کسی که حمله تروریستی که اعراب داعشی و استقلال طلبی عربی خوزستان را محکوم و ندای تمامیت ارضی وطنش را با حب الایران یجمعنا فریاد می‌زند؛

کسی که در برابر صیغه‌های یک روزه زنان ایرانی به اعراب حشدالشعبی رگ غیرتش به جوش می‌آید و در عین حال قتل عام کودکان عرب در یمن و سوریه را نیز محکوم می‌کند

کسی که برای نجات کودکان بد سرپرست سرزمینش کمپین راه اندازی میکند و «خردسال‌همسری» کودکان ایرانی را روشنگری می کند

کسی که در دفاع از حقوق کارگران هفت‌تپه پا پس نکشد

کسی که از حجاب اختیاری زنان سرزمینش می گوید

کسی که زندان را برای عقیده محکوم می‌داند

کسی که سرکوب معترضین معیشتی را محکوم می داند و کسی که...

اگر در وطن خود محکوم به سکوت و ممنوع الکاری حرفهای و سیاسی اجتماعی گردد و به بهانه پرونده های دروغین از دیار خویش دور افتاده شود از پای ننشسته و در جای دیگری نقشه ایران را راهش می‌کند و صدای مردم سرزمینش خواهد ماند.