جنبش مردمیِ "در رأی گیری شرکت نکنید"، رژیم را به وحشت انداخته است. امروز، علی خامنه ای از ناعلاجی، شرکت در رأی گیری را، وظیفه ی شرعی و "جهاد عمومی" اعلام کرده است. همانطور که شاه در افولِ حکومتش در مقابل مردم توبه کرد و گفت "من صدای انقلاب شما را شنیدم" و سوگند خورد که "اشتباهات گذشته دیگر تکرار نخواهند شد." اکنون نوبت رژیم فقاهتی است. چنانچه مردم راهی را که انتخاب کرده اند ادامه بدهند، رژیم به زودی به التماس خواهد افتاد.
حکومت ملاها به آخر خط رسیده، مردم طی دو سال گذشته با حضور گسترده و شجاعانه در مقابل بربریت و خونخواری رژیم ایستادند و با شعارهای بسیار دقیق و سرنوشت ساز، خواست هایشان را بیان کردند. جنبش اعتراضی مردم، برای رژیم جای شک و تردید باقی نگذاشت که "دیگه تمومه ماجرا."
رژیم مستاصل شده و برای چاره جوئی، به تکاپو افتاده است! ملاها طی دوران حکومت منحوس و ضد مردمی، در اوایل مرتب از ترفندِ "وظیفه انقلابی"، استفاده می کرد و می گفت: "همه باید احساس مسئولیت کنیم و هر کدام در هر کجا که هستیم، واقعن وظیفی ی اولی و اصلی خودمان را دفاع از نظام اسلامی بدانیم"؛ تا بالاخره کفگیرِ انقلاب به ته دیگ خورد! ولی آنان در اوج بی شرمی، دست بدامان ترفندی شدند که نه به آن باور داشتند و نه می خواستند: "ملیت و ملی گرائی". اینبار، رژیم از مردم خواست که بخاطر ایران و ایرانیت، رأی بدهند و شرکت در رأی گیری را "وظیفه ملی" اعلام کرد.
هم میهنانی که با معرکه گیری و مار از توی کیسه در آوردن آشنا هستند، می دانند که خامنه ای معرکه گرفته و ترفند جدیدش برای به پای صندوق رأی کشیدن مردم، وظیفه ی شرعی و "جهاد عمومی" است. زیرا می داند که "وظیفه انقلابی" که نخستین ترفند به میدان آوردن مردم بود، دوران مفیدش به پایان رسیده - نه انقلاب از اعتباری برخوردار است و - نه مردم در مقابل آن، برای خودشان وظیفه ای قائل هستند.
ترفند بعدی، "ملی گرائی" و "آشتی ملی" بود. زمانی مورد استفاده قرار گرفت که رژیم اسلامی، از هیچ اعتباری در میان مردم برخوردار نبود، و آبروئی برایش باقی نمانده بود. زیرا توده ی مردم در اعتراضات وسیع و سراسری، راهش را از کل رژیم جدا کرد؛ و فریاد زد: "اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا". کلیت رژیم و رهبری را نیز رَد کرد و گفت: "مرگ بر اصل ولایت فقیه" و "مرگ بر دیکتاتور". در ضمنی که شفاف و بی پرده گفت چه می خواهد: "استقلال آزادی جمهوری ایرانی".
ترفند ملی گرائی، برای حکومتی که مسئولیت تمام نهادهایش، حفاظت از نظام است، پوچ و بی اساس بودنش به زودی خودش را نشان داد. بار دیگر ارجحیت های غیر ایرانی و سیاست ضد ملیِ ملاها، و کشتار وحشیانه و خونین آبانماه، چهره ی کریه و شیطانی شان را به نمایش گذاشت و مردم را بیدارتر نمود.
خامنه ای امروز اقرار می کند و از مردم می خواهد: "در انتخاب نمایندگان، بسیار مراقبت کنند" چرا که برخی نمایندگان مجلس "نوکر و کلفت آمریکا و دشمنان ایران" شده اند. خامنه ای برای به پای صندوق رأی کشاندن مردم، دست بدامن ترفندِ "وظیفه شرعی" می شود و فتوایِ "جهاد عمومی" می دهد. در ضمنی که می داند چنانچه این حیله و تزویر مردود شود و بی نتیجه بماند؛ رژیم راه پس و پیش نخواهد داشت. زیرا رژیم فقاهتی مدتهاست که آرام آرام به نقطه ی غیرقابل بازگشت، نزدیک شده است.
خامنه ای خاطرجمع نیست که این ترفند بتواند با موفقیت همراه باشد، و نمی خواهد موقعیت رژیم را به مخاطره بیاندازد. بنابراین تنها "تک خالی" را که در آستین دارد: "مرگ قاسم سلیمانی"، روی میز قمار می گذارد. قصد او از به میان کشیدن دُم خروس، بازی با احساسات متن جامعه می باشد. می گوید: "در یکی از کشورها هزار مجلس به یاد شهید سلیمانی برگزار شد که این واقعیت های شوق انگیز نشانه عمق راهبردی نظام اسلامی است." این هجویات آدم را به یاد بی ربط بودن زبانزد (ضرب المثل) "گودرز و شقایق" می اندازد!
آنچه امروز اکثر هم میهنانمان از آن به درستی آگاه هستند، اینستکه در جمهوری اسلامی، ما حق انتخاب نداریم، حق رأی داریم. قانون اساسی رژیم فقاهتی، حق انتخاب ما را به شورای نگهبان تفویض کرده است. شورای نگهبان کاندیدها را انتخاب می کند، "ما" مردم به یکی از آنان رأی می دهیم.
ولی دست اندر کاران رژیم با کمال بی شرمی تلاش در جا انداختن واژه ی "انتخابات" دارند. خامنه ای امروز دوباره تأکید کرد که: "با ملاحظه همه جوانب شرکت در انتخابات صرفاً یک وظیفه ی ملی و انقلابی نیست، وظیفه ی شرعی است." حسن روحانی، رئیس جمهور رژیم، از رقابتی نبودن این انتخابات اظهار نگرانی کرده است. دروغ و تزویر و عوامفریبی، آنچه رژیم بر پایه ی آن سوار کار شد و برای ادامه حیاتش از آن استفاده کرد.
به زودی رژیم به پایان خط خواهد رسید.
پیروزی در گرویِ شهامت و توانمندی مان می باشد.
باید شهامت را جایگزین شک و توامندی را جایگزین تردید کنیم.
امیرحسین لادن
30 بهمن 1398
