو هیاهوی زیادی از سوی اهل هواداران برد و پیروزی سیاست‌های جمهوری اسلامی در جریان است. اهل مخالفان جمهوری اسلامی منتظر بروز یک تغییر رفتار در سیاست‌های آمریکا هستند. تغییر سیاست در رفتار دونالد ترامپ، رییس جمهوری را اکثرا یک‌تنه تصمیم می‌گیرد و براحتی مخالف نظرش را از کادر دولت‌اش کنار می‌گذارد. اهل دوم که از سیاست‌های مشوش درون ایران خبر زیادی ندارند اما بدان دلشادند، از این تاکید آمریکا بر فشار از راه تحریم‌ها و تاکید بر مذاکره بسیار خرسندند. اما به هر روی همه به یک سمت پیش می‌رویم: حاکم شدن شرایط همه یا هیچ!
