پیش از این یک رسانه محلی ادعا کرده است فیلمبرداری از این رابطه جنسی کار عوامل موساد بوده است. برخی دیگر نیز استدلال کرده بودند که مگر علی محمد احمدی چکار بوده که موساد بخواهد برایش دام بگذارد. یکی از کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشته بود «هر اتفاقی مثل ماجرای احمدی می‌افتد برای آن دلیل‌های غیرواقعی می‌‌آورند.»

فیلمبرداری از ماجرا کار هرکس بوده، نکته اول اینکه کار گذاشتن دوربین در منزل و فیلمبرداری از جزئیات زندگی مدیران نمی‌تواند موضوعی ساده باشد که به راحتی آن را نادیده گرفت و به نظر می‌رسد حق افکار عمومی است که نهادهای امنیتی در باره بروز چنین اتفاقاتی شفاف‌سازی کنند؛ چه آنکه کامنت‌های رسیده مردمی به اینگونه اخبار نشان می‌داد سکوت مسئولان امنیتی و قضائی چندان سودمند نخواهد بود. نکته دوم اینکه این بار نخست نیست که چنین اتفاقی افتاده است. پیش از این محمدعلی نجفی شهردار تهران درگیر ماجرایی پر فراز و نشیب شده بود و زندگی او با میترا استاد در نهایت به قتلی خونین منجر شد که هنوز بسیاری از ابعاد آن برای افکار عمومی ناشناخته است.

به گزارش رویداد۲۴ سال گذشته نیز ۵ نفر از اعضای شورای شهر بابل با یک زن عکاس رابطه داشتند و گفته می‌شد این زن از طریق فیلمبرداری از روابط خود، سعی کرده بود از این افراد باج بگیرد. این ادعا‌ها البته هیچوقت به قضاوت افکار عمومی گذاشته نشد، اما ۴ نفر از افرادی که به رابطه جنسی متهم بودند، مجبور شدند از عضویت در شورای شهر بابل استعفا کردند.

حاشیه‌های سلمان خدادادی رئیس وقت کمیسیون اجتماعی مجلس از دیگر مواردی بود که به صورت مشابه رخ داد. زنی به نام زهرا نویدی پور مدعی بود سلمان خدادادی در دفتر بیمه‌اش با او رابطه جنسی برقرار کرده است. زهرا نویدی پور مدتی بعد به شکلی عجیب خودکشی کرد. خبری از رسیدگی به این ماجرا در هیات نظارت بر رفتار نمایندگان و قوه قضائیه نیز منتشر نشد.