به گزارش «شبکه رسانه‌ای بیان» با انتخاب بوریس جانسون و نشستن او بر صندلی نخست وزیری ملتی به قدمت بریتانیا، کار برای انگلستان راحت تر و برای اروپا سخت تر خواهد شد.
جانسون در نخستین اظهاراتش پس از انتخاب شدن، اعلام کرد که موضوع برگزیت تا پایان اکتبر حل و فصل خواهد شد؛ مساله ای که ترزا می هیچگاه نتوانست به آن یک سرانجام بدهد و در پایان با اشک، خداحافظی کرد.
دونالد ترامپ از انتخاب جانسون راضی به نظر می رسد. او در پی این انتخاب، گفته بود که او (بوریس جانسون) ورژن انگلیسی من است و نخست وزیری عالی خواهد بود.
انگلستان به دنبال پیوند با آمریکا و رویگردانی از اروپای خسته است که رهبران آن، خود نیز نمی دانند باید در جهان فعلی، کدام طرف را حمایت کنند.
اروپایی ها حتی توان حمایت از شرکت های خود در موضوعی مثل تحریم های جمهوری اسلامی را ندارند.
با جدا شدن بریتانیا و به دست گرفتن قدرت توسط محافظه کاران، می توان از هم اکنون، این کشور را از اروپا جدا و ملحق شده به ایالات متحده آمریکا دانست.
این انتخاب، می تواند تاثیر چند برابری بر روی ادامه روند قدرت نمایی جمهوری اسلامی در منطقه نیز داشته باشد.
اکنون فردی در شماره ۱۰ خیابان داونینگ زندگی خواهد کرد که کمتر به امثال محمد جواد ظریف بابت دزدی دریایی تانکر نفتی بریتانیا لبخند می زند.
جمهوری اسلامی بارها نشان داده که در برابر جهانی که به او لبخند می زند، دندان تیز نشان داده و در برابر آرواره های خرد کننده، لبخند مظلومانه تحویل می دهد.
اتحاد جانسون-ترامپ علیه ملاها
جانسون را «دونالد ترامپ اروپا» لقب داده‌اند که خود گواهی بر نزدیکی افکار و بینش سیاسی این دو رهبر است. در میان افکار عمومی این پرسش مطرح است که آیا این نزدیکی فکری می‌تواند به یک اتحاد میان بریتانیا و آمریکا علیه جمهوری اسلامی منجر شود.
به گزارش «شبکه رسانه‌ای بیان» بوریس جانسون در رقابت با جرمی هانت موفق شده است کلید ساختمان نخست‌وزیری در «داونینگ استریت» را از آن خود کند. این مرد مو طلایی با اخلاق خاص خود به یک جایگاه تاثیرگذار سیاسی در اروپا رسیده و حالا قدرت فراوانی برای تغییر معادلات این قاره دارد؛ اما مأموریت اصلی جانسون «برگزیت» یا حل دیگر مسائل اروپا نیست.
مأموریت اصلی و اولویت نخست جانسون حل مسئله ایران به کمک متحد دیرینه خود یعنی ایالات‌متحده آمریکا است. دولت آمریکا خوشحال است که جانسون به عنوان نخست‌وزیر بریتانیا انتخاب شده و این خوشحالی را می‌توان در اظهارات روز گذشته ترامپ مشاهده کرد. جانسون و ترامپ هرکسی را ناخودآگاه به یاد تونلی بلر و جورج بوش، رهبران سابق بریتانیا و آمریکا می‌اندازد. اشخاصی که رابطه‌شان فراتر از عرصه سیاست بود و مانند دو دوست با هم رفتار می‌کردند. همین رابطه دوستانه بود که بلر تا آخرین لحظه متحدِ بوش ماند و در جنگ‌های افغانستان و عراق او را یاری کرد.
اکنون جانسون و ترامپ می‌توانند با اتحادی مستحکم از عهده رژیم استبدادی ایران برآیند. به امثال آنگلا مرکل و امانوئل مکرون که صرفاً در پی فروش محصولات بی.ام.دبلیو و پژو در خاورمیانه هستند، امیدی نیست؛ اما بریتانیا و آمریکا هم اراده و هم توان حل مسائل خاورمیانه را دارند و می‌بایست تا قبل از اینکه جمهوری اسلامی به فناوری پیشرفته‌تر موشکی و تسلیحات اتمی دست بیابد، کار این رژیم را یکسره کنند.
اگرچه جانسون قبلاً اعلام کرده است که وارد جنگ نظامی با ایران نخواهد شد، خارج شدن او از توافق هسته‌ای و اِعمال تحریم‌های جدی علیه جمهوری اسلامی می‌تواند ضربه‌ای بزرگ بر پیکر این رژیم باشد. بریتانیا تا کنون صبر زیادی به خرج داده و ملاها از این صبر سوءاستفاده کرده‌اند. توقیف نفتکش بریتانیایی در خلیج‌فارس نماد پررویی ملاهای حاکم بر ایران است؛ مسئله‌ای که در کوتاه‌مدت چالشی مهم برای جانسون محسوب می‌شود و باید تکلیف آن را روشن کند.
