در قانون اساسی افغانستان دو زبان دری [بدون اشاره به فارسی] و پشتو به عنوان زبان‌های رسمی این کشور عنوان شده است.

در مادۀ شانزدهم قانون اساسی أفغانستان آمده است: «از جمله زبان‌های پشتو، دری، ازبکی، ترکمنی، بلوچی، پشه‌یی، نورستانی، پامیری و سایر زبــان‌های رایج در کشور، پشتو و دری زبان‌های رسمی دولت می‌باشند.»

دولتمردان افغانستان تا دهه ۴۰ خورشیدی زبان رسمی افغانستان را فارسی می‌نامیدند اما در قانون اساسی سال ۱۳۴۳ زبان «دری» جایگزین «فارسی» شد با این حال تابستان سال گذشته در همایشی با عنوان «افغانستان؛ گهواره زبان فارسی دری» که رئیس جمهوری افغانستان نیز در آن سخنرانی کرد برای نخستین بار از سوی مسئولان دولتی «فارسی» در کنار «دری» قرار گرفت. در آن زمان برخی ناظران آن را تغییر سیاست در بدنه اصلی حکومت عنوان کردند.

اشرف غنی در آن همایش گفته بود: «زبان دری ابزاری برای ایجاد یک قلمرو بزرگ فارسی بوده است و افغانستان در این قلمرو نقش اساسی داشته است، اما این قلمرو در طول تاریخ تنها محدود به ما نیست و باید نوع ارتباطات خود را در ادوار مختلف تاریخ در این قلمرو به‌وضوح بدانیم».

بسیاری از زبان شناسان تفاوتی بین دری و فارسی قائل نمی‌شوند و آن را میراث مشترک افغانستان، ایران و تاجیکستان توصیف می‌کنند.