اما هر دو ملت آگاه ایران وعراق در فرصت های متعدد به ویژه طی ماه های اخیر، اعتراض خود را به سیاست مداخله گرانه جمهوری اسلامی در عراق که جز تشدید خشونت و فساد و به هرز بردن توان اقتصادی دو کشور سودی نداشته اعلام کرده و خواهان انحلال گروه های شبه نظامی وابسته به سپاه پاسداران و بازگشت نیروهای ایران به داخل کشور شده اند.

خیزش مسالت آمیز و ضد حکومتی مردم ایران در آبان ماه امسال، به بهانه افزایش ناگهانی قیمت بنزین و بحران عمیق ناشی از سرکوب وحشیانه و کشتار سبعانه مردم بی دفاع و پیامدهای ناشی از آن و نیز همزمانی این وقایع با اعتراضات گسترده مردمی در عراق علیه دخالت و نفوذ جمهوری اسلامی، تبدیل به یک نقطه عطف شد.

این رویدادها علی خامنه ای را به این نتیحه رساند که بازی درشرایط "نه جنگ و نه مذاکره"، به خط پایان خود رسیده وادامه آن در صحنه داخلی منجر به نارضایتی و تنفر عمیق عمومی از او و همه دست اندر کاران جمهوری اسلامی و در سطح منطقه ای باعٍث از دست رفتن بیشتر نفوذ عوامل او شده است. به همین دلیل افزایش تنش در منطقه با هدف فرافکنی بحران داخلی در دستور کار جمهوری اسلامی قرار گرفت.

به این ترتیب رهبر جمهوری اسلامی برای گذار ازخط قرمز جنگ های نیابتی که تا آن هنگام عدم تعرض به منافع مستقیم امریکا در عین ضربه زدن به منافع متحدینش در منطقه بود، ابتدا با موافقت با حمله موشکی نیروهای نیابتی به قرارگاه نظامی آمریکا و سپس یورش به سفارت این کشور در عراق درحقیقت خواست سطح این جنگ ها را تا ایجاد تنش های مستقیم با آمریکا بالا ببرد. این یک تغییر سیاست استراتژیک از سوی او بود و دونالد ترامپ نیز در ادامه هشدار قبلی خود دست به اقدام زد.

همان گونه که خامنه ای نتوانسته بود وسعت مخالفت مردم و تنفر و نارضائی آنان را هنگام موافقت با افزایش قیمت بنزین حدس بزند، در این تصمیم غلط جدید نیز نتوانسته بود عمق نفوذ اطلاعاتی آمریکا درسپاه و گروه های منطقه ای وابسته به نیروی قدس را دریابد و اقدام متقابل را پیش بینی کند.

عمق نارضایتی و تنفر مردم ایران از شخص خامنه ای و جمهوری اسلامی، چیزی نبود که از دید ناظران کاخ سفید نیز پنهان بماند. به نظر می رسد آنها نیز به این نتیجه رسیدند که دوران مماشات با حاکمیتی که بدون تغییر در سیاست خارجی خود، در عرض چند روز حتی مردم کشور خود را در چنین ابعاد وسیعی قتل عام می کند به پایان رسیده و مذاکره توجیهی عقلانی و سیاسی ندارد.

رهبر جمهوری اسلامی اکنون رهبر درمانده و مستاصلی است که هر روز امکانات بیشتری را از دست می دهد و قصد دارد با گزینه های خطرناکتر و محدودتری به بهای کشاندن فاحعه آمیز کشور ما به درگیری های نظامی، آخرین مهره های این بازی در شرف مات شدن را جابحا کند.

اما ملت آگاه و هوشیار ایران همواره مخالفت خود را با جنگ و سیاست های تنش افروزانه اعلام کرده و همواره پیام آور صلح و پشتیبان مصمم حل مناقشات داخلی و خارجی از طریق مذاکره بوده است. پیامی که متاسفانه هیچگاه گوش شنوایی در حاکمیت جمهوری اسلامی نیافته است.

ما تردیدی نداریم که اکنون نیز مردم ایران در دام تبلیغات گمراه کننده حکومت نخواهند افتاد و دلیلی برای تخاصم و درگیری با آمریکا و تن دادن به تحمیل جنگ تازه ای در خاورمیانه از سوی رژیمی که یک بی نظمی سرکوبگر و فاسد است نخواهند یافت. هیچ جنگی با جمهوری اسلامی جنگ مردم ما نیست و ملی گرائی ایرانیان در این مقطع حساس تاریخی همچنان اعلام برائت از سیاست های جنگ افروزانه در منطقه و در سطح بین المللی و صلح و دوستی با همه ملت ها و کشورهای جهان است.

دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار

۱۳ دی ماه ۱۳۹۸

۳ ژانویه ۲۰۲۰