کنفرانس امنیتى مونیخ ۲۰۲۰ خواست به یک مسئله اساسى بپردازد و آن هم پدیده اى است به نام "غرب گمشده" یا به تعبیرى "Westlessness".

میخواهد بگوید غرب به معنى رایج آن دیگر وجود ندارد، غربى که پیمان اتلانتیک شمالى را در مقابله با امپراطورى اتحاد جماهیر شوروى به عنوان تهدیدى براى امنیت کشورهاى غربى بنیان نهاده بود و حال فرانسه میگوید که روسیه و چین دشمن غرب نیستند، دشمن تروریسم بین المللى است. امریکا به عنوان قدرت اصلى ناتو میخواهد اکنون چین را به عنوان منبع تهدید شناسایى کند، لوله نفت و گاز شمال از روسیه به المان را تحریم مى کند، برجام را یک طرفه فسخ مى کند، در سوریه کردهاى متحد غرب را تنها میگذارد، عضو دیگر ناتو ترکیه، به متحد ناتو حمله میکند و خود متحد روسیه میشود، امریکا یکى پس از دیگرى پیمان هاى اقتصادى و تجارى را ترک میکند. فرانسه میکوید اروپا نباید تنها به توان سلاح هاى اتمى آمریکا تکیه کند، باید ارتش مشترک کشورهاى اروپایى را ساخت و انوقت چشم در چشم و هم سطح امریکا استراتژى دیگرى را براى ناتو دنبال کرد. و فرانسه و آلمان با هم میگویند غرب حکومت معمر قذافى را سرنگون کرد و حال هر کشورى براى خود متحدى در لیبى یافته و منافع ویژه اى را دنبال میکند. نتیجه انکه فروپاشى کشورى لیبى در حد ملوک الطویفى بودن به پیش رفته و امریکا هم نه به فکر ملت دولت شدن لیبى است و نه دولت ملت شدن أفغانستان.

وزراى خارجه عربستان سعودى، ایران و ایالات متحده آمریکا حرف هاى گذشته خود را تکرار کردند. وزیر خارجه عربستان سعوى گفت که تماس هایى با سران حوتى برقرار شده و قرار است که حوتى‌ها با دولت رسمى مذاکره کنند و دنبال راه حل بگردند. میگوید به ایران پیشنهاد مذاکره نداده‌اند، گفته‌اند که مذاکره مى کنند اگر ایران تغییر رفتار دهد از جمله در رابطه با حوتى‌ها. وزیر خارجه آمریکا با حرف هاى رئیس جمهور آلمان مخالفت کرد که گفته بود در مواضع سیاسى آمریکا سمت و سوى استراتژیکى دیده نمیشود، به ویژه در رابطه با نقش و وظیفه پیمان أتلانتیک شمالى. آقاى محمد جواد ظریف هم حرف هاى گذشته خود را در مورد امریکا تکرار کرد، گفت تنها نیرویى که در منطقه با تروریسم مبارزه کرده جمهورى اسلامى بوده و اروپایى‌ها زیر فشار آمریکا سیاست کرده‌اند و نه طبق تحلیل و خواست خود. پایان ماجرا اینکه غرب واقعا بدون غرب حضور داشت، نه تنها در این کنفرانس بلکه در صحنه سیاست بین المللى.