یورونیوز - بوریس جانسون، پیشنهاد تشکیل کابینه بریتانیا را عصر چهارشنبه از ملکه الیزابت دریافت کرد و رسما نخست وزیر این کشور شد.
اما تلاش شهردار پیشین لندن برای تشکیل کابینه جدید با زیر و رو شدن کابینه محافظه‌کاران همراه شد. شمار استعفا، برکناری و اخراج وزیران از کابینه چشمگیر و بی‌سابقه بود.
مهمترین کسانی که آمدند
دومنیک راب، وزیر سابق برکسیت در کابینه ترزا می‌به مقام وزارت خارجه بریتانیا رسید. او در حزب خود یک دست‌راستی به شمار می‌رود که به آزادی‌های مدنی علاقمند است.
او پیش از این پیشنهاد کرده بود به مدارس دولتی اجازه پول درآوردن بدهند و خواستار تسهیل اخراج کارکنانی شده بود که بازده بالایی ندارند. او همچنین گفته بود معتقد است، نهاد برابری حقوق زن و مرد در دولت «بی‌فایده» است.
پریتی پاتل، به سمت وزیر کشور رسید. او که از هوادارن پر و پا قرص برکسیت و وزیر توسعهٔ بین‌الملل بود، به خاطر سفری محرمانه به اسرائیل و دیدار مقامات این کشور از کابینه ترزا می‌کنار گذاشته شده بود. بوریس جانسون آن زمان از وی حمایت کرد.
خانم پاتل از پدر و مادری گجراتی به دنیا آمده که در ۱۹۶۰ به اوگاندا گریخته بودند. او که یکی از راست‌گراهای حزب محافظه‌کار است یکبار نیز خواستار از سرگیری اجرای مجازات اعدام در بریتانیا شده بود.
ساجد جاوید که وزیر کشور کابینه پیشین بود در کابینه جانسون مقامی بالاتر پیدا کرد و در سمت وزیر دارایی جایگزین فیلیپ هموند شد.
این بانکدار و سرمایه‌گذار سابق، در کابینه پیشین، ابتدا وزیر مسکن و اجتماعات بود اما با کنار رفتن امبر راد از وزارت کشور جایگزین وی شد.
او بارها اعلام کرده است که یک وزیر معمولی حزب محافظه‌کار نیست. او مورد انتقاد است که سخنران چندان الهام‌بخشی نیست، اما موفق شد در مناظره‌ها هم‌حزبی‌هایش را قانع کند تا اسلام‌هراسی را در حزب محافظه‌کار بریتانیا بررسی کنند.
آقای جاوید از والدینی پاکستانی در روچدیل به دنیا آمد و پدرش راننده اتوبوس بود و بعدها مغازه‌دار شد. او که در دوران دانشجویی فعالیت سیاسی‌اش را با هواداری از حزب توری شروع کرده بود بعدها به یک بانک سرمایه‌گذار آمریکایی پیوست و در فعالیت اقتصادی پیشرفت کرد.
بن والاس، به سمت وزارت دفاع برگزیده شد. وی که یکی از چهره‌های کمتر شناخته شدهٔ کابینهٔ بوریس جانسون است و پیش از آنکه عضو پارلمان انگلستان باشد عضو پارلمان اسکاتلند بوده، جایگزین پنی موردانت شد. او که پیش از این در وزارت کشور مشغول به کار بود، پیشینه‌ای نظامی دارد و در صنایع دفاعی نیز فعالیت کرده است.
دیگر وزرای کابینه آقای جانسون که تا کنون مشخص شده‌اند عبارتند از: مت هنکاک، وزیر بهداشت، آندره‌آ لیدسام، وزیر تجارت، لیز تراس، وزیر تجارت بین‌الملل، ترزا ویلی‌یرز، وزیر محیط زیست. گوین ویلیامسون، وزیر آموزش، آلوک شارما، وزیر توسعهٔ بین‌الملل، امبر راد، وزیر کار و امور بازنشستگی، استفن بارکلی، وزیر برکسیت، نیکی مورگان، وزیر فرهنگ رسانه و ورزش، رابرت باکلند، وزیر دادگستری.
جرمی هانت، وزیر خارجه پیشین و رقیب بوریس جانسون برای مقام نخست‌وزیری پیشنهادی غیر از وزارت امور خارجه از سوی نخست وزیر جدید دریافت کرد که ترجیح داد از کابینه محافظه‌کاران خداحافظی کند.
پنی موردانت، با وجود آنکه تنها ۸۵ روز در سمت وزیر دفاع خدمت کرده بود، کارنامه قابل قبولی داشت اما پشتیبانی‌اش از جرمی هانت سبب شد تا او که طرفدار برکسیت نیز بود هم راه خانه را در پیش بگیرد.
لیام فاکس، وزیر بازرگانی بین‌الملل نیز توییت کرد «متأسفانه» کابینه را ترک می‌کند. او نیز با وجود آنکه هوادار ثابت‌قدم برکسیت بود احتمالا بختش را برای ماندن در کابینه بعدی زمانی از دست داد که در ملا عام سخنان جانسون دربارهٔ پرهیز از تعرفه‌ها در صورت خروج بی‌توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا را تصحیح کرد.
جیمز بروکنشایر، وزیر مسکن و اجتماعات نیز با آنکه حمایت خود را عملا و البته کمی دیر از جانسون اعلام کرده بود نیمکت نشین شد.
گِرِگ کلارک، وزیر تجارت بریتانیا مخالف سر سخت خروج بی‌توافق بریتانیا از اتحادیه اروپا بود و انتظار نمی‌رفت در کابینه جانسون ماندگار باشد. او نیز اندکی بعد از رسیدن به جلسه داونینگ استریت روی توییترش با دولت خداحافظی کرد.
دیگر وزیران کنار گذاشته شده عبارتند از: کارن بردلی، وزیر امور ایرلند شمالی، دامین هیندز، وزیر آموزش، دیوید ماندل، وزیر امور اسکاتلند، کارولین نوکس، وزیر مهاجرت، کلر پری، وزیر تغییرات اقلیمی.
و وزیرانی که خود کناره‌گیری کردند: دیوید لیدینگتون، فیلیپ هاموند، کریس گری‌لینگ، دیوید گوک، وزیر دادگستری، روری استیوارت، وزیر توسعه بین‌الملل.
