ولی این که امیر ارتش کشوری بیاید بگوید:
«جعبه سیاه هواپیما آسیب قابل توجهی دیده و از بخش صنایع دفاعی خواسته شد تا برای بازسازی جعبه سیاه کمک کند...»
متخصصان دنیا قطعا در پاسخ شما خواهند گفت:
«جناب امیر! مگر جعبه سیاه هواپیما، جعبه ی کولر ارج است که شما می خواهی آن را باز سازی کنی؟! آخر این چه قلماشی ست که شما می کنی؟»

جعبه های سیاه یک هواپیما، یکی از ساخته های حیرت انگیز دست بشر است که از نظر سخت افزاری و نرم افزاری، نوعی شاهکار به شمار می رود. این دستگاه، با ساختار مینیاتوری اش، در سخت ترین شرایط محیطی اطلاعات ذخیره شده ی پارامتریک و صوتی را در خود محفوظ نگه می دارد تا اگر حادثه ای برای هواپیمایی رخ دهد، علل آن مشخص شود.

پیچیدگی این دستگاه چنان است که جز چند محل در جهان، کسی توانایی خواندن و دِکُد کردن اطلاعات آن را ندارد.

آن وقت جناب امیرْ سرتیپ امیرِ حاتمی، وزیر دفاع جمهوری نکبت اسلامی، از بازسازی آن که لابد عبارت از چکش کاری و صافکاری و نقاشی ست سخن می گوید و آبروی نداشته ی جمهوری اسلامی را بیش از این که هست می بَرَد.