خبر های ضد و نقیض منتشر شده از سوی منابع ایرانی در مورد حادثه، نهایت پرسش بر انگیز است زیرا هیچ یک از اظهارات مرتبط در این زمینه، نمی تواند قابل پیوند باشد. در حالی که شرکت حمل و نقل ایرانی، عربستان سعودی را متهم به شلیک دو موشک به کشتی کرد، اما دولت ایران به گونه ای رسمی هیچ اشاره ای به اتهام یاد شده نکرد. در نتیجه، شرکت حمل و نقل ایران با صدور اعلامیه ای، حمله موشکی عربستان سعودی به کشتی را تکذیب کرده و اتهام قبلی را به عنوان اشتباهی در ترجمه تلقی کرد.

سپس برخی از رسانه های روسیه خبرهای را در باره نفتکش ایرانی منتشر کرده و افزودند که ایران خبر حمله به کشتی نفتکش را تکذیب کرده است، زیرا در صورت نفی حمله از سوی عربستان سعودی، دیگر بهانه ای برای این که کشتی هدف حمله قرار گرفته است، باقی نمی ماند.

با توجه به نکات یاد شده، پرسش های زیادی در این زمینه مطرح می شود که نیاز به پاسخ دارد:

چرا پس از درخواست کمک از سوی مرزبانان عربستان سعودی، نفتکش ایرانی، طبق قوانین بین المللی در محل حادثه باقی نماند و پا به فرار گذاشت؟ چرا در حالی که کشتی به سمت کانال سوئز در حرکت بود، به عقب برگشت و به سوی باب المندب در حرکت شد؟

چرا ایران اعلام کرد که کارکنان کشتی، موفق به جلوگیری از نشت مواد نفتی شدند در حالی که نشت مواد نفتی به صورت یک خط گسترده به طول 200 کیلو متر در دریای سرخ باقی مانده است؟ آیا حقیقت حادثه چیست که دولت ایران سعی دارد، جزئیات آن را این گونه پنهان کند؟

افزون بر آن، کشتی های نفتکش ایرانی به منظور فرار از تحریم ها، هنگام حرکت در دریا ها، سیستم شناسایی و ردیابی خود را خاموش می کنند اما زمانی که به نقاط مرزی مانند کانال سوئز نزدیک شوند، سیستم های یاد شده را روشن می کنند.

جالب این جا است که نفتکش "سابیتی" پیش از اعلام حادثه، سیستم شناسایی و ردیابی را روشن کرده و موقعیت خود را نشان داد اما نفتکش "سینوپا" که قبلا از منطقه رد شده بود، بر خلاف عادت، سیستم شناسایی و ردیابی خود را در دریای سرخ روشن نگه داشته بود، طوری که در ابتدا تصور می شد که این همان کشتی است که دچار حادثه شده است.

همان گونه که اشاره شد، خبر های ضد و نقیض مرتبط به این حادثه و رفتار های غیر عادی ایران، بررسی این حادثه را با چالش رو به رو کرده است و بیشتر جزئیات این رخداد تا کنون در هاله ای از ابهام قرار دارد. برخی کارشناسان عقیده دارند که پس از وقوع حادثه، ایران قصد داشته است نفتکش آسیب دیده را بدون این که تعمیر کند، به سوریه برساند اما مقامات مصر از عبور این کشتی در کانال سوئز جلوگیری کردند زیرا نشت مواد نفتی از آن ادامه داشته است، همین امر باعث شده است تا کشتی، ناگزیر به مقصد ایران در حرکت شود.

از سوی دیگر، خبر های پخش شده است مبنی بر این که یک قایق نظامی وابسته به اسرائیل، نفتکش ایرانی را در دریای سرخ هدف حمله موشکی قرار داده و سپس پا به فرار نهاده است. اگر این فرضیه درست باشد، چرا نفتکش ایرانی در انتظار دریافت کمک باقی نمانده و از محل حادثه فرار کرده است؟ آیا محموله ای این کشتی چیزی غیر از نفت بوده و یا این که کشتی در حال انتقال اسلحه به حزب الله بوده و اسرائیل مانع رسیدن این محموله به حزب الله شده است؟ آیا فرار کشتی به هدف پنهان کاری محموله آن بوده و مسئولان کشتی نگران افشا شدن بار کشتی بودند؟

برخی این نظریه را رد می کنند و می گویند اگر اسرائیل قصد حمله به این کشتی را می داشت، این اقدام را پس از عبور این کشتی از کانال سوئز انجام می داد نه این که صد ها کیلومتر فاصله را برای رسیدن به این هدف طی کند. پاسخ این استدلال این است که حمله به نفتکش ایرانی در نزدیکی سواحل مدیترانه، از یک سو، مسئولیت این حمله را به گونه ای مستقیم به دوش اسرائیل می انداخت و از سوی دیگر، نشت مواد نفتی از کشتی آسیب دیده، آب های اسرائیل را به شدت آلوده می کرد.

البته دیدگاه های متعددی در مورد این حادثه وجود دارد و شبکه های اجتماعی این معما را به شیوه های مختلفی تفسیر کرده اند. یکی از نظریات منتشر شده در شبکه های اجتماعی این است که این اقدام از سوی سپاه پاسداران ایران به هدف آلوده ساختن آب های عربستان سعودی و آسیب رساندن به کارخانه های تصفیه آب، صورت گرفته است و البته فرار کشتی از محل حادثه، می تواند این نظریه را تأیید کند.

اما برخی از روزنامه نگاران خارجی با اشاره به حادثه نفتکش ایرانی در دریای سرخ، گفتند، این حمله پیامی از سوی عربستان سعودی به ایران بود که عربستان سعودی نیز مجهز به پهپاد های پیشرفته ای است.

در فرجام می توان گفت که حادثه نفتکش سابیتی ایران در دریای سرخ، تا کنون به عنوان یک معمای پر رمز و راز باقی مانده است و بایستی انتظار کشید تا تحولات بعدی، جزئیات بیشتر آن را افشا کند.