3 - اگر گفته شود که این کار ایران تنش را بالا می برد می توان چنین پاسخ داد که اولاً این انگلیس است که آغازگر تنش بود و کشتی ایرانی را با دو میلیون و 100 هزار بشکه توقیف کرد، آن هم بدون هیچ گونه مجوزی از سوی سازمان ملل یا مراجع قضایی بین المللی.
ثانیاً اقدام متقابل ایران می تواند حتی جلوی تنش را بگیرد هر چند که در کوتاه مدت، بین دو کشور اختلافات بالا بگیرد.
این نکته کلیدی را به خاطر بسپاریم که «قدرت های فرامنطقه ای مانند آمریکا و انگلیس، تنها زمانی به یک کشور حمله می کنند که از ضعف آن کشور و پیروزی کم هزینه خود در جنگ مطمئن باشند». این تجربه ای است که در عراق دوران صدام شاهدش بودیم و آمریکا و متحدانش، تنها وقتی به عراق حمله کردند که اطمینان صد در صدی یافتند ارتش عراق خالی از تجهیزات دفاعی قابل اعتنا شده و به راحتی شکست می خورد.

بنابر این هر اندازه در برابر آنها ضعف نشان ندهیم و با اقتدار عمل کنیم، شانس حمله نظامی به خود را کاهش داده ایم.

4 - نگران اصلی توقیف نفتکش انگلیسی توسط ایران، باید کشورهای عربی متخاصم حوزه خلیج فارس باشند؛ همان ها که به پشتوانه آمریکا و انگلیس برای ایران شاخ و شانه می کشند. آنها باید در محاسبات خود به این نکته راهبردی توجه کنند که اگر ایران این جرأت را دارد که پهپاد آمریکایی را سرنگون و نفتکش انگلیسی را توقیف کند، اگر لازم شود، ضربات مهلکی به همسایگان ناساز حاشیه خلیج فارس وارد خواهد کرد. بنابراین بهتر است به جای دشمنی و اقدامات ضد ایرانی، حسن همسایگی پیشه کنند.