- مساله جالب توجه آن بود که اغلب حملات انصارالله در عمق عربستان، از وارد آوردن خسارت به صفوف شهروندان، خودداری کرد و این درست برخلاف حملات جنگنده‌های ائتلاف سعودی اماراتی است که مدارس، بازارها، بیمارستان ها، مجالس عزاداری و عروسی را هدف می‌گرفت.

- جنگ در یمن، در طول چهار سال اول، تنها در یک جهت، یعنی حمله سعودی و امارات قرار داشت. اما اکنون، شاهد دو گرایش در این جنگ هستیم که گرایش دوم، مربوط به واکنش حوثی‌ها به حملات ائتلاف است؛ که البته با ادامه یافتن جنگ، شاهد عکس العمل‌های گسترده تری از سوی حوثی‌ها خواهیم بود.

- نمی توانیم تحولات پیش گفته را از تنش بین ایران و ایالات متحده در تنگه هرمز جدا بدانیم. جنبش انصارالله و هم پیمانان آن، یکی از ارکان اصلی محور مقاومت به رهبری ایران هستند. از این رو، چه حمله پهپاد‌های حوثی به میدان گازی الشیبه عربستان را مرتبط با تنش‌ها در تنگه هرمز بدانیم یا خیر، باید گفت: اینگونه حملات، عامل فشاری بر عربستان و آمریکا بوده و نتایج آن به نفع ایران و هم پیمانان آن است.

اعتراف خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان به وقوع این حمله، و سیطره بر آتش برخاسته از آن، نشان دهنده شفافیت سعودی است که توان انکار آنچه اتفاق افتاده است را ندارد. این در حالی است که فالح تلاش کرد حجم خسارت‌های وارد آمده به عربستان را کم نشان دهد.

تحولات جنگ یمن، در سطح نظامی یا سیاسی، که شامل عقب نشینی امارات و موفقیت نیرو‌های شورای انتقالی جنوبی در استیلاء بر کاخ المعاشیق و اغلب مراکز نظامی نیرو‌های شرعی می‌شود، تاکید می‌کند که احتمال پایان دادن به جنگ یمن، به نفع سعودیها، اگر نگوییم غیر ممکن، محدود شده است. همین امر، بازنگری‌های فوری به منظور عقب نشینی، در راستای کاهش حجم خسارت‌ها و مذاکره با جنبش انصارلله را می‌طلبد.

این در حالی است که آمریکا، در حال حاضر مشغول مذاکره با طالبان است تا ضمن حفظ آبرو، بتواند نیروهایش را از افغانستان خارج کند.

در این شرایط، آیا در روز‌های آینده شاهد سفر هیئت سعودی به تهران خواهیم بود؟ بعید نمی‌دانیم.