انصاف نیوز- صادق زیباکلام بابیان اینکه دشمنان خارجی ایران مثل ترامپ، نتانیاهو و ... ممکن است مساله‌ی تجزیه‌ی ایران را مطرج کنند، گفت: طبیعی است که مایل هستند و تلاش‌هایی هم دوست دارند در این زمینه انجام دهند تا تجزیه در ایران اتفاق بیفتد؛ اما مساله‌ی بعدی مهم‌تر است، اگر عوامل خارجی که منجر به تجزیه طلبی می‌شود را کنار بگذاریم نکته‌ی دیگر مسایل داخلی است که منجر به تجزیه طلبی می‌شود و باید مورد توجه قرار گیرند.
او افزود: البته من اسم آن را تجزیه طلبی نمی‌گذارم؛ اسم آن را نارضایتی‌های قومیتی و مذهبی می‌گذارم. چهل سال پیش وقتی در ایران انقلاب شد، یعنی بعد از بهمن ۵۷ ما فقط یک مشکل قومیتی داشتیم و آن هم کردها بودند، مشکلات زیادی در ارتباط با کردها به وجود آمد، اما امروزه فقط کردها نیستند اگر حکومت مرکزی در ایران تضعیف شود یا از بین برود فقط کردها نیستند که مثل ۲۲ بهمن ۵۷ حالت گریز از مرکز داشته باشند؛ سنی‌ها، اعراب، خوزستان، آذربایجانی‌ها و بلوچ‌ها هم اکنون ناراضی هستند.
یعنی به عبارت دیگر مجموع سیاست‌های ناپسندیده و ناپخته‌ای که ظرف چهل سال گذشته به کار گرفته شده، سبب شده که اکنون قومیت‌ها، اقوام و اهل سنت را به زور ساکت نگه داشته‌ایم. اگر شرایطی به وجود بیاید مطمئن باشید هم سنی‌ها، بلوچ‌ها وکردها و ... شروع به خیزش می‌کنند. نمی‌توانیم بگوییم این‌ها را آمریکایی‌ها، اسراییلی‌ها و سعودی‌ها به راه انداختند؛ بلکه این مسائل نتیجه‌ی سیاست‌های نادرست، مستبدانه و نپخته ۴۰ سال گذشته علیه اقوام بوده که باعث این همه ناراضایتی شده است.
او افزود: چهل سال پیش اهل سنت احساس هویت جداگانه‌ای نداشتند اما در اثر برخی سوء مدیریت‌های سیاسی، اجتماعی و دینی ظرف ۴۰ سال گذشته، حالا از سوی بخشی از سنی‌ها هم نارضایتی‌هایی دیده می‌شود و عین همین داستان درباره‌ی اقوام دیگر اتفاق افتاده. بعد از انقلاب ۵۷، حزبی تحت عنوان جمهوری اسلامی خلق مسلمان بود که یک عده‌ای سعی کردند مساله‌ی قومیتی‌ای در آذربایجان و تبریز به راه بیندازند، اما نشد. چرا؟ چون هیچ پایگاهی نداشت و حمایت گسترده‌ای از قومیت آذری بعد از انقلاب به وجود نیامد، امروزه اصلاً نیازی نیست که شما کبریت به آن بشکه‌ی باروت بکشید، زیرا در نتیجه‌ی سوء سیاست‌ها در این چهل سال خودش حاضر و آماده شده است.
او افزود: بنابراین به جای اینکه مثل کبک سر خود را زیر برف فرو کنیم و یقه‌ی آمریکا و صهیونیست و فلانی را بگیریم، بهتر است نگاهی بیندازیم به اینکه چرا چهل سال پیش بخشی از اقوام در ایران به اندازه‌ی امروز بغض و کینه نداشتند؟ هرچند اهل سنت، بلوچ و کرد و... نمی‌گویند ما می‌خواهیم از ایران جدا شویم بلکه می‌گویند ما به عنوان یک اقلیت قومی با یک اقلیت دینی باید یک حق و حقوقی داشته باشیم؛ چند میلیون اهل سنت در ایران وجود دارد آیا آن‌ها نباید یک مسجد در تهران، پایتخت جمهوری اسلامی داشته باشند؟ بنابراین این سیاست‌ها باعث شده که یک جور هویت دینی برای اهل سنت به وجود آمد که چهل سال پیش وجود نداشت.
او در پایان تاکید کرد: بنابراین اقلیت‌های قومی و دینی نمی‌خواهند از ایران جدا شوند، اما خواهان حقوق شهروندی هستند؛ قطعاً خواهان یک سری حقوق هستند که در جوامع دموکراتیک برای اقلیت‌ها به رسمیت شناخته شده است. البته بحث درباره‌ی خطر تجزیه طلبی می‌تواند باعث وحدت ملی شود، اما اگر ثبات نظام جمهوری اسلام خدشه‌دار شود هیچ بعید نیست بخشی از ایران جدا شود و نتوان دیگر آن‌ها را جزیی از ایران به حساب آوریم.
