هنگام گفت و گو با خارجی ها، بخصوص کسانی که اهل سیاست نیستند، مصیبتی داریم در شرح و توصیف نظام اسلامی حاکم بر ایران.
توضیح این که رییس جمهوری داریم که در کشور هیچکاره است و نقش اش شبیه به نقش آبدارچی و تحصیل دار اداره است، و رهبری داریم که همه کاره است و نقش اش فراتر از پادشاه و رییس یک کشور در کشورهای دیگر است!
اما تصور می کنم که هم وزارت خارجه ی امریکا و هم شخص پرزیدنت ترامپ، در طول سال ها کار سیاسی با این موضوع و ریزه کاری های آن آشنا شده باشند و بدانند که در جمهوری اسلامی، رییس جمهور یعنی هیچ.
برای این که قدر و ارزش رییس جمهور در ایران شناخته شود، کافی ست که به سرنوشت روسای جمهور پیشین ایران جز شخص خامنه ای که بعدها بر تخت «رهبریت» تکیه زد نگاهی بیندازیم:
بنی صدر - فراری
رفسنجانی - استخر فرح
خاتمی - محصور
احمد نژاد - بیمار روانی - اطرافیان و مشاوران در زندان
حسن روحانی - کیسه بوکس حسین شریعتمداری
رجایی هم دوران ریاست جمهوری اش به انتها نرسید که اگر می رسید بعید نبود او هم شامل القابی چون لقب های بالا می شد.
جناب مکرون شاید برای آرام نگه داشتن فضای بین المللی و از سر خیرخواهی و البته سودهای کلان مادی، بخواهد تا کیسه بوکس شریعتمداری با پرزیدنت ترامپ ملاقات کند، ولی این ملاقات، به نفع هیچ کس از جمله پرزیدنت ترامپ و امریکا نخواهد بود. پرزیدنت ترامپ می تواند پاسخ واقعی و نهایی خود را از زبان خامنه ای بشنود که به نخست وزیر ژاپن، صریح و بی تعارف نظرش را در مورد رابطه با امریکا گفت.
امیدواریم پیش از افتادن آقای ترامپ در توری که ج.ا. و طرف های تجاری خارجی اش پهن کرده اند، مشاوران ایشان، او را از ملاقات با روحانی بر حذر دارند و تمرکز پرزیدنت برای «هر کاری» در رابطه به جمهوری اسلامی بر شخص خامنه ای باشد.
