به گزارش کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، زنان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین با انتشار بیانیهای نسبت به رویکرد زن ستیزانه جمهوری اسلامی علیه زنان اعتراض کردند.
در این بیانیه با تاکید بر رنج مضاعف مادران در مواجه با حکومت، بیان میشود "زنان بسیاری فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده و بزرگ کرده اند؛ مادرانی حتا از دیدن جسد و محل دفن فرزندان خود محروم شده اند؛ مادرانی به جرمخونخواهی فرزند خود یا درخواست آزادی فرزندشان به زندان روانه شده اند؛ یا مجبور به ترک فرزند چند ماهه خود شدهاند. " در ادامه به بازداشت مادران زندانیان سیاسی و نیز دوری اجباری فرزندان کوچک آنها از مادران زندانی به عنوان نمونه هایی از فشار مضاعف بر زنان اشاره میشود.
امضا کنندگان این بیانیه ضمن اعتراض به ستم، بی عدالتی و اعمال رفتارهای غیر انسانی صورت گرفته از سوی حاکمیت، تداوم فشارها و فراقها بر زنان طی سالهای اخیر را نه عامل شکستن مقاومت که گواه ثابت قدم تر شدن در مبارزه و اراده معطوف به آن میدانند و نسبت به بیداری وجدان آگاه جامعه در راستای رهایی زنان از ستم ابراز امیدواری میکنند.
در ادامه متن بیانیه که در اختیار کانون مدافعان حقوق بشر در ایران قرار گرفته، میآید:
دیر زمانیست که استبداد و استثمار توامان جز چتر خفقان و گرسنگی و فقدان بر سر مردم این سرزمین نگسترده است. در تمام این سالها کشاکش قدرت مسلط با آزادیخواهی و عدالت طلبی در جریان بوده است. در یک سو حاکمیت با تمام ابزارهای سرکوب و در سوی دیگر جانهای آزادهی مردان و زنان با تمام آنچه داشتهاند از قلمشان تا جانشان. این کشاکش و نبرد به صریح ترین شکل در مواجهه حاکمیت با مادران و مادرانگی طی سالها نمایان شده است.
جایی که حکومت به رغم تاکید بر مادر بودن زنان برای پابند کردنشان به خانه، مادرانگی زنان معترض را تاب نمیآورد: زنان بسیاری فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده و بزرگ کرده اند؛ مادرانی حتا از دیدن جسد و محل دفن فرزندان خود محروم شده اند؛ مادرانی به جرمخونخواهی فرزند خود یا درخواست آزادی فرزندشان به زندان روانه شده اند؛ یا مجبور به ترک فرزند چند ماهه خود شدهاند و سالها بدونحتی یک روز مرخصی در هجران فرزندان خود در زندان گذرانده اند؛ مادرانی که حتی از ملاقات و دیدن فرزندانشان در سالنهای ملاقات زندانها محروم مانده اند؛ و مادران بی قراری هم پشت درهای زندان ساعتها در انتظار بدیهی ترین حق خود و در آغوش کشیدن فرزندشان رنجی مشابه را متحمل میشوند.
در تمام این سالها جدال حاکمیتی زن ستیز با زنان و مادرانی که برای آزادی و عدالت برخواستهاند، ادامه داشته است. تداوم این جدال البته خود نشانی از آگاهی افزون و گسترش مبارزه واعتراضات زنان است. نمونهها بسیارند. تنها در چند ماه گذشته فرنگیس مظلوم به رغم بیماری به جرم دفاع از پسرش، سهیل عربی، بازداشت شد. مادر علیرضا شیرمحمدی به دلیل نداشتن ۸۰ میلیونتومان وثیقه، فرزند خود را در زندان از دست داد. راحله اصل احمدی به جرم خواست آزادی فرزندش، صبا کرد افشاری، بازداشت شد، و موارد متعدد دیگر.
در اخیر ترین مورد، دختر ۵ ساله نازنین زاغری، گیسو رتکلیف، به ناچار ایران را ترک کرد تا بعد از ۳ سال و ۸ ماه، به دور از مادر، نزد پدر زندگیکند. ایندر حالیست که مسوولان به طور ضمنی آزادی او را مشروط به نتیجه مذاکره و معامله با بریتانیا کردهاند و آنچه در این میان نادیده گرفته میشود، انسانها، حقوق آنها، عدالت و حقیقت است. از این منظر، عملکرد هر دو حکومت دو روی یک سکه است.
ما امضا کنندگان این بیانیه که برخی مان خود سالیان دراز رنج هجران فرزندانمان را تجربه کردهایم، بار دیگر اعتراض خود را به ستم بر زنان، رفتارهای غیر انسانی و بی عدالتی اعلام میکنیم.
تجربه تاریخی و واقعیت روزمره بیانگر آن است که مادرانگی به رغم میل حکومتها با مقاومت و باروری ذاتی خود تا چه حد میتواند به خواست و امکان رهایی گره بخورد. تداوم فشارها و فراقها بر زنان طی سالهای اخیر را نه عامل شکستن مقاومت که گواه ثابت قدم تر شدن در مبارزه و اراده معطوف به آن میدانیم.
ما زنان این مرز و بوم در این سو یا آن سوی دیوار زندان بر این باوریم که وجدان بیدار جامعه، تاب اینستمها را نخواهد آورد و نه دیر هنگام، بلکه در سپیده دمی نزدیک، با عمل و اراده و هر لحظه، رهایی مادران رنج کشیده این سرزمین را فراهم خواهد ساخت.
دست در دست هم به امید روزهای روشن، صدای مادران در بند باشیم که این عمل سر فصل رهایی وجدان دردآلود جامعه بشری است.
یاسمن آریانی
مریم اکبری منفرد
سیما انتصاری
ارس امیری
مرضیه امیری قهفرخی
لیلا حسین زاده
نازنین زاغری
زهرا زهتابچی
آتنا دائمی
فاطمه ضیایی
منیره عربشاهی
نگین قدمیان
صبا کردافشاری
ندا ناجی
نرگس محمدی
فرشته محمدی
سپیده مرادی
زندان اوین - مهر ۱۳۹۸
حمله ترکیه، عقب نشینی آمریکا و پیشروی ایران و روسیه