گرم کردن بازی انتخابات وکشاندن مردم به استادیوم وپر کردن صندلی های تماشاچیان که هر روز کمتر وکمتر می شوند کاریست سخت که بر عهده آن ها نهاده شده که باید به لطایف الحیل به پیش برده شود.

نشست مطبوعاتی سه تن ازبازیکنان اصلی در دفتر باشگاه "حزب کار گزاران سازندگی" تحت عنوان " سه چهره نامدار سیاسی، آقایان عباس عبدی ، احمد زید آبادی و حسین مرعشی " قبل از هر چیز بیانگرتلاش دستگاه حاکم برای به اصطلاح گفته "آقا" پر شور کردن فضای انتخابات از یک سو و فرصت برای در یوزگی اصلاح طلبان از سوی دیگر در جهت ماندن در قدرت ولودر نازل ترین شکل آن است.

یافتن راهی برای کشاندن مردم به پای صندوق بلیط های رای و پر کردن صندلی های استادیومی که تقریبا دارد خالی از جمعیت می شود .

آقای عبدی به روشنی می گوید "نگرانی این که اورا اصلاح طلب یا استمرار طلب یا بر انداز خطاب کنند ندارد." او خود را جزئی از سیستمی می داندکه ظرفیت اصلاح دارد و اگر اصلاح نمی شود نه به سیستم بلکه به اپوزیسیون ها بر می گردد.

"در این مملکت سیستم ها " به خوان حکومت "مشکلی ندارد ! اپوزیسون ها مشکل دارند که قادر به حل مشکلات خود نیستند."
او معتقد است " من شخصا فکر می کنم جامعه ما از بیست سال پیش جلوتر رفته ودر مجموع عقب نرفته ایم !"

در ادامه مقایسه می کند انقلاب فرانسه را با انقلاب اسلامی و این که هزاران نفر درانقلاب فرانسه زیر تیغه گیوتین کشته شدند تا جامعه سنتی فرانسه ا زهم بپاشد و نیروی جدید به وجود بیاید!

مقایسه ای که بر اساس آن تلاش می کند وقیحانه کشتار های حکومت اسلامی را توجیه کند وآن را لازم برای گذر از جامعه سنتی "حتما زمان شاه" به جامعه مدرن وامروزی جمهوری اسلامی قلمداد نماید!
در وقاحت برخی از این اصلاح طلبان قلم از شرم عرق می کند !

چهره نامدار اصلاح طلبان مخالف جنبش های خیابانی است بدون آن که کوچکترین اشاره ای به زمینه های بر آمد این جنبش ها بکند .

او جنبش های خیابانی را برای کشور های ارو پائی که خطری تهدیدش نمی کند بلامانع می داند.اما برای ایران نا درست که رهبرش را با خود می برد .او جنبش را تنها در چهارچوبی می پذیرد که از طرف رهبران اصلاح طلب قابل کنترل و در خدمت آن ها باشد و به جنبشی بدل نشود که نخست رهبران اصلاح طلب خود و سپس کلیت جمهوری اسلامی را نیزبا خود ببرد .

از این روست که در تحلیل این "چهره نامدار سیاسی " نه اعتراضات خیابانی، نه اعتراضات کارگری ، نه اعتراضات باز نشسته گان ، معلمان ونه جنبش اعتراضی زنان به دلیل این که در ید رهبری فردی مانند خاتمی نیست جائی ندارد.او این بر آمد ها و جنبش ها رامخرب می داند وخطری برای نظام.

عبدی را غم مردم نیست او به دنبال راه کار ی است که راه رابرای گرفتن جائی در حاکمیت بگشاید همراه با اما و اگرها و عشوه هائی که چاشنی مسئله است برای پوشاندن بوی گندی که از تحلیل این "چهره نامدار " بلند می شود.

"باید دقت کنیم که به چه شیوه ای رفتار کنیم " منظور دقیقا با حاکمیت " که راه باز شود ...اگر سیستم با رای دادن اصلاح می شود به این معنی است که دموکراتیک است و اگر سیستم دموکراتیک نیست من شرکت می کنم برای نهادینه شدن فرآیند انتخابات."

نام استمرار طلب برای چنین موجودی کفایت نمی کند . نام را شما بگذارید!

پرداختن به تک تک سخنرانی این چهره های ساسی مجال دیگر می طلبد. مصاحبه ای که در تمام طول مدت آن کوچکترین اشاره ای به وضعیت سخت مردم ، به گرانی حاصل ازتحریم ها ، استبداد حاکم و سایه پلید حکم حکومتی خامنه ای بر مجلس نشد.

به نقش ارتجاعی شورای نگهبان و عمل کرد نمایندگان فرصت طلب و نان به نرخ روز خورمجلس که دلیل اصلی رو گردانی مردم از حکومت از انتخابات و از اصول گرا و اصلاح طلب می باشد.

نوشته را با شاه بیتی از آقای مرعشی در مورد تیمش و بازی پیش رو به پایان می رسانم.

"با وجود این شرایط ما انتخابات اسفند ماه را به ظن قوی می بریم چون همین که مردم ّبه آقای روحانی و مجلس انتقاد دارند یعنی حیات سیاسی و جود داردو ما پیروز هستیم !" خاکستری را عشق است!

ابوالفضل مخققی