ملیت‌های مختلف ایران، دیری است که از توسعه نابرابر اقتصادی، ستم دوگانه و تبعیض‌های گوناگون سیاسی، مذهبی، فرهنگی، زبانی رنج برده و ماشین آسیمیلاسیون همراه با سرکوب خشن و خونین هر گونه صدای حق طلبانه شان را خفه کرده‌است. هم‌اکنون بیشترین اعدامی‌ها و زندانیان کشور را شهروندان کرد، عرب، بلوچ، ترک و ترکمن تشکیل می‌دهند. ما معنای آپارتاید جنسی زنان سرزمین مان را حس می‌کنیم چون خود در معرض آیارتاید زبانی، فرهنگی، مذهبی و نژادی هستیم. ما درد استبداد زدگانی را که بی پروا، راس نظام استبدادی را هدف قرار داده‌اند حس می‌کنیم زیرا که نه آزادی بیان داریم و نه حتی زبان آزاد.

ما 14 تن از کنشگران کرد و عرب با امضای این بیانیه، حمایت خودرا از بیانیه تکمیلی 14 فعال مدنی و سیاسی داخل کشور اعلام می‌داریم و همنوا با آنان خواهان کناره‌گیری رهبر جمهوری اسلامی ایران، انحلال همه نهادها و قوای این نظام، عبور کامل از آنها و برقراری یک حکومت نامتمرکز هستیم. در این زمینه تجربه‌های پربار غیر متمرکز تاریخ سده‌های گذشته پشتوانه ماست.

ما با همه گروه‌های اجتماعی ستمدیده و رنج کشیده سرزمین مان، با همه قربانیان استبداد و بی دادگری دینمداران حاکم و با همه آزادیخواهان ایران، همنوایی می‌کنیم.

رخدادهای سیاسی یک دهه گذشته - به ویژه وقایع تابستان 88 و دی ماه 96 - نشان داد که «مرکز» به تنهایی و بدون یاری «ملیت‌ها» قادر به عقب نشاندن خودکامگان جمهوری اسلامی نیست.

ما بر این باوریم که برای تغییر معادله نابرابر مرکز و پیرامون و برای جلوگیری از باز تولید استبداد در ایران آینده، چاره ای جز بر قراری یک جمهوری سکولار، دموکرات و فدرال نیست.»

چهارده تن از فعالان مدنی-سیاسی در داخل ایران سه‌شنبه 12 ژوئن 2019 با امضای نامه و انتشار ویدیویی، خواستار استعفای علی خامنه‌ای رهبر این کشور و تغییر قانون اساسی شده بودند.

این چهارده فعال مدنی-سیاسی، نامه سرگشاده‌ای منتشر کردند که در آن آمده: «آگاهان ایرانی پیوسته از نظام خواستند به پاکسازی بسترهای سخیف و ناکارآمد جمهوری اسلامی اقدام کنند و با اتخاذ و بهره‌برداری از الگوهای دموکراتیک، از واپس‌گرائی و سقوط کشور به دام ویرانگری‌های «سیدعلی خامنه‌ای» و سردارانش بپرهیزند. اما دریغ!»