آقازاده ی محترم! جناب مطهری! صبحکم الله بالخیر و العافیه!
بیانات داهیانه ی جناب عالی را در باره ی شکنجه ی مازیار ابراهیمی تا حد اعتراف به جرم سنگین ترور دانشمندان هسته ای و پذیرش مجازات اعدام شنیدم و اولین سوالی که به ذهن ام آمد این بود که:
«حاجی! کجای کاری؟!»
این که مسوولان نامحترم ج.ا. ما را «بگیرند» و سرِ کار بگذارند بر ما دانسته است و با این گربه رقصونی ها کاملا آشنا هستیم.
ولی این که یکی مثل جناب عالی بیاید با ما مثل گاگول ها رفتار کند این یک کم تحمل اش مشکل است. مرد حسابی! بعد از ۴۰ سال زدن و شکنجه کردن و پوست مردم را کندن، تازه به یاد اعتراف گیری زورکی افتاده ای؟! پنج تا موضوع هم مثل حرم امام رضا و اتوبوس ارمنستان و قتل داریوش و پروانه ی فروهر را مطرح کرده ای که مثلا بگویی خیلی عمیق و دقیق به موضوع اندیشیده ای؟!
بفرستم کتاب «در میهمانی حاجی آقا»ی مرحومانِ زنده یاد، حبیب الله داوران و فرهاد بهبهانی را خدمت تان و یک لگد به شما بزنم تا از خوابی که خود را به آن زده اید بپرید و بجهید و ور زیادی نزنید؟
